ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 585

บทที่ 585 ไล่ไป

หลังยายเฒ่าเจียงพูดประโยคนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของคุณแม่กัวก็เริ่มฝืดเฝื่อนไป เพียงเท่านี้หล่อนก็รู้ว่ายายเฒ่าไม่มีเจตนาดีแล้ว

“แต่พี่รองของเสี่ยวเกิงยังเรียนอยู่ ได้ยินว่าจะเรียนต่อด้วย หลานสาวฉันเองที่อยู่ไกล ๆ ฉันยังไม่อยากจะแนะนำให้เลย อีกทั้งนี่ก็อีกตั้งนานกว่าเขาจะเรียนจบ เดี๋ยวรอดูไปก่อนนะจ๊ะ ตอนนี้พูดยังไงไปก็ไม่มีประโยชน์” ยายเฒ่าเจียงพูด

“ทำไมจะไม่มีประโยชน์คะ?” คุณแม่กัวพูดด้วยอาการปกติ

“มันก็แน่อยู่แล้วล่ะจ้ะ ถ้าแนะนำไปแล้วต้องรอเขาอีกนานแค่ไหน? อีกทั้งถ้ารอแล้วต่อไปเกิดเขาเรียนต่อมหาวิทยาลัยอีก เจอคนที่ดียิ่งกว่าจะทำยังไง? ฉันว่านะรอให้พี่รองของเสี่ยวเกิงเรียนจบแล้วค่อยพูดดีกว่า ถึงตอนนั้นเขาก็ไม่ได้เจอกับนักศึกษาสาว ๆ แล้ว” ยายเฒ่าเจียงพูด

ปฏิเสธไม่ได้ว่าที่ยายเฒ่าเจียงพูดมานั้นก็มีเหตุผล

ตอนนี้นางรู้แล้วว่าตระกูลกัวเปลี่ยนท่าทีไปจากเดิมเพราะแผนการแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้ตัดรอนความคิดของพวกหล่อนในทันที เนื่องจากท้องของหลินชิงเหอตอนนี้ใหญ่มากแล้ว ใครจะไปรู้ว่าตระกูลกัวจะมีคุณธรรมแบบไหนกัน?

ดังนั้นนางจึงไม่พูดตัดเยื่อใย ใช้วิธีผัดผ่อนเวลาออกไปก่อน รอให้เด็กคลอดออกมาแล้ว ถึงตอนนั้นจะทำอะไรก็ได้

แม้คุณแม่กัวจะรู้สึกว่าที่ยายเฒ่าเจียงพูดมานั้นมีเหตุผล แต่หล่อนก็พูดต่อว่า “แต่ถ้าตกลงกันไว้ก่อน งั้นเขาก็ไม่สามารถไปคบกับใครได้แล้วนี่คะ?”

“ที่เธอว่ามาน่ะมันเป็นเพราะว่าพวกเราอยู่ในเซี่ยงไฮ้ ขนาดครอบครัวที่แต่งงานแล้วยังหย่าร้างให้เห็นไม่น้อย นับประสาอะไรกับพวกที่ต้องเลิกรากันโดยที่ยังไม่ได้แต่งงาน” ยายเฒ่าเจียงพูด

นี่ก็เป็นความจริงข้อหนึ่งอีกเช่นกัน

ไม่เหมือนกับครอบครัวที่ชนบท ที่เมื่อแต่งงานแล้วก็จะอยู่ด้วยกันตลอดชีวิต น้อยมากที่จะหย่าร้างกัน เพราะกลัวอับอายขายหน้าผู้อื่น แต่ที่เมืองใหญ่ 2-3 ปีมานี้ มีครอบครัวไม่น้อยที่หย่าร้างกันไป

“ตระกูลโจวคงไม่ใช่คนที่ทำแบบนั้นหรอกมั้งคะ” คุณแม่กัวพูดอย่างลังเล

“จะว่าแบบนั้นก็ไม่ผิด แต่ว่าครอบครัวฝ่ายหญิงน่ะยังไงก็เสียเปรียบอยู่ดี” ยายเฒ่าเจียงพูด

ในใจของคุณแม่กัวคิดว่าถ้านี่เป็นเรื่องจริง ไม่ใช่ว่าลูกสาวหล่อนจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างนั้นเหรอ? แต่ถ้าตระกูลโจวกล้าทำให้ลูกสาวหล่อนเสียหายจริง หล่อนก็ไม่ยอมเหมือนกัน ถึงตอนนั้นต้องชดใช้ให้กับครอบครัวของหล่อนด้วยบ้านหลังนั้น!

