ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 688
สรุปบท บทที่ 688 ทหารปลดประจำการ: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
ตอน บทที่ 688 ทหารปลดประจำการ จาก ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 688 ทหารปลดประจำการ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายInternet ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 688 ทหารปลดประจำการ
หลินซิ่วมาอยู่นี่ได้สองวันก็เริ่มลงมือทำงานเลย
หล่อนมีความเป็นมืออาชีพมาก รอบรู้หลายอย่าง ที่สำคัญตอนนี้หล่อนยังไม่คุ้นเคยกับงาน รอให้คุ้นเคยเมื่อใดก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรแล้ว
ปีนี้มีเรื่องเกิดขึ้นค่อนข้างน้อย เจ้าใหญ่แต่งงาน เจ้ารองถูกส่งออกไปทำงานข้างนอก ธุรกิจที่บ้านก็มั่นคง มีเพียงห้องทำงานของหลินชิงเหอเองที่ต้องเริ่มรับงาน แต่ก็ไม่ได้หนักหนาอะไร
มีใบชาใหม่เข้ามาหลายล็อต ล้วนเป็นของคุณภาพดี ที่ต้องมอบให้คนอื่นก็ให้ ที่ต้องเก็บเข้าโกดังก็เก็บ
ที่โกดังเลี้ยงสุนัขทหารไว้สองตัว เป็นสุนัขทหารปลดประจำการเหมือนกับตัวที่บ้าน แต่มีพลังต่อสู้พอ ๆ กับชายหนุ่มโตเต็มวัยสองคน ทั้งไม่ได้ล่ามไว้ด้วย คนธรรมดาจึงไม่กล้าเข้าใกล้
แน่นอนว่าเนื่องจากฝึกมาแล้ว สุนัขทหารสองตัวนี้จึงเรียบร้อยเป็นระเบียบมาก กินข้าววันละสองมื้อ โจวชิงไป๋เป็นคนเอาข้าวไปให้เอง
เขาเองก็ชอบสุนัขมาก เมื่อก่อนที่บ้านมีสุนัขชื่อเฟยอิง พออายุมากมันก็ตาย
ภายในโกดังไม่เพียงแต่เก็บชาใหม่ ๆ ไว้ สินค้าของร้านอาหารทะเลแห้งก็อยู่ที่นี่ ถึงแม้รอบ ๆ มีบ้านในโครงการ แต่สมัยนี้ความปลอดภัยยังอยู่ในระดับธรรมดา
แน่นอนว่าถึงอย่างไรนี่ก็คือปักกิ่ง หลังจากมีการลงโทษให้เห็นมาบ้าง มันก็นับว่าดีมากแล้วหากเทียบกับนอกเมือง
แต่ความที่ของเยอะขนาดนี้ ทำให้โจวชิงไป๋ยังคงมาเดินลาดตระเวนทุกวัน และมีอยู่ครั้งหนึ่ง เขาพบว่าขาข้างหนึ่งของสุนัขทหารตัวหนึ่งได้รับบาดเจ็บ
โจวชิงไป๋มีสีหน้ามืดครึ้มทันควัน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เขาอุ้มสุนัขไปให้สัตวแพทย์ทำการพันแผลจนเรียบร้อย จากนั้นก็เอาสุนัขตัวนั้นไปไว้บ้านแล้วเอาสุนัขทหารสองตัวที่บ้านไปไว้ที่โกดัง
ขนาดนี้แล้วโจวชิงไป๋ยังคิดว่าไม่พอ เขาโทรไปหาทางกองทัพที่เจ้าใหญ่ประจำการอยู่
ช่วงนี้มีการปลดประจำการทหารอยู่ตลอด รวมแล้วเป็นจำนวนนับล้าน ผลกระทบที่เกิดขึ้นนับว่าพอกันกับกระแสตกงานในยุคหลัง
ดังนั้น การที่โจวชิงไป๋คิดจะรับสมัครทหารปลดประจำการจำนวนหนึ่งจึงเป็นเรื่องที่ง่ายมาก
เจ้าใหญ่โจวข่ายไม่ได้ออกไปทำภารกิจ พอได้รับแจ้งก็รีบมารับโทรศัพท์ เขานึกว่ามีเรื่องใหญ่อะไร ถึงอย่างไรปกติที่บ้านจะรอให้พวกเขาสองสามีภรรยาโทรไปเอง น้อยมากที่จะโทรมาหาถึงในกองทัพ
พอได้ยินว่าเป็นเรื่องนี้ เขาก็เอ่ยขึ้นทันที “เรื่องนี้ไม่มีปัญหา ผมจัดการเอง แต่จะเอา 5 คนเลยเหรอครับ? ต้องใช้มากขนาดนั้นเลยเหรอครับ?”
