ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 669

บทที่ 669 แต่งงานแล้ว

ตอนหลินชิงเหอโทรกลับมา ไม่ต้องพูดเลยว่าสะใภ้สามโจวจะดีใจขนาดไหน

ถึงจะไม่ได้แต่งงานไปอยู่ปักกิ่ง แต่แต่งไปอยู่เซี่ยงไฮ้ก็เหมือนกัน เป็นญาติที่เกี่ยวดองกัน แถมยังเป็นผู้จัดการที่ร้านขายชาของอาสี่กับอาสะใภ้สี่ พึ่งพาได้แน่นอน

“ที่บ้านเขามีฐานะธรรมดา ค่าใช้จ่ายในการแต่งงานจึงใช้เงินของเขาเองทั้งหมด เพราะฉะนั้นเรื่องของสินสอดอาจจะไม่มากนักนะคะ” หลินชิงเหอกล่าว

“เรื่องนั้นไม่เป็นไรจ้ะ ขอแค่พวกเขาสามีภรรยาใช้ชีวิตกันได้เป็นอย่างดีก็พอ ฝ่ายพี่แค่รับสินสอดไว้เป็นพิธีเท่านั้น” สะใภ้สามโจวบอก

สะใภ้สามโจวคุยกับหลินชิงเหออีกไม่กี่ประโยคก็วางสายไป แล้วจึงรีบค้นของในคลังสมบัติที่เหลืออยู่

ช่วงนี้หล่อนซื้อเครื่องประดับทองเก็บไว้ไม่น้อย

มีทั้งสร้อยทอง แหวนทอง ต่างหูทอง ปกติเก็บไว้ไม่ได้ใส่ รวม ๆ เข้าด้วยกันแล้วก็มีอยู่จำนวนนึง

หล่อนจึงเอาสร้อยทองเส้นหนึ่งที่น้ำหนักไม่เบาและแหวนทองคู่หนึ่งออกมา เพื่อไว้เป็นสินเดิมก้นหีบให้ลูกสาว

“คุณว่าเอาเงินไว้ให้อู่นีเก็บเป็นเงินส่วนตัวเท่าไหร่ดีคะ?” สะใภ้สามโจวถาม

หากไม่นับหลินชิงเหอแล้ว ในบรรดาพี่สะใภ้น้องสะใภ้ทั้งสาม คนที่ให้ความสำคัญชายหญิงเท่ากันที่สุดก็คือสะใภ้สามโจว

ปีนั้นสุขภาพหล่อนทรุดโทรมลงเพราะคลอดโจวอู่หนี จนกระทั่งหลินชิงเหอมา หล่อนถึงท้องลูกชายได้อีกคน ค่อยมีจุดยืนในบ้านขึ้นมาหน่อย

แต่ก่อนมีลูกชายหล่อนก็ไม่เคยปฏิบัติไม่ดีกับลูกสาวอย่างโจวอู่นี ตรงกันข้าม หล่อนรักใคร่เอ็นดูลูกสาวมาก

ตอนนี้จะแต่งงานแล้ว หล่อนจึงให้ทั้งสร้อยทองแหวนทองเป็นสินเดิมติดตัว แล้วยังจะให้เงินด้วย

พี่สามโจวก็รักลูกสาวคนโตผู้เอาอ่าวคนนี้เหมือนกัน เขาเอ่ยขึ้น “อย่างนั้นให้ 1,000 หยวนไหม?”

“หนึ่งพันน้อยไปหรือเปล่า ตอนนี้ลูกกับเจียงเหิงอาศัยอยู่ในบ้านของชิงเหอ อีกหน่อยต้องซื้อบ้านของตัวเอง ราคาไม่น้อยหรอกนะ” สะใภ้สามโจวเอ่ย

ไม่ต้องพูดถึงเมืองใหญ่อย่างเซี่ยงไฮ้ แค่บ้านในแถบที่พวกเขาอยู่ก็ราคาขึ้นสูงแล้ว แถมซื้อยากด้วย

“ถ้าพวกเขาเจอที่ถูกใจ คุณค่อยให้อู่นีมายืมเงินที่บ้าน แล้วค่อย ๆ คืนก็ได้” พี่สามโจวกล่าว

“ถึงอย่างนั้นหนึ่งพันก็น้อยไปอยู่ดี” สะใภ้สามโจวเอ่ย

“ถ้าหนึ่งพันน้อยไป คุณก็เอาให้หล่อนสองพันก็ได้” พี่สามโจวบอก

ถ้าเป็นครอบครัวทั่ว ๆ ไป ไม่มีใครให้เงินของขวัญแต่งงานลูกสาวแบบนี้หรอก แต่พี่สามโจวกับสะใภ้สามโจวกลับทุ่มเต็มที่

เดี๋ยวนี้ที่ร้านขายดิบขายดี แล้วยังเป็นฤดูกาลเก็บเกี่ยวพืชผักผลไม้ด้วย ถ้าพี่สามโจวยอมเหนื่อยหน่อยเดือนเดียวก็ได้เงินคืนแล้ว

เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงกล้าให้เงินเป็นสินเดิมก้นหีบกับลูกสาวคนโตที่กำลังจะแต่งงาน

เรื่องราวหลังจากนั้นถือว่าราบรื่นมาก

หลังจากเจียงเกิงและโจวอู่นีกลับมา พวกเขาก็ไปซื้อเครื่องซักผ้าและตู้เย็นที่ห้างสรรพสินค้าแถวนั้น และใช้ของพวกนี้เป็นสินสอด

หลักจากนั้นจึงเตรียมตัวไปเซี่ยงไฮ้

ส่วนพี่สามโจวส่งข่าวให้พี่ใหญ่โจวกับสะใภ้ใหญ่โจว แล้วก็พี่รองโจวและสะใภ้รองโจว

หลังทั้งสองบ้านฝากเงินใส่ซองเรียบร้อย พี่ใหญ่โจวจึงบอกให้โจวหยางเป็นคนนำไปให้ ส่วนบ้านรองนั้นโจวเซี่ยเพิ่งรับงานมาจึงยุ่งเกินกว่าที่จะไปได้

ทางด้านปักกิ่ง โจวชิงไป๋ก็ถามภรรยาเขา “บ้านเราให้อะไรดีครับ?”

“ใส่ซองให้อู่นี 500 หยวนก็พอ” หลินชิงเหอบอก

โจวอู่นีและเจียงเหิงนั้นเรียกได้ว่าแต่งงานสายฟ้าแลบ ที่จริงแผนเดิมของหลินชิงเหอคือให้สองคนนี้คบกันไปก่อนยังไม่ต้องรีบ แต่รักต่างถิ่นดำเนินไปด้วยความยากลำบาก