ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 554

บทที่ 554 ซูสีไทเฮา

“ตอนเอ้อร์นีกับซานนีท้องไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยค่ะ แต่ของฉันมีตั้งหลายเรื่องแค่มองก็รู้ว่ามากกว่าคนทั่วไปเยอะเลย” หลินชิงเหอพูดอย่างอับจนหนทาง

“ไม่อะไรที่เหนือกว่าคนอื่นหรอกจ๊ะ อีกอย่างไม่ใช่ว่าเธอเต็มใจเองเหรอ แค่ฉันเห็นใครคนไหนอ้วกจนหมดไส้หมดพุงแล้วก็รู้สึกทรมานแทน” พี่สะใภ้ใหญ่โจวพูด หลังจากนั้นก็เปลี่ยนมาพูดเรื่องโจวซื่อนีแทน

“ฝ่ายชายแม้ว่าอายุจะมากว่าซื่อนีไม่น้อย แต่นอกนั้นเขาไม่มีตรงไหนให้ติเลยค่ะ หน้าตาพี่สะใภ้ใหญ่คงไม่เคยเห็น แต่พี่มองหวังหยวนก็พอแล้ว เขาไม่ต่างอะไรกับหวังหยวนแม้แต่นิดเดียว ทั้งยังดูภูมิฐานกว่าหวังหยวนด้วยส่วนหนึ่ง” หลินชิงเหอพูด

สิ่งที่สามารถมองเห็นได้จากบนร่างกายของหวังหยวนก็คือกลิ่นอายความเป็นคุณชายจากเมืองหลวง โดยเฉพาะพอมีเจ้าเด็กแฝดสองคนนั้น เขาก็ยิ่งแผ่กลิ่นอายความอ่อนโยนของผู้ชายที่แต่งงานแล้วออกมา บวกกับเขาเป็นคนหล่อหน้าตาดีแถมยังรวยอีกด้วย หลินชิงเหอยังเคยแอบเตือนโจวเอ้อร์นีลับหลังเลย

แม้ว่าชีวิตคู่นั้นสิ่งสำคัญที่สุดคือต้องมีความไว้เนื้อเชื่อใจกัน แต่ป้องกันชีวิตคู่ไว้ก่อนก็เป็นสิ่งจำเป็น

ยิ่งยุคสมัยที่มีการพัฒนา คนประเภทบ้านสาม* ก็เริ่มจะโผล่ออกมาให้เห็นแล้ว

(*บ้านสาม หมายถึง บ้านเมียน้อย)

ไม่ต้องกล่าวไปไกลมาก ในเขตเล็ก ๆ ก็มีบ้านที่สามอยู่คนหนึ่ง

ผู้ชายคนนั้นมีครอบครัวอยู่แล้ว เอาผู้หญิงมาเลี้ยงดูไว้ที่นี่ ใน 1 สัปดาห์ก็จะมาหา 1 หรือ 2 ครั้ง และผู้หญิงคนนั้นการกินอยู่อะไรก็ดีไปหมด

แน่นอนในตอนแรกหลินชิงเหอยังไม่รู้ แต่พวกป้า ๆ ในเขตชุมชนเล็ก ๆ ที่เธออยู่เอาเรื่องนี้มาพูดกันให้สนุกปาก คุณป้าหม่าย่อมต้องทราบเช่นเดียวกัน ข่าว 99% ในเขตเล็ก ๆ นี้ก็ได้ยินมาจากคุณป้าหม่าทั้งสิ้น

“สำหรับพ่อแม่ของผู้ชาย พวกเขาเป็นเพื่อนสนิทของฉันกับชิงไป๋เองค่ะ ไม่มีเรื่องแม่ยายไม่ชอบลูกสะใภ้แน่ เจ้าใหญ่เองก็เป็นแฟนกับลูกสาวบ้านนั้นด้วย” หลินชิงเหอพูด “ถ้าซื่อนีกับเวิงกั๋วต้งไปด้วยกันได้ดี ก็จะกลายเป็นทองแผ่นเดียวกัน”

พี่สะใภ้ใหญ่โจวดีใจมากพูดอย่างเกรงใจว่า “เรื่องความรักของเอ้อร์นีกับซื่อนี ก็ได้เธอเป็นคนช่วยดูให้ทั้งนั้นเลย”

