ทะลุเข้ามาเป็นวายร้าย นิยาย บท 116

เนื่องจากเป็นร้านเป็ดย่างเจ้าเดียวของที่นี่ กิจการของร้านแห่งนี้จะต้องรุ่งเรืองมากแน่

มู่ต้าหนิวสวมเสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยรอยเปื้อน ดูไม่ดีนักเมื่อเทียบกับลูกค้ามากมายที่แต่งกายอย่างงดงามมาทานอาหารที่ร้านนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ เขาเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย เชื่องช้าราวกับมีตะปูงอกอยู่ใต้บั้นท้าย

“เป็ดย่างมาแล้ว” บริกรนำเป็ดย่างมามอบให้พวกเขา “เชิญท่านรับประทานให้อร่อย”

“ต้าหนิว ลองชิมดูเถิด” มู่ซืออวี่กล่าวกับมู่ต้าหนิว

มู่ต้าหนิวเผยรอยยิ้ม “ขอบคุณมาก วันนี้ถือเป็นโชคดีของข้าแล้ว นับตั้งแต่เติบโตมา ข้าไม่เคยไปร้านอาหาร ๆ เช่นนี้เลย”

“เจ้าจะได้ไปร้านอาหารที่ดีกว่านี้แน่ในอนาคต ต้าหนิวยังหนุ่มยังแน่น ต้องมั่นใจในตนเองไว้สิ”

มู่ซืออวี่กัดกินเป็ดย่างตรงหน้า รสชาติพอใช้ได้ ไม่ได้อร่อยหวือหวา แต่ก็ไม่ได้แย่เช่นเดียวกัน

นี่คือเป็ดย่างทั้งตัวที่ไม่ผ่านการหั่น อย่างไรก็ตาม แต่ละพื้นที่มีวิธีการกินที่แตกต่างกันออกไป จึงไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่ที่จะได้เห็นเป็ดย่างลักษณะเช่นนี้

ลู่อี้ฉีกขาเป็ดแล้วส่งให้มู่ซืออวี่

มู่ซืออวี่ไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองเขา “ไม่เอา เจ้ากินเถอะ ข้าไม่ชอบกินขาเป็ด”

มู่ต้าหนิวจ้องมองพวกเขาทั้งสอง บรรยากาศในตอนนี้น่าขนลุกอย่างยิ่ง

เมื่อลู่อี้ได้รับการปฏิเสธจากนาง เขาจึงวางมันลงบนจานของมู่ต้าหนิว

“พี่อี้ กินเองเถิด!’ มู่ต้าหนิวปฏิเสธที่จะรับ

มู่ต้าหนิวเห็นลู่อี้จ้องมองมา เจ้าตัวก็หยิบขาเป็ดขึ้นแทะด้วยตนเองทันที

“หลังจากนี้เจ้าวางแผนอย่างไร?” ลู่อี้เอ่ยถาม

“คุณหนูหลี่จะเดินทางกลับมาในตอนบ่าย ข้าจะไปยังจวนของนาง ดูว่านางกลับมาแล้วหรือไม่” มู่ซืออวี่ตอบกลับอย่างใจเย็น

“ข้ามีธุระในตอนบ่าย ไม่อาจไปกับเจ้าได้”

“เจ้าไม่จำเป็นต้องมากับข้า ข้าจัดการทุกอย่างเองได้”

นางกินอย่างเชื่องช้า ตอบคำถามของเขาอย่างใจเย็น แม้ภายนอกจะดูปกติทุกประการ แต่ลู่อี้ก็รับรู้ได้ว่าในใจของนางราวกับจะระเบิดออกมา

เป็นเพราะหญิงเมื่อครู่ใช่หรือไม่?

“สำหรับเรื่องของหญิงผู้นั้น ข้าจะจัดการเอง” ลู่อี้หยิบเนื้อเป็ดมาให้นางอีกชิ้นหนึ่ง

มู่ซืออวี่หยิบชิ้นเนื้อนั้นเข้าปาก “อา”

นางไม่ได้โกรธอะไรมากมาย เพียงแต่รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย

นางไม่ได้รู้สึกหึงหวงใช่หรือไม่?

ไม่ไม่ไม่! นี่อาจเป็นความรู้สึกที่จิตใต้สำนึกสร้างขึ้นมาเอง เพราะท้ายที่สุดแล้วชายผู้นี้ยังคงเป็นสามีของนางและเป็นพ่อของลูกทั้งสองคน นางย่อมไม่ยินดีเมื่อเห็นหญิงอื่นจ้องมองมายังชายของตน

เมื่อคิดได้ดังนั้น นางจึงเงยหน้าขึ้นเผยรอยยิ้มให้เขา “หลังจากที่เสร็จสิ้นธุระในตอนบ่ายแล้วข้าจะมาหาเจ้า หากเจ้าทำธุระเสร็จทันเวลา เราก็เดินทางกลับด้วยกัน”

ลู่อี้ “…”

เมื่อครู่นางยังดูไม่มีความสุขอยู่เลยไม่ใช่หรือ? เหตุใดจึงกลับมาสดใสได้อย่างรวดเร็ว? จิตใจของหญิงผู้นี้ช่างซับซ้อนยิ่งนัก

เมื่อเห็นมู่ซืออวี่เผยใบหน้ายิ้มแย้ม มู่ต้าหนิวก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก บรรยากาศทุกอย่างพลันดำเนินไปตามปกติ

มู่ซืออวี่วางหัวเป็ดลงในชามของลู่อี้ “กินให้มาก เจ้าต้องทำงานหนัก ใช้สารอาหารเหล่านี้ชดเชยพละกำลังที่สูญเสียไปเถอะ”

“ขาเป็ดมีรสชาติดีไม่น้อย”

“ปีกเป็ดก็ค่อนข้างอร่อยเช่นเดียวกัน”

นางดึงเนื้อเป็ดชิ้นใหญ่ออกมาแล้ววางใส่จานของมู่ต้าหนิว “ต้าหนิวก็จงกินให้มาก วันนี้ข้ายังมีหลายสิ่งที่ต้องรบกวนเจ้า”

มู่ต้าหนิวจ้องมองเนื้อเป็ดในชามของลู่อี้ จากนั้นจึงหันกลับมาจ้องมองเนื้อเป็ดในชามของตน รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ลู่อี้ทำอะไรไม่ถูก