ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 675

บทที่ 675 แขกเหรื่อมากันหมด

หลินชิงเหอเคยบอกกับโจวข่ายลูกชายคนโตไว้แล้ว แต่เขาก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้กับเวิงเหม่ยเจี่ย ตอนนี้เวิงเหม่ยเจี่ยจึงรับบัญชีเงินฝากมาด้วยความรู้สึกร้อนมือนิด ๆ

นี่ให้มาเยอะเกินไปรึเปล่า

“น้าหลินให้มาผิดรึเปล่าคะ?” เวิงเหม่ยเจี่ยอดไม่ได้ที่จะลากโจวข่ายเข้ามาในห้องและกระซิบถาม

“ไม่น่าจะให้ผิดนะ?” โจวข่ายดูแล้ว ในนั้นเขียนว่าหนึ่งแสนหนึ่งพัน

เวิงเหม่ยเจี่ยเอาให้เขาตรวจสอบอีกครั้ง โจวข่ายเอ่ยยิ้ม ๆ “ตัวเลขนี้แหละถูกแล้ว”

“ทำไมน้าหลินถึง….ถึงให้เยอะขนาดนี้ล่ะคะ?” เวิงเหม่ยเจี่ยอดพูดขึ้นอย่างขัดเขินไม่ได้

“พ่อแม่ให้มาเราก็แค่รับไว้ อีกอย่างไม่ใช่แค่เราสองคน อีกหน่อยเจ้ารองเจ้าสามก็ได้ตัวเลขนี้หมด” โจวข่ายกล่าว

ได้ยินแบบนี้แล้วเวิงเหม่ยเจี่ยถึงสบายใจ

ก่อนจะเปิดหีบออก ก็เห็นสร้อยทอง กำไลทอง และแหวนทอง

แหวนทองไม่เท่าไหร่ แต่สร้อยทองและกำไลทองนั้นหนักมือของจริง น้ำหนักของมันหนักกว่าที่คุณแม่เวิงเตรียมไว้ให้อีก

โจวข่ายกินข้าวเที่ยงเสร็จก็ขอกลับไปก่อน ส่วนเวิงเหม่ยเจี่ยรออยู่ที่บ้าน รอวันแต่งงาน

คุณแม่เวิงจึงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “แม่สามีให้พวกลูกมาเท่าไหร่เหรอ?”

“ถามเรื่องนี้ทำไม อย่างไรซะก็เป็นของพวกเขาเอง” คุณพ่อเวิงกล่าว

เวิงเหม่ยเจี่ยกลับรู้สึกว่าไม่มีอะไรต้องปิดบัง จึงบอกจำนวนไป

พอหล่อนบอกจำนวนไป คุณพ่อเวิงที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ด้วยท่าทางเรียบเฉยก็ยังตัวสั่นเล็กน้อย!

ไม่พูดถึงบ้านเหล่าเวิงเลย ตอนนี้เรือนสี่ประสานของบ้านโจวก็คึกคักสุด ๆ เจ้ารองโจวเฉวี่ยนขับรถพาเหอเมี่ยนเมี่ยนกลับมา

ปีนี้มีการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นไม่น้อยเลย โจวเฉวี่ยนกำลังก้าวสู่เส้นทางการเมือง ทั้งที่จริง ๆ แล้วเมื่อก่อนเขาอยากเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย

เหอเมี่ยนเมี่ยนทำความรู้จักว่าที่พี่ชายคนโตอย่างโจวข่าย ต้องยอมรับว่าพันธุกรรมของบ้านนี้ดีมากจริง ๆ

แน่นอนว่าคนที่หล่อที่สุดต้องเป็นผู้ชายของหล่อน

โจวข่ายและโจวเฉวี่ยนคุยกันเรื่องข้างนอกบ้าน ซึ่งโจวเฉวี่ยนบอกเขาว่าปีหน้าเขาจะลงใต้

“เจ้ารองจะลงใต้แล้ว เมี่ยนเมี่ยนจะไปด้วยกันกับเขาไหมจ๊ะ?” หลินชิงเหอถามเหอเมี่ยนเมี่ยน

“ถ้าเขาให้หนูตามไปด้วยหนูก็ตาม ถ้าไม่ให้ก็ไม่เป็นไรค่ะ” เหอเมี่ยนเมี่ยนพูดด้วยท่าทางอ่อนน้อม

โจวเฉวี่ยนกลับชำเลืองมองหล่อน “ถ้าไม่ให้คุณตาม คุณจะไม่ตามไปจริง ๆ รึไง?”

เหอเมี่ยนเมี่ยนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ถ้าคุณไม่ให้ฉันตาม ฉันก็จะเชื่อฟังคุณค่ะ”

โจวเฉวี่ยนได้ยินก็มีแววตายิ้มแย้ม ปากบอกเชื่อฟังเขา การกระทำไม่เคยเชื่อฟังเขาเลย แต่หล่อนเป็นแฟนของเขานี่ จะทำอะไรได้ ต้องรับไว้อยู่ดี

แต่เขาเองก็อยากพาหล่อนลงใต้ไปด้วยกัน ถึงอย่างไรไปครั้งนี้ก็ต้องอยู่หลายปี จะทิ้งแฟนเขาอยู่ที่นี่คนเดียวไม่ได้หรอก

“ปีหน้าหมั้นกันก่อน หมั้นแล้วก็ไปด้วยกันเถอะ” หลินชิงเหอกล่าว

โจวเฉวี่ยนพยักหน้า เหอเมี่ยนเมี่ยนเขินนิดหน่อยแต่ก็ไม่ปฏิเสธ เพราะหมั้นแล้วก็ถือว่าเป็นว่าที่สามีภรรยา

หล่อนจะกางกรงเล็บหมาป่าใส่โจวเฉวี่ยนแล้ว เขาจะได้เฉไฉไม่ได้อีก

เขาเป็นคนที่เข้าตามตรอกออกตามประตูจนหล่อนไม่รู้จะพูดอะไรดี เพื่อนสนิทของหล่อนคนหนึ่งท้องก่อนแล้วจึงแต่งงานด้วยซ้ำ

หล่อนไม่ได้อยากแต่งงานเร็วขนาดนั้น แต่ในฐานะแฟน หล่อนก็คิดถึงเขาเหมือนกันนี่นา