ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 599

บทที่ 599 กลับปักกิ่ง

การทำงานแปลไม่ใช่เรื่องง่าย แต่หลินชิงเหอก็ไม่ได้ถึงกับเหนื่อยอะไร อีกทั้งพอมีงานนี้ให้เธอทำ ก็ทำให้ชีวิตรู้สึกได้รับการเติมเต็มด้วยเช่นกัน

ตอนนี้รอให้ลูกพวกเขาโตอีกหน่อย หลังจากนั้นก็จะกลับปักกิ่งกันแล้ว

แต่ก็ไม่พูดไม่ได้ว่าเด็กน้อยคนนี้โตเร็วมาก ไม่ได้พูดเท็จเลยจริง ๆ หล่อนโตเร็วมากตั้งแต่เดือนแรกนอกจากกินแล้วก็คือนอน พอเข้าเดือนที่สอง เวลาตื่นของหล่อนก็เยอะมากขึ้นเล็กน้อยแล้ว

แม้ว่าจะกินและนอนเป็นส่วนใหญ่ แต่ในตอนที่แหย่เล่น หล่อนก็เริ่มที่จะยิ้มมากขึ้นแล้ว

ซุปซี่โครงหมูใส่ฟักอร่อยมาก หลินชิงเหอชอบมันเหลือเกิน

อาหารอย่างในวันนี้แม้ว่าเรียบง่ายแต่กลับอบอุ่นมาก โจวชิงไป๋รับผิดชอบที่เหลือแล้วไปล้างถ้วยชามตะเกียบ หลังจากนั้นก็โอบภรรยาของเขาดูทีวี

สำหรับลูกสาวให้อยู่ในห้องเล่นกับตัวเองไป

แม้จะเห็นได้ชัดว่ารักลูกสาวมาก แต่เขาก็อยู่เป็นเพื่อนเธอทุกวันเหมือนกัน แล้วหลินชิงเหอก็ได้รับช่วงเวลาความสงบสุขกันสองคนสักพักหนึ่ง

“ตอนนี้คุณอ้วนขึ้นมากแล้วนะคะ คุณต้องออกกำลังกายได้แล้ว” หลินชิงเหอพูดขึ้นขณะผิงร่างอยู่ในอ้อมแขนเขา

“คุณก็อย่าเหลือกับข้าวไว้ให้ผมกินสิ” โจวชิงไป๋รู้สึกอับจนปัญญาเล็กน้อย มีอะไรมาบอกว่าเขาอ้วนขึ้นเยอะ จะไม่ให้เขาอ้วนได้อย่างไร กับข้าวมากมายที่เขาทำเสร็จล้วนเข้ามาอยู่ในท้องของเขาหมด ไม่อ้วนน่ะสิแปลก

“คุณทำเยอะไปแล้วค่ะ ฉันกินปริมาณเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว” หลินชิงเหอพูด

โจวชิงไป๋พูด “งั้นพรุ่งนี้ผมจะเริ่มไปวิ่งแล้ว”

“ไปเถอะค่ะ เอารูปร่างก่อนหน้านี้กลับคืนมานะคะ ฉันชอบรูปร่างของคุณเมื่อก่อนนี้” หลินชิงเหอพูด

โจวชิงไป๋เงียบไป…ถ้าอย่างนั้นก็เกรงว่าจะยากแล้ว

ก่อนหน้าคือเขาอายุ 20-30 ปี ตอนนี้ 40 กว่าแล้ว ไม่ใช่ระดับเดียวกันแล้ว

หลินชิงเหอก็เพียงหยอกเขาเท่านั้น ไม่ได้คิดจริงจัง สามีของเธอกลายสภาพมาเป็นแบบนี้เธอไม่ตำหนิอะไรหรอก แน่นอนว่าขอแค่อย่าเปลี่ยนไปจนเหมือนหมูก็พอ ไม่อย่างนั้นเธอคงรับไม่ได้แล้ว

แม้ว่าเซี่ยงไฮ้จะเป็นภาคใต้ของจีน แต่พูดตามตรงว่าหน้าหนาวนั้นก็หนาวมากเหมือนกัน เป็นความหนาวที่คล้ายกับมีลมหนาวพัดโกรกตลอด ไม่ใช่หนาวแบบแห้ง ๆ อย่างนั้น

โดยเฉพาะหลังจากเข้าสู่ช่วงปลายปีตามปฏิทินจีน มันก็เป็นหนาวติดลบจริง ๆ

ขนาดหลินชิงเหอสวมชุดขนเป็ดเดินออกไปยังสามารถสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็นที่ผ่านเข้ามาตรงช่วงข้อเท้าได้

หลังจากปรึกษากันแล้ว หลินชิงเหอกับโจวชิงไป๋ก็เตรียมตัวกลับในอีก 2-3 วัน ซึ่งในตอนนี้เองเสี่ยวมี่มี่ก็อายุได้ 2 เดือนกว่าแล้ว

หล่อนเกิดวันที่ 10 เดือนตุลาคมตามปฏิทินสุริยคติ ถ้านับตามปฏิทินจันทรคติก็คือกลาางเดือนที่เก้า เพียงพริบตาเดียวก็ผ่านมาจะ 2 เดือนกว่าใกล้จะ 3 เดือนแล้ว

ดังนั้นวันนี้โจวชิงไป๋จึงไปเชิญยายเฒ่าเจียงมา เสี่ยวมี่มี่ที่กินอิ่มแล้วกำลังนอนหลับอยู่ภายในห้อง

ที่สำคัญคือต้องมีคนดูไว้หน่อย

เขาให้ยายเฒ่าเจียงอยู่ที่ห้องรับแขกสานหมวกดูทีวีไปก็เพียงพอ จากนั้นเขาก็พาภรรยาขับรถออกมาข้างนอก ตอนมาได้ครึ่งทางจึงได้นำรถยนต์เข้าไปเก็บไว้ในมิติ หลังจากนั้นสองสามีภรรยาจึงค่อย ๆ นั่งรถสาธารณะกลับมาอย่างช้า ๆ

หลังออกไปประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่ง พวกเขาก็เก็บรถยนต์เข้าไปในมิติเรียบร้อย รอไปที่ปักกิ่งแล้วค่อยหาโอกาสเอามันออกมาเท่านั้น

วิธีที่ยายเฒ่าเจียงบอกก็คือให้หารถบรรทุกสินค้าของคนสนิท แล้วให้รถบรรทุกสินค้าของคนสนิทเดินทางไปด้วยกัน ถึงตอนนั้นก็สามารถขับไปถึงปักกิ่งได้แล้ว

ยายเฒ่าเจียงคิดได้เพียงเท่านั้น วิธีอื่นก็คิดไม่ออกแล้วเหมือนกัน ยังบอกอีกว่าแบบนี้ถึงจะปลอดภัย ด้านนอกไม่ได้ปลอดภัยอะไรมากนัก มีคนแถบชนบทที่ออกมาสร้างความวุ่นวายอยู่บางส่วน คอยรังแกคนอื่นอยู่ด้านนอกนั่น

หลังจากเอารถไปเก็บเป็นวันที่สาม โจวชิงไป๋ก็เริ่มที่จะย้ายสิ่งของจากบ้านนี้ไปยังบ้านของตาเฒ่าและยายเฒ่าเจียง