ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 529

บทที่ 529 งูกับหนูอยู่รังเดียวกัน

ในความคิดของหลินชิงเหอ โจวซื่อนีหลานสาวคนนี้ของตัวเองเป็นคนที่ดีมาก ๆ หล่อนมีใจรักความก้าวหน้า อีกทั้งยังมองโลกในแง่ดีและขยันหมั่นเพียร เป็นหญิงสาวที่ส่องสว่างราวพระอาทิตย์

ไม่อย่างนั้นหลินชิงเหอจะไม่เต็มใจที่จะแนะนำหล่อนให้กับเวิงกั๋วต้งอย่างนั้นหรือ ตัวเวิงกั๋วต้งเองไม่ขาดตกบกพร่องอะไร เพียงแต่เธอกังวลกลัวว่าเขาจะทำให้โจวซื่อนีเสียใจก็เท่านั้น ดังนั้นเขาจะทำอะไรทำไป อย่ามายุ่งกับหลานสาวของเธอเป็นพอ

ขนาดเวิงกั๋วต้งเธอยังไม่ยอมแนะนำให้ แล้วนับประสาอะไรกับครอบครัวตระกูลจู

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น แค่ความมั่นใจเกินตัว หลงตัวเอง เย่อหยิ่งของแม่เฒ่าจูนั้นก็ทำให้คนอื่นรู้สึกรับไม่ไหวแล้ว

เมื่อก่อนก็เคยประสบกับเรื่องของหู่จือมาแล้ว ซึ่งความหยิ่งของแม่เฒ่าจูนั้นนับว่าอยู่ในระดับสูงลิ่ว

โจวเสี่ยวเหมยพูด “ตระกูลจูนั่นมีคุณธรรมที่ไหน ตลอดมาก็คิดว่าตัวเองดีเหนือใคร ที่ไปมาหาสู่กับคุณแม่ก็เหมือนบริจาคทาน ตั้งแต่ปีก่อนฉันก็เห็นเค้าลางมาแล้วล่ะคะ แต่วันนี้ไม่มีข่าวคราวอะไร ฉันก็ยังนึกว่าฉันรู้สึกไปเอง ตอนนี้หล่อนกลับมาอีกแล้ว”

“น่าเห็นใจเพราะหลานชายหล่อนถูกคนอื่นทิ้งมา ไม่มีแฟนแล้ว ดังนั้นจึงกลับมาหาซื่อนีละมั้ง” หลินชิงเหอขัดหลังและพูดไปด้วยอย่างไม่ใส่ใจ

แต่ที่เธอพูดมาก็ถูก

หลานชายแม่เฒ่าจูคนนั้นตอนนี้ตกงานกลับมาอยู่บ้านแล้ว เดิมทีแฟนของเขาคนนั้นก็เป็นเขาที่ไปเลียแข้งเลียขามา แต่ในเมื่อสถานการณ์กลายเป็นแบบนี้ หล่อนจึงไม่สนใจก็เท่านั้น

แต่ใครจะคิดว่าเดือนที่ผ่านมาเขาจะตกงาน นั่นทำให้แฟนคนนั้นหมดความสนใจในตัวเขา และบอกเลิกไป

ดังนั้นลูกสาวของแม่เฒ่าจูจึงคิดถึงแม่ของหล่อนขึ้นมา ก่อนหน้านี้หล่อนมาหาแม่ของตน และได้ยินแม่หล่อนบอกว่าหญิงสาวที่หล่อนรังเกียจเป็นสาวชนบท

แม้ว่าหล่อนจะเป็นคนชนบท แต่อากับอาสะใภ้ของหล่อนมีเงิน ถึงในตอนนี้ลูกสาวของแม่เฒ่าจูก็ยังคงดูถูก ไม่อย่างนั้นหล่อนจะให้ลูกชายไปหาคนอื่นในปีนี้หรือ?