“นี้เป็นเพราะวาสนาของพวกหล่อนด้วยค่ะ” หลินชิงเหอพูดกลั้วหัวเราะ

คุยกับพี่สะใภ้ใหญ่อีกสักพัก หลินชิงเหอก็วางสายไป หลังจากนั้นก็เดินไปที่ร้านเกี๊ยว

คุณป้าหม่ายิ้มแล้วพูดขึ้น “ควรออกมาเดินเล่นอย่างนั้นบ่อย ๆ นะคะ จะเอาแต่นอนไม่ได้”

“ฉันเดินสั้น ๆ แค่นี้ก็รู้สึกพะอืดพะอมแล้วค่ะ” หลินชิงเหอพูด

“ตอนนี้อากาศยังเย็นอยู่ รอฤดูใบไม้ผลิก็ดีขึ้นแล้ว” คุณป้าหม่าพูดปลอบใจ

“เฮ้อ” หลินชิงเหอถอนหายใจ

“ถอนหายใจอะไรกันจ๊ะ? นี่มันเรื่องดีนะ แม่ของเสี่ยวตั้นยังอยากจะมีอีกเลย มีแค่คนเดียวมันน้อยเกินไปจริง ๆ” คุณป้าหม่าพูด

หวงเสี่ยวหลิ่วอยากจะมีอีกสักคนหนึ่งจริง ๆ เพราะว่ามีคนเดียวมันน้อยเกินไปหน่อย โดยเฉพาะหลังจากหล่อนได้ยินหลินชิงเหอตั้งท้อง หวงเสี่ยวหลิ่วก็แอบไปพูดหม่าเฉิงหมินเรื่องนี้เหมือนกัน

หม่าเฉิงหมินเลยมาหาคุณป้าหม่าเพื่อขอคำปรึกษา เพราะว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ

คุณป้าหม่าได้ยินก็ถามด้วยความประหลาดใจยิ่ง “พวกเธอยังไม่ได้ทำหมันหรือ?” หล่อนก็นึกว่าพวกเขาทำหมันไปแล้ว ไม่อย่างนั้นอะไรคืออยากมีอีกคนหนึ่ง?

หม่าเฉิงหมินพูดอย่างกระอักกระอ่วนว่าเขาหลบหนีมาได้ เพียงไปหยิบที่โรงพยาบาลก็ได้แล้วไม่ต้องเสียเงินสักหยวน

คุณป้าหม่าไม่ออกความคิดเห็น ถ้ามีอีกคนละก็หวงเสี่ยวหลิ่วก็ต้องกลับไปดูแลครรภ์บ้านแม่ที่ชนบทแล้ว รอใกล้จะถึงเดือนคลอดแล้วค่อยกลับมาเตรียมการคลอด

เพราะถ้าระยะครรภ์ไม่มากล่ะก็หล่อนต้องถูกจับทำแท้ง นอกเสียจากระยะครรภ์มากแล้ว เรื่องนี้ก็เพียงแค่จ่ายเงินค่าปรับไปก็เท่านั้น

“ตอนที่ฉันฉลองปีใหม่ ได้ยินย่าเฒ่าจางนั่นพูดเรื่องบางอย่างด้วยล่ะ” คุณป้าหม่าพูดเสียงเบา

“พูดอะไรเหรอคะ?” หลินชิงเหอพูด

“ก็จางเหมยเหลียนที่แต่งงานกับสวี่เชิ่งเฉียงนั่นไง จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่ท้องเลยนะ นี้จะต้องมีปัญหาอะไรบางอย่างแน่” คุณป้าหม่าพูด

หล่อนได้ยินย่าเฒ่าจางนั่นพูดขอเคล็ดลับทำอย่างไรให้ท้องอะไรนั่นกับคนอื่น ภรรยาของลูกชายหล่อนคลอดลูกแล้ว งั้นก็คงจะเป็นลูกสาวสองคนนั่นแล้ว

ลูกสาวคนโตไม่ต้องพูดถึง คน ๆ นั้นมีชื่อเสียงในเขตชุมชนเล็ก ๆ ไม่ว่าใครก็รังเกียจไก่ป่า*ตัวนี้

(*ไก่ป่า ศัพท์ที่ใช้ในเน็ต ใช้เปรียบเปรยผู้หญิงขายตัว)

งั้นก็ต้องเป็นลูกสาวคนเล็ก ตอนที่กลับมาในช่วงปีใหม่จางเหมยเหลียนก็คงยังไม่ท้องเช่นกัน