ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 324

ในที่สุดก็มีคนถามคำถามนี้กับหล่อนเสียที

โจวลิ่วนีเริ่มพรั่งพรูความเจ็บแค้นของหล่อนออกมาทันที “แม่คะ แม่ไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงคนนั้นทำอะไรเกินเลยไปมากแค่ไหน!”

การเดินทางจากที่นี่ไปถึงเมืองหลวงนั้นมันยากลำบากมากขนาดไหนสำหรับหล่อน? ระหว่างทางหล่อนเกือบถูกลุงชั่วคนหนึ่งฉุดไปที่ภูเขาด้วยจุดประสงค์ชั่วร้าย โชคดีที่หล่อนเป็นคนฉลาด หล่อนรีบวิ่งหนีไปหาเจ้าหน้าที่ตรวจตั๋วรถไฟทันทีและคอยติดตามพวกเขาตลอดการเดินทางจนถึงเมืองหลวง

เมื่อหล่อนไปถึงที่เมืองหลวง หล่อนไม่รู้อะไรเลย หลังจากที่ค้นหาอยู่นานหล่อนถึงได้พบกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ จากนั้นหล่อนจึงแจ้งว่ากำลังหาทางไปมหาวิทยาลัยปักกิ่ง

พูดได้ว่าหล่อนต้องผ่านความยากลำบากมากระหว่างการเดินทางครั้งนี้ก่อนที่จะสิ้นสุดการเดินทาง

สวรรค์รู้ดีว่าหล่อนดีใจมากขนาดไหนเมื่อได้เห็นโจวข่าย เมื่อหล่อนได้กินเกี๊ยวที่ร้านของคุณอาสี่แล้ว หล่อนก็ต้องการจะพักอยู่ที่นั่นด้วย

แต่เมื่อหล่อนไปถึงที่อะพาร์ตเมนต์และได้พบกับอาสะใภ้สี่ของหล่อน อาสะใภ้สี่กลับโกรธมากและบอกให้หล่อนกลับไปในทางเดิมที่มา

“หนูเป็นหลานสาวของอาสี่ ไปถึงที่นั่นหนูยังไม่ได้พักอยู่สักสองสามวันเลย ผู้หญิงคนนั้นไม่ยอมให้หนูค้างแม้แต่คืนเดียว หล่อนไล่หนูกลับออกมาทันที หนูไม่เคยเห็นใครไม่มีหัวจิตหัวใจเท่ากับหล่อนเลย ไม่ว่าหนูจะร้องไห้อ้อนวอนอย่างไรก็ไม่เป็นผล!” โจวลิ่วนีเล่า

หล่อนอยากจะเกลียดอาสะใภ้สี่คนนั้นเข้ากระดูกดำจริง ๆ หล่อนไม่เคยเห็นใครใจแข็งอย่างนี้เลย หลังจากที่ไปถึงที่นั่นด้วยความลำบาก หล่อนคิดว่าหล่อนจะได้อาศัยอยู่ที่เมืองหลวงในอนาคต แต่ไม่เลย คุณอาสะใภ้สี่ทำอย่างนั้นจริง ๆ ส่งหล่อนกลับมาในเส้นทางเดียวกับที่หล่อนไป!

สะใภ้รองหน้าขาวซีดเมื่อได้ฟัง

ไม่จำเป็นต้องสงสัยเลยว่าเหตุผลที่ลูกสาวของหล่อนสามารถเดินทางไปเมืองหลวงได้ในคราวนี้เป็นเพราะการกระทำของหล่อน

เป็นอย่างที่โจวข่ายพูด การเดินทางไปเมืองหลวงมีค่าใช้จ่ายสูง เด็กสาวอย่างโจวลิ่วนีจะหาเงินได้มาจากที่ไหนกัน?

