ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 615

บทที่ 615 ปีที่งดงาม

ปีนี้กิจการร้านอาหารทะเลแห้งนับว่าดีมาก และยังดีกว่าปีที่แล้วมาก ๆ ด้วย

โจวกุยหลาย โจวเฉวี่ยนสองพี่น้องที่มาช่วยงานในร้านตั้งแต่เช้าจนถึงเที่ยงได้กลับมากินข้าวเที่ยงกัน แล้วเจ้าสามก็พูดขึ้น “ม้าครับ พ้นปีนี้ไปแล้วพวกเราควรไปหาร้านผลิตกล่องของขวัญโดยเฉพาะเถอะครับ ใส่ถุงแบบนี้ดูไม่ค่อยมีระดับเลย”

“เอาสิ ตั้งแต่ปีหน้าเป็นต้นไปก็ไปสั่งมาล็อตหนึ่ง ม้าให้ลูกเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้นะ” หลินชิงเหอพูด

“ให้พี่รองไปหาเถอะครับ” โจวกุยหลายทำท่าอิดออด

“ในเมื่อลูกอยากทำธุรกิจ เรื่องพวกนี้ลูกก็ควรเรียนรู้เอาไว้ พี่รองของลูกไม่ได้มาทางนี้เสียหน่อย” หลินชิงเหอพูด

โจวกุยหลายพูดไม่ออกทำได้เพียงน้อมรับแล้ว

กิจการทุกอย่างมีเพียงร้านเครื่องดื่ม แล้วก็ร้านอาหารทะเลแห้งร้านนี้ที่ยังเปิดอยู่ ร้านอื่นนั้นพวกเขาปิดไปหมดแล้ว

ตอนไหนควรหยุดก็หยุด ควรให้เงินเพิ่มก็ให้เพิ่ม ในเมื่อทำงานยุ่งมาตลอดจนถึงวันที่สามสิบก็ควรพอได้แล้ว

ตอนเช้ายังมีร้านเปิดอยู่บ้าง แต่พอผ่านเที่ยงวันไปแล้ว ปกติก็จะไม่มีร้านไหนเปิดกันเลย

ดังนั้นหลี่อ้ายกั๋วกับโจวซานนีจึงจัดการเก็บกวาดร้าน แล้วพาพั่งพั่งลูกชายของพวกเขามาทานอาหารฉลองปีใหม่ที่บ้านของท่านพ่อท่านแม่โจว

ปีนี้เวิงกั๋วต้งกับโจวซื่อนีกลับไปชนบทกัน ในบ้านจึงเหลือแค่คุณพ่อคุณแม่เวิงแล้วก็เวิงเหม่ยเจี่ย แน่นอนว่าพวกเขาต้องมากินอาหารพร้อมกันที่นี่อยู่แล้ว

ยิ่งคนเยอะบรรยากาศก็ยิ่งสนุกสนาน โดยพวกเขามากินข้าวกันที่ร้านเกี๊ยวแห่งนี้

พร้อมกันนั้นก็ส่งเจ้ารองไปกินข้าวที่บ้านคุณปู่คุณย่าของเขา ในฐานะตัวแทนของบ้านทางนี้

“ปีที่แล้วฉันก็มาฉลองปีใหม่ที่นี่ ปีนี้ก็ยังเป็นที่นี่อีกแล้ว ทำฉันประหยัดหมดแล้วค่ะ” คุณแม่เวิงดื่มน้ำพลางเอ่ยยิ้มแย้ม

“ฉันอยากให้ทุก ๆ ปีเป็นแบบนี้จังค่ะ แบบนี้สนุกกว่าเยอะพี่ว่าไหมคะ?” หลินชิงเหอพูด

“ถ้าได้ล่ะก็ ฉันก็อยากเหมือนกันจ้ะ” คุณแม่เวิงพูดอย่างมีความสุข

“คำพูดของคุณป้าเวิงเนี่ย ขอเพียงคุณป้าต้องการ ย่อมไม่มีปัญหาอยู่แล้วครับ” โจวกุยหลายดื่มเหล้าเป๊กหนึ่งก่อนกระแทกแก้วลงแล้วพูดอย่างพึงพอใจ

