ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 677

บทที่ 677 เจ้าใหญ่แต่งงาน เจ้ารองหมั้น

รายได้สูงสุดที่ร้านค้าทั้งสองร้านของน้องสามหลินทำได้คือ 4,000 หยวนขึ้นไป

ในยุคสมัยที่เงินเดือน 200 หยวนถือว่าล้ำค่าและหายากมาก การได้เงินเดือนละ 4,000 หยวนขึ้นไปนั้นเป็นแนวคิดแบบไหนกัน?

แต่ดูจากสภาพของน้องสามหลินแล้ว ดูไม่ออกเลยว่าเขาเป็นคนมีเงิน

เขาแต่งตัวธรรมดามาก เนื้อตัวคล้ำและผอม ดูแล้วเหมือนคนชนบทที่ไม่ค่อยมีเงินนัก

“เก็บเงินไว้ที่บ้านไปก็เท่านั้น ถ้ามีบ้านหรือหน้าร้านที่ไม่เลว ซื้อเอาไว้ก็ดี ตอนนี้มีรถกระบะแล้ว อย่างมากก็แค่จ้างคนไปช่วยดูแล” หลินชิงเหอเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“ถ้ามีที่ใช้ได้ซื้อแน่นอนครับ” น้องสามหลินพยักหน้า ด้วยรู้สึกว่าเชื่อฟังคำพูดพี่สาวแล้วก็ไม่เสียหายอะไร

หลินชิงเหอหยิบเสื้อผ้าให้เขาและไล่เขาให้ไปอาบน้ำ ก่อนจะพูดกับโจวชิงไป๋ “อนาคตน้องฉันได้รวยแน่”

โจวชิงไป๋หัวเราะ “เพราะเขายอมฟังคุณนั่นล่ะ”

ภรรยาเขารักน้องชายคนนี้มากจริง ๆ เขาเองก็ยอมเชื่อฟังพี่สาว ทำตามที่บอกไปเรื่อย ๆ ต่อให้ไม่มาอยู่เมืองใหญ่ แต่อยู่ที่อำเภอบ้านเกิด ชีวิตหลังจากนี้ก็คงไม่แย่เท่าไหร่

งานแต่งงานของเจ้าใหญ่โจวข่ายถูกจัดในวันรุ่งขึ้น

ทั้งหมดรวมตัวกันที่เรือนสี่ประสาน ต่อให้เป็นสวี่เชิ่งเฉียงก็ยังยอมปิดร้านเกี๊ยวก่อนหนึ่งวัน แล้วมาร่วมกินเลี้ยงงานมงคล

บรรยากาศภายในงานนับว่าครึกครื้นสุด ๆ งานเลี้ยงถูกจัดตั้งแต่เช้ายันบ่าย แล้วพิธีแต่งงานของเจ้าใหญ่และเวิงเหม่ยเจี่ยถึงเป็นอันสิ้นสุดลง

พวกเขาช่วยกันเก็บของและส่งคนอื่น ๆ กลับบ้าน หลังจากนั้นโจวข่ายและเวิงเหม่ยเจี่ยสองสามีภรรยาถึงได้รู้สึกปลอดโปร่ง

แต่หลินชิงเหอกับโจวชิงไป๋ก็เข้าใจจัดกิจกรรม ทั้งคู่ได้เชิญแขกทั้งหมดไปแช่น้ำพุร้อน

ดังนั้นที่บ้านจึงเหลือเพียงสองสามีภรรยาโจวข่ายและเวิงเหม่ยเจี่ย ซึ่งเวิงเหม่ยเจี่ยก็โดนโจวข่ายอุ้มเข้าห้อง เขาอดกลั้นมานานหลายปี บัดนี้ได้แต่งงานกับภรรยาและพาหล่อนเข้าบ้านอย่างถูกต้องแล้ว ยังมีอะไรต้องเกรงใจกันอีก?

เวิงเหม่ยเจี่ยหน้าแดงก่ำ แต่ก็คาดหวังเช่นกัน

พักจากการกล่าวถึงสองสามีภรรยาที่เข้าห้องหอแล้วเอ่ยถึงทางนี้บ้าง หลินชิงเหอและโจวชิงไป๋พาแขกไปแช่น้ำพุร้อนและออกเงินให้ ก่อนจะพาไปกินอาหารเย็นที่ร้านอาหารข้างนอกแล้วจึงกลับมา

เมื่อกลับถึงบ้านก็ได้ยินจากอาอี๋จ้าวกับอาเตียว่าคนทั้งคู่นอนกันแล้วจึงไม่ได้ไปรบกวน และพากันดูทีวีที่ห้องโถง

แล้วน้องสามหลินก็บอกว่าอยากกลับพรุ่งนี้เลย

“เร็วขนาดนี้เลยหรอครับ?” เจ้าสามโจวกุยหลายเอ่ย “น้าเล็ก น้าอุตส่าห์มาทั้งที ตอนนี้ก็สิ้นปีแล้ว ต่อให้ผมไม่กล้าขอให้น้าอยู่ฉลองปีใหม่ด้วยกัน แต่ก็น่าจะอยู่สัก 3-4 วันนะครับ ยังไม่ได้พาน้าเล็กออกไปเที่ยวเล่นเลย”

เขาถึงเมื่อวานตอนบ่าย วันนี้ก็จัดงานแต่งงาน ยังไม่ทันได้พาเขาออกไปเที่ยวเล่นเลย

“พรุ่งนี้อยู่ต่ออีกวันเถอะนะ ถ้ามะรืนนายอยากกลับก็ค่อยกลับ พวกพี่สะใภ้ใหญ่จะอยู่ฉลองปีใหม่ที่นี่ อาซิ่วก็อยู่ ถึงตอนนั้นค่อยกลับไปพร้อมพวกพี่สะใภ้ใหญ่ฉันเถอะ” หลินชิงเหอกล่าว

เรื่องนี้น้องสามหลินไม่มีปัญหา

สะใภ้สามโจวจึงตั้งใจจะกลับไปพร้อมน้องสามหลิน เพราะโจวอู่นีก็ต้องกลับไปฉลองปีใหม่ที่เซี่ยงไฮ้เหมือนกัน

สองแม่ลูกเข้าไปคุยกันในห้อง โดยมีประเด็นหลักเกี่ยวกับชีวิตของโจวอู่นีที่บ้านสามี

โจวอู่นีบอกให้หล่อนสบายใจได้ แม้แม่สามีจะช่วยอะไรได้ไม่มาก แต่ก็ไม่ได้มาสร้างความวุ่นวาย ชีวิตคู่ของหล่อนกับเจียงเหิงก็ถือว่าไม่เลว

วันรุ่งขึ้น โจวกุยหลายขับรถพาพวกน้าเล็กไปตะลุยรอบ ๆ เมือง พอถึงวันที่สาม น้องสามหลิน ป้ารองโจว และสะใภ้สามโจวก็นั่งรถกลับไปด้วยกัน

หลินชิงเหอเตรียมของให้เอากลับไปด้วยไม่น้อย เป็นของจากร้านอาหารทะเลแห้ง ให้พวกเขาเอากลับไปบำรุงร่างกาย ซึ่งได้กันทุกบ้าน

ส่วนคนที่เหลือต่างอยู่ที่นี่ทั้งหมด พวกเขาตั้งใจจะฉลองปีใหม่ที่นี่แล้วค่อยกลับ

แน่นอนว่าปีใหม่ปีนี้ก็ฉลองกันอย่างครึกครื้น