คุณแม่กัวยิ้มแล้วพูด “ตกลงกันเอาไว้ก็ดีเหมือนกันค่ะ คุณป้าคิดว่าเมี่ยวจวินเป็นอย่างไรบ้างคะ?”

ยายเฒ่าเจียงไม่อยากจะทนกับตระกูลกัวอีกต่อไปแล้ว หล่อนพูดแบบนี้ออกมานางก็เข้าใจแล้ว ไม่ว่าอย่างไรหล่อนก็จะไม่ถอย

ตอนนี้เองโจวเฉวี่ยนก็เดินเข้ามาพอดี เขากะว่าจะมาเด็ดแตงกวาไปกิน พอเห็นคุณแม่กัวก็ยินหล่อนว่าคุณป้า หลังจากนั้นก็พูดกับยายเฒ่าเจียงว่า “ย่าเจียงครับ ผมมาขอเด็ดแตงกวาไปหน่อยนะครับ”

“เด็ดไปเถอะ” ยายเฒ่าเจียงพูด

คุณแม่กัวเห็นก็ยิ้มให้อย่างใจดีมีเมตตา และพูดว่า “ไม่เห็นต้องไปเด็ดมาเลย ฉันเอามาอยู่ไม่น้อย เธอมาเอาไปกินสิจ๊ะ”

“ไปเด็ดหลังบ้านกลับมาให้คุณป้าเอากลับไปดีกว่าลูก มีเยอะกว่าด้วย” โจวเฉวี่ยนยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ยายเฒ่าเจียงก็พูดขึ้น

นางไม่อยากให้เขารับของจากบ้านตระกูลกัวไปกิน

โจวเฉวี่ยนจึงไปเด็ดแตงกวามา ยายเฒ่าเจียงพูดกับคุณแม่กัวว่า “เธอก็เหมือนกัน แม่สามีเธอประหยัดถึงขนาดนั้น ยังเด็ดแตงกว่ามาให้อีก กลับไปแล้วหล่อนจะว่าเธอได้ เอากลับไปเยอะ ๆ แล้วกัน”

คำพูดของคุณแม่กัวถูกสกัดไม่ให้พูดกลับไปได้ เดิมทีหล่อนยังคิดว่ายายเฒ่าเจียงเป็นคนเรื่องมาก แต่พอได้ยินคำพูดแบบนี้หล่อนก็ไม่มีอะไรต้องพูดดีด้วยแล้ว

โจวเฉวี่ยนเด็ดมา 4 ถึง 5 ผล ล้างแล้วก็กินของตัวเอง 1 ผล ที่เหลือเขายกให้คุณแม่กัว

คุณแม่กัวยิ้มแล้วพูด “พ่อหนุ่มจ๊ะ ฉันยังไม่รู้เลยว่าเธอชื่ออะไร”

“ต้องขอโทษด้วยครับคุณป้า ผมชื่อโจวเฉวี่ยน” เจ้ารองที่กินแตงกวาอยู่พูด

“โจวเฉวี่ยน ป้าได้ยินมาจากย่าเจียงว่าเธอยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เหรอจ้ะ?” ท่านแม่กัวยิ้มพูด

“อืม ครับ” โจวเฉวี่ยนพยักหน้าพูด

“แล้วเธอมีคนคบหาหรือยังล่ะ?” คุณแม่กัวพูด

“คุณป้าล้อเล่นแล้วครับ ตอนนี้ผมจะไปมีแฟนได้ยังไงครับ ยังเรียนอยู่เลย อย่างเร็วที่สุดก็คือเรียนจบออกมาแล้ว มีงานทำแล้วค่อยว่ากันครับ ไม่อย่างนั้นเงินก็ยังไม่มีจะเลี้ยงแฟนได้ยังไงครับ?” โจวเฉวี่ยนพูด