แต่ลูกชายของหล่อนก็แยกทางกับแฟนสาวแล้ว ไม่มีอะไรให้ต้องพูดอีก หล่อนจึงต้องกลับมามองหลานสาวตระกูลโจวอีกครั้ง

ถ้าสามารถคุยกันได้ งั้นให้พวกเขาจัดหางานสักงานให้ลูกชายก็ถือว่าไม่เลวเหมือนกัน

ด้วยเหตุนี้แม่เฒ่าจูจึงมาหาท่านแม่โจวและสนทนาสัพเพเหระอยู่ทุกวี่วัน

หลินชิงเหอไม่ได้เก็บเรื่องพวกนี้มาใส่ใจ เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้ ดังนั้นมีอะไรให้พูดอีก

โจวเสี่ยวเหมยกลับมาจากการไปอาบน้ำกับพี่สะใภ้สี่ แล้วก็มองเห็นแม่เฒ่าจูกำลังพูดอยู่กับโจวซื่อนี

“ซื่อนี” สีหน้าของโจวเสี่ยวเหมยดำทะมึน ขณะที่ตะโกนเรียกหล่อน

แค่สวี่เชิ่งเหม่ยถูกแม่เฒ่าหูล่อลวงไปครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว!

“คุณอาเล็ก” โจวซื่อนีเดินมาหา

“ข้างนอกเย็นมาก ออกมานั่งข้างนอกให้หนาวทำไม รีบเข้าบ้านไป” โจวเสี่ยวเหมยพูด

หล่อนไม่ได้สนใจแม่เฒ่าจูเลยสักนิด หลังพาโจวซื่อนีเข้าบ้านไปแล้วก็ปิดประตูตาม ก่อนจะถามโจวซื่อนีเสียงทุ้มต่ำ “เกิดอะไรขึ้น?”

“หนูก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเหมือนกันค่ะ หล่อนชวนหนูไปดื่มชา หนูกำลังจะปฏิเสธเลย” โจวซื่อนีพูด

หล่อนไม่ค่อยสนิทกับแม่เฒ่าจูเหมือนกัน และไม่รู้เช่นกันว่าความสัมพันธ์ของแม่เฒ่าจูกับคุณย่าของหล่อนเป็นอย่างไร ดังนั้นหล่อนจะไปดื่มชากับอีกฝ่ายได้อย่างไร อีกอย่างหล่อนไม่รู้ด้วยว่าเกิดอะไรขึ้น แม่เฒ่าคนนั้นดูกระตือรือร้นกับหล่อนมากเกินไป จนหล่อนรู้สึกกลัว

“ถูกแล้วที่เธอจะปฏิเสธ แต่ถ้าเธออยากแต่งเข้าตระกูลจูล่ะก็ เชิญตามสบายเลย” โจวเสี่ยวเหมยกล่าว

โจวซื่อรู้สึกตกใจ “มีอะไรหรือคะ?”

“ที่หล่อนทำดีกับเธอ นั่นก็เพราะหล่อนอยากยกเธอให้หลานชายหล่อนน่ะสิ” โจวเสี่ยวเหมยพูดพลางเบ้ปาก “อาเพิ่งจะพูดเรื่องนี้กับอาสะใภ้สี่ที่โรงอาบน้ำเอง เธอก็อย่าถูกคนอื่นหลอกไปไหนอีกรู้ไหม? ถ้ากล้าทำเรื่องแบบนั้นอย่างสวี่เชิ่งเหม่ย อาเล็กกับอาสะใภ้สี่จะไม่ยกโทษให้เธอแน่!”

“ไม่ค่ะ ๆ หนูไม่มีทางทำแบบพี่เชิ่งเหม่ยแน่นอน” โจวซื่อนีรีบพูด

“งั้นก็ดี” โจวเสี่ยวเหมยพูด และกล่าวเตือนอีกครั้ง “ยายเฒ่าสองคนนั่นไม่ใช่คนดีอะไร เธอต้องจำใส่ใจไว้รู้ไหม?”