พวกหล่อนวางแผนใช้วิธีประหารก่อนรายงานทีหลัง เริ่มจากการใช้ข้ออ้างว่าลูกสาวของหล่อนจะไปอาศัยอยู่กับคุณตาคุณยาย แต่ที่จริงแล้วโจวลิ่วนีหนีไปเมืองหลวงด้วยตัวเอง

เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผนแล้ว จากนั้นหล่อนก็แค่ทำเป็นดุด่าลูกสาวว่าเป็นเด็กวอนตายไม่มีหัวคิดเท่านั้นเอง ถึงตอนนั้นลูกสาวของหล่อนก็คงทำเรื่องสำเร็จผลได้ไปอยู่ที่เมืองหลวงเรียบร้อยแล้ว หรือไม่ใช่?

ด้วยความเฉลียวฉลาดของลูกสาวคนรอง หล่อนจะสามารถหาลูกเขยที่เมืองหลวงได้ และทั้งครอบครัวอาจจะได้ถูกพาไปที่เมืองหลวงได้มีชีวิตที่ดี

สะใภ้รองวางแผนไว้หมดแล้ว อย่างไรก็ตามหล่อนไม่ได้คาดมาก่อนว่าหลินชิงเหอจะแข็งกร้าวและโต้กลับด้วยวิธีการเช่นนี้

ลูกสาวของหล่อนเพิ่งจะไปถึงที่เมืองหลวงและหลินชิงเหอก็ไม่ยอมให้พักค้างคืนสักคืน หล่อนถูกส่งกลับมาในทันที

สะใภ้รองโกรธมากเสียจนปวดหัว

พอตอนนี้สะใภ้สี่เจริญก้าวหน้าขึ้น หล่อนก็เริ่มจะดูถูกผู้อื่นจริง ๆ!

ไม่ ไม่ใช่เริ่มดูถูก หล่อนดูถูกคนอื่นอย่างนี้มาโดยตลอดไม่ใช่หรือ? ช่วงกลาง ๆ หล่อนทำตัวดีขึ้น จากที่มองกลับไปในตอนนี้หล่อนทำตัวดีขึ้นจริงหรือ? มันเห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะสามีของหล่อนเกษียณจากกองทัพและหล่อนก็ไม่ได้เป็นภรรยานายทหารอีกต่อไป

นั่นคือเหตุผลว่าทำไมทัศนคติของหล่อนถึงได้เริ่มเปลี่ยนไป

ตอนนี้เมื่อหล่อนมีชีวิตก้าวหน้าในเมืองหลวง หล่อนก็กลายเป็นคนสำคัญขึ้นมาทีเดียว!

“แม่คะ แม่คงจะไม่รู้ว่าเอ้อร์นีกับคนอื่น ๆ ไม่ได้ไปทำงานอยู่ที่ร้านเกี๊ยวกันเลย!” โจวลิ่วนีพูดต่อ

สะใภ้รองนิ่งอึ้งไป “ลูกหมายความว่าอย่างไร? พวกเขาไปทำงานที่ไหนถ้าไม่ใช่ที่ร้าน?”

“ผู้หญิงคนนั้นเปิดร้านเสื้อผ้าที่นั่น เอ้อร์นี หู่จือและสวี่เชิ่งเหม่ยไปทำงานอยู่ที่ร้านนั้นกันทุกคน ส่วนที่ร้านเกี๊ยวของหล่อนจ้างแม่เฒ่าคนหนึ่งไว้คอยล้างจานและเก็บโต๊ะ!” โจวลิ่วนีเล่ารายละเอียด

“ฮ่ะ?” สะใภ้รองตะลึง “ร้านเสื้อผ้ามาจากที่ไหนกัน?”

“ผู้หญิงคนนั้นเจ้าเล่ห์มาก หล่อนไม่พูดอะไรเลยตอนที่หล่อนอยู่ที่บ้านเกิด หล่อนแอบเปิดร้านเสื้อผ้าที่เมืองหลวงเงียบ ๆ หนูเดาว่าร้านนั่นจะต้องได้กำไรดีมากแน่ ๆ เลยค่ะ ไม่อย่างนั้นหล่อนคงจะไม่ให้เอ้อร์นีกับอีกสองคนไปที่นั่นหรอก” โจวลิ่วนีวิเคราะห์

“แล้วทางร้านเกี๊ยวล่ะ?” จิตใจของสะใภ้รองรู้สึกสับสนและอดไม่ได้ที่จะสอบถามเพิ่มเติม