ทะเลทรายสีน้ำผึ้ง นิยาย บท 40

จามาลจึงเล่าเรื่องเมื่อคืนให้ผู้เป็นป้าฟังทำให้หญิงสูงวัยถึงกับโมโหอย่างหนัก “ถ้าแกยังเป็นเด็กป้าจะตีแกให้หายโมโหเชียว มันน่าหนัก”

“เกิดอะไรกันขึ้นอีกครับเอะอะกันแต่เช้า” อูลดาเดินเข้ามาสมทบด้วยและมองหน้าป้าหลานสลับกันไปมา

“แกถามลูกชายแกเอาเองก็แล้วกันฉันไม่อยากพูด”เธอพูดจบก็หันหลังเดินกลับเข้าห้อง

“ป้าครับ” ชายหนุ่มร้องเรียกตามหลัง

“ว่าไงจามาลบอกพ่อมาซิว่าเกิดอะไรขึ้น เราไปคุยที่ห้องสมุดกันดีกว่า” ผู้เป็นบิดาเดินนำหน้าไป ...สงสัยว่าเขาคงต้องโดนพ่อบังเกิดเกล้าฆ่าตายก็วันนี้เอง...ชายหนุ่มคิดและสูดหายใจเข้าแรงๆ

“ว่ามาซิ”อูลดาถามเมื่อนั่งลงเรียบร้อยแล้ว

“คือว่าเมื่อคืนผมโมโหมณีอินมากไปหน่อยก็เลยล่วงเกินเธอไป แล้วตอนนี้เธอก็หนีไปไหนแล้วก็ไม่ทราบครับ” ชายหนุ่มก้มหน้าเล่าอย่างสำนึกผิด

“แก เจ้าลูกไม่รักดี” อูลดาหน้าแดงด้วยแรงโทสะ

“ผมผิดไปแล้วครับพ่อ ผมควรทำยังไงดีครับ” ชายหนุ่มนั่งลงต่อหน้าบิดา

“แล้วแกโมโหเขาเรื่องอะไร” อูลดาตวาดถามเสียงดัง

“รูปนี้ไงครับต้นเหตุ” ชายหนุ่มยื่นรูปถ่ายให้บิดาดู อูลดาถึงกับอึ้งเมื่อเห็นชายหญิงในรูปกอดจูบกันดูดดื่ม

“เป็นไปได้ยังไง ใครถ่ายมาแล้วมันเกี่ยวอะไรกับหนูอิน” เขาถามและขมวดคิ้วเข้าหากัน

“มณีอินครับ เธอรู้เรื่องแต่ไม่ยอมบอกผม”

“อ้อ...แกก็เลยโมโหและมาลงเอากับหนูอิน แกมันน่าหนัก” เขาเงื้อมือขึ้นแต่ก็เงื้อค้างเอาไว้

“ตบแกมันง่ายไปมันต้องทรมานแกให้เข็ดจามาล”

“โธ่พ่อครับที่ผมทำไปเพราะแรงรักแรงหึงนะครับเห็นใจผมเถอะนะพ่อ หรือว่าพ่อไม่อยากได้มณีอินมาเป็นลูกสะใภ้” ชายหนุ่มมองหน้าบิดาอย่างจริงจัง อูลดานิ่งเงียบก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“ฉันขอถามแกก่อนว่ารักหนูอินเขาจริงๆหรือว่าแค่ต้องการแสดงความรับผิดชอบ” เขามองหน้าบุตรชาย

“ผมรักเธอครับรักตั้งแต่เมื่อไรผมก็ไม่รู้” ชายหนุ่มบอกบิดาเสียงหนักแน่น

“ได้ ฉันก็อยากได้หนูอินมาเป็นลูกสะใภ้เช่นกัน แต่ก่อนอื่นแกต้องจัดการเรื่องหนูฟีน่าให้เรียบร้อยก่อน ส่วนเรื่องของฮาติมพ่อจัดการเอง”

“ได้ครับพ่อ” ชายหนุ่มยิ้ม