สิ้นปีนี้เขาก็อายุ 18 ปีแล้ว หลินชิงเหอจึงไม่ขวางเขาแล้วเช่นกัน ให้เขาดื่มสักหน่อยก็คงจะได้ เนื่องจากต่อไปพอทำธุรกิจแล้วเขาจะต้องเข้าสังคมอีกเยอะ ชนแก้วสานสัมพันธ์ทางธุรกิจอีกไม่น้อย

“เจ้าสาม เธออย่าดื่มเยอะเกินไปนักนะ” คุณแม่เวิงยิ้ม

“ผมไม่ดื่มเยอะอยู่แล้วครับ แต่คุณลุงคุณป้าเวิง ผมขอดื่มคารวะพวกคุณเป๊กหนึ่งนะครับ ขอให้พวกคุณสมดั่งหวัง ยิ่งอยู่ยิ่งเด็ก” โจวกุยหลายพูด

คุณพ่อเวิงยิ้มและชนแก้วกับเขา “ฉันก็ขอให้เธอหาแฟนให้ได้เร็ว ๆ เช่นกัน”

คุณแม่เวิงดื่มน้ำแทน และแสดงคำอวยคำเล็กน้อยเช่นกัน ก่อนจะยิ้มแล้วดื่มตาม

โจวข่ายพูดขึ้น “ป๊าครับ ถ้าเจ้าสามเรียนจบแล้ว งั้นก็ให้เขาออกไปทำธุรกิจของตัวเอง ให้เขาฝึกฝนเยอะ ๆ เป็นไงครับ”

“แน่นอนอยู่แล้ว รอผมเรียนจบ พี่ใหญ่ไม่ต้องบอกผมก็จะไปฝึกฝนด้วยตัวเองอยู่พอดี” โจวกุยหลายพูด

“ต่อไปเจ้าสามอยากทำงานอะไรเหรอ?” คุณพ่อเวิงถาม

“ผมอยากเปิดโรงงานเกี๊ยวครับ” โจวกุยหลายพูด

“โรงงานเกี๊ยวอย่างนั้นเหรอ? น่าจะมีธุรกิจนี้อยู่แล้วนะ และก็ไม่ได้แปลกอะไรด้วย” คุณแม่เวิงอดพูดไม่ได้

“ครับไม่แปลก ดังนั้นมันจึงทำไม่ง่ายเลย ต้องค่อย ๆ วางแผน ผมก็คิดเอาไว้แบบนี้แหละครับ ต้องดูว่าต่อไปจะมีแผนการไหนที่เหมาะกว่านี้หรือเปล่า ทั้งหมดนี้ผมยังไม่แน่ใจเลย” โจวกุยหลายพูดโม้

“ฉันว่าทำร้านเสื้อผ้าก็ดีนะ ทำไมถึงไม่ทำอันนี้ล่ะ?” คุณแม่เวิงพูด

“กำไรของคุณป้าเวิงปีนี้เป็นอย่างไรบ้างเหรอครับ?” โจวกุยหลายพูดยิ้ม ๆ

คุณแม่เวิงยิ้มเช่นกัน “ไม่เลวเลยล่ะ แต่ฉันก็มีแค่ร้านเดียวนี้แหละจ๊ะ สู้แม่ของเธอที่มีตั้งกี่ร้านนั้นไม่ได้หรอก”

“ทำเหมือนกันก็ไม่ดีอีกเหมือนกันครับ ไม่เพียงจะรายได้ไม่ดีแล้ว แรงกดดันก็มาก ดังนั้นต้องพัฒนากิจการอีกหลาย ๆ อย่างด้วย ถึงอันนี้ไม่ดีก็ยังมีอีกหนึ่งหรือสองทางเลือก เราจึงจะสามารถประคองกิจการไว้ได้” โจวกุยหลายพูด

คำพูดนี้ทำให้หลินชิงเหอถึงกับหันไปมองทางเจ้าสามอย่างแปลกใจ