ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 401

บทที่ 401 รับรู้

การไปที่ไห่หนานและหาบ้านแบบวิลล่า 2-3 ชั้นเอาไว้เพื่อใช้เป็นที่พักเช่นนี้ ต่อให้ในอนาคตลูกชายทุกคนของเธอแต่งงานกันไปแล้ว ก็ยังสามารถไปพักอยู่ที่นั่นร่วมกันได้ทั้งหมด

หลินชิงเหอรู้สึกว่าการสร้างสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ไว้ในสวนก็เป็นความคิดที่ไม่เลวเลยทีเดียว

ฉะนั้น เธอจะต้องเริ่มเก็บเงินอีกครั้ง การไปซื้อที่ดินสักผืนที่นั่นเพื่อสร้างวิลล่าหลังใหญ่จะต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก

การร่วมรับประทานอาหารกับหวังหยวนครั้งนี้สร้างความอิ่มเอมให้กับทั้งฝ่ายเจ้าบ้านและผู้มาเยือน

ต้องบอกว่า หวังหยวนเป็นคนที่รอบรู้และชาญฉลาดมาก

ไม่มีใครในครอบครัวเลยที่ไม่ชอบเขา ท้ายที่สุดแล้ว เขาทั้งร่ำรวยและมีความสามารถ นิสัยใจคอเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน เท่า ๆ กับเป็นคนใจกล้าและตรงไปตรงมาเช่นกัน แล้วจะมีผู้ที่ไม่ชอบเขาได้อย่างไรกันล่ะ?

“หงอิง ออกไปส่งผมหน่อยครับ” หวังหยวนเอ่ยขึ้นยิ้ม ๆ ตอนจะกลับ

โจวเอ้อร์นีเหลือบมองไปที่เขา พร้อมบอกให้หลินชิงเหอกลับไปนั่ง จากนั้นหล่อนก็เดินออกไปส่งหวังหยวน

“อย่าทำอย่างนี้เลยนะคะ” โจวเอ้อร์นีซึ่งอดกลั้นมาตลอดทาง ได้เอ่ยปากขึ้นในที่สุดตอนที่พวกเขากำลังจะแยกจากกัน

“หือ?” หวังหยวนเลิกคิ้วมองไปที่หล่อน

“คุณก็รู้ว่าฉันกำลังพูดถึงอะไรอยู่” โจวอิงหงมองหน้าเขา

“ครอบครัวคุณชอบผมมากนะครับ” หวังหยวนพูดออกมาตรง ๆ

“ครอบครัวของฉันยากจนมากค่ะ” โจวเอ้อร์นีขัดขึ้นอย่างไม่สนใจคำพูดเขา “ครอบครัวของฉันเทียบกับของคุณอาสี่ไม่ได้เลยค่ะ พ่อแม่ของฉันเป็นชาวนาที่รู้หนังสือแค่ไม่กี่ตัว พวกท่านไม่ได้รับการศึกษาและมีกิริยามารยาทอย่างคุณอาสี่และคุณอาสะใภ้สี่หรอกนะคะ”

“คุณพ่อคุณแม่ของคุณเป็นคนมีเหตุผลหรือเปล่าล่ะครับ?” หวังหยวนมองไปที่หล่อนพร้อมกับถามขึ้น

“มีสิคะ!” โจวเอ้อร์นีจ้องเขาเขม็ง “ถึงแม้พ่อแม่ของฉันไม่ได้เรียนหนังสือและทำนาเป็นอย่างเดียว พวกท่านก็ไม่ใช่คนประเภทที่หยาบคายหรือสร้างความรำคาญ ตอนที่ฉันมาที่นี่ แม่บอกฉันว่าในอนาคตให้ฉันกลับไปแต่งงานที่บ้านเกิด เพราะทางนี้ไม่เหมาะกับฉันเลย!”

“ผมเข้าใจเรื่องที่คุณกังวลนะครับ แต่คุณทำให้เรื่องมันยากเกินไปสำหรับผม ถ้าคุณไม่พอใจในเรื่องอื่น ผมสามารถเปลี่ยนแปลงให้ได้ แต่เรื่องที่ภูมิหลังทางครอบครัวผมดีเลิศมาก จนทำให้คุณไม่พอใจในจุดนี้ แล้วผมจะไปเปลี่ยนแปลงมันได้ยังไงล่ะครับ?” หวังหยวนตอบ

นี่ไม่ใช่การโอ้อวด ฐานะทางครอบครัวของเขายอดเยี่ยมมากจริง ๆ เฉกเช่นครอบครัวชั้นนำ ภูมิหลังทางครอบครัวเขาก็ไม่ธรรมดาเลย

ทว่าเขาไม่ได้เดินตามเส้นทางของครอบครัว แต่ออกมาทำธุรกิจของตนเอง ถือได้ว่าเป็นอิสระจากทางครอบครัว กระนั้น หนึ่งตัวอักษรก็ไม่สามารถเขียนออกมาเป็น 2 หวังได้ในคราเดียว ภูมิหลังของครอบครัวก็คือภูมิหลังของเขาอยู่ดี นี่เป็นความจริงที่คงอยู่

“ฉันไม่ได้ขอให้คุณเปลี่ยนค่ะ ฉันแค่บอกคุณว่ามันไม่เหมาะสม คุณไม่จำเป็นต้องไปเยี่ยมคุณปู่คุณย่าหรือมาหาคุณอาสี่กับคุณอาสะใภ้สี่ทางนี้อีกนะคะ” โจวเอ้อร์นีบอก

“คุณผิดแล้ว ผมเห็นว่าคุณปู่คุณย่าของคุณเป็นคนที่ดีมาก ๆ คนทางบ้านคุณอาสี่ของคุณก็ใจดีและซื่อตรงด้วยเหมือนกัน พวกเขาเป็นคู่ค้าทางธุรกิจของผม แล้วมันมีปัญหาอะไรกับการที่ผมจะทำความสนิทสนมด้วยล่ะครับ?” หวังหยวนถาม

“นี่คุณต้องการยั่วโมโหฉันหรือคะ?” โจวเอ้อร์นีซึ่งเถียงสู้เขาไม่ได้เอ่ยขึ้น

“เปล่านะครับ ผมชอบที่จะหลงคุณมากกว่า” หวังหยวนยิ้มมองไปที่หล่อน

โจวเอ้อร์นีไม่สนใจเขาอีก หล่อนหันหลังกลับ แต่ก่อนที่จะแยกจากไปก็เอ่ยขึ้นว่า “ครอบครัวของฉันยากจน ฉันไม่เคยมีความคิดจะแต่งงานกับคนรวย และฉันก็ไม่เคยชินกับชีวิตของคนรวยด้วยค่ะ คุณเคยชินกับมัน แต่สำหรับฉัน สิ่งเหล่านี้ไกลเกินเอื้อม คุณคิดว่าเราจะอยู่ด้วยกันได้จริง ๆ หรือคะ?”

หล่อนไม่คิดเช่นนั้นเลย

ไม่ใช่ว่าหล่อนต้องการปฏิเสธเพื่อดึงดูดความสนใจของเขา ทว่ายิ่งหล่อนอาศัยอยู่ในปักกิ่งนานขึ้นและร่ำเรียนมากขึ้นเท่าใด หล่อนก็ยิ่งมองเห็นได้อย่างชัดเจนมากขึ้นถึงเรื่องความแตกต่างทางสังคม

คลิกตรงนี้

คุณอาสะใภ้สี่เคยบอกไว้ มันไม่ใช่แวดวงสังคมของตน ดังนั้นอย่าได้คิดก้าวเข้าไปอยู่ในนั้น ไม่เช่นนั้น นอกจากจะไม่สามารถกลมกลืนเข้าไปได้แล้ว ยังจะถูกสังคมเก่าของตนปฏิเสธอีกด้วย

เดินไปตามเส้นทางชีวิตของตนอย่างมั่นคง นี่จึงเป็นความสุขสงบ

โจวเอ้อร์นีเข้าใจคำพูดของคุณอาสะใภ้สี่ได้อย่างถ่องแท้

“ความใฝ่ฝันของฉันคือการหาใครสักคนที่คล้ายกับฉันค่ะ ฉันจะต้องไม่แย่กว่าเขาและเขาก็ต้องไม่ด้อยไปกว่าฉัน นี่ถึงจะเป็นคู่ที่เหมาะสมและเท่าเทียมกัน” โจวเอ้อร์นีกล่าวต่อ