“เอา 5 คนแหละ” โจวชิงไป๋กล่าว
ทหารปลดประจำการ 5 คนนี้เป็นเด็กหนุ่มที่ยังหนุ่มยังแน่นทั้งหมด ตอนที่เดินทางมาถึงปักกิ่ง เจ้าสามโจวกุยไหลเป็นคนขับรถกระบะไปรับ
เขาต้องยืนชูป้ายอยู่นานมาก ไม่อย่างนั้นรับมาไม่ได้หรอก เพราะต่างคนต่างไม่รู้จักกัน แต่พวกเขาล้วนเคยเป็นทหารใต้บังคับบัญชาของเจ้าใหญ่
เมื่อทหารปลดประจำการมากัน 5 คน ในที่สุดโจวชิงไป๋ก็สามารถกลับไปกอดเมียนอนได้แล้ว
แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่ทั้ง 5 คนจะเฝ้าโกดังที่นี่ทุกวัน โจวชิงไป๋จึงแบ่งงานให้พวกเขา ว่าเป็นคนขนของส่งของ 4 คน อีกคนที่ร่าเริงอัธยาศัยดีก็ไปหัดขายของกับสวี่เชิ่งเฉียงที่ร้านอาหารทะเลแห้ง
ถึงอย่างไรพอหลี่อ้ายกั๋วโจวซานนีไปจากร้านอาหารทะเลแห้งจนเหลือแค่สวี่เชิ่งเฉียงแล้ว มันก็ดูออกจะน้อยไปหน่อย
ส่วนเรื่องเงินเดือน นับว่าไม่น้อยหรอก
รวมสวัสดิการและค่าอาหารของพวกเขา พวกเขาไปหางานแบบนี้ข้างนอกไม่ได้แล้ว
พวกเขาเคยกลับบ้านกันหมดแล้วด้วย หลังจากนั้นก็แกร่วอยู่ข้างนอก จะเดือนหนึ่งแล้วยังกินเสบียงที่เหลือของที่บ้านอยู่เลย
ตอนแรกหลินชิงเหออยากจะซื้อเครื่องซักผ้าให้พวกเขา แต่โดนโจวชิงไป๋ว่า “สมัยอยู่ที่กองทัพพวกเขาก็ต้องซักผ้าเอง ยังต้องซื้อเครื่องซักผ้าให้พวกเขาอีกเหรอครับ?”
ตาแก่นี่เริ่มจะหึง เขารู้สึกว่าเมียเขาเจ้าชู้ นี่เธอไปถูกใจเด็กหนุ่มอายุน้อยชัด ๆ เลย
หลินชิงเหอถูกใจมากจริง ๆ นี่นา มีใครที่ไหนจะไม่ชอบเด็กหนุ่มอายุน้อยบ้าง แต่ก็เป็นแค่ความเอ็นดูจากผู้ใหญ่เท่านั้น ไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่น
แน่นอนว่าเธอไม่รู้ว่าผู้ชายของตัวเองหึง พอหึงก็เลยเลิกเพิ่มอาหารให้พวกเขา แต่บางครั้งก็ควักเงินให้พวกเขาไปกินปิ้งย่างบ้าง
แม้จะมีตำแหน่งของพวกเขา 5 คนเพิ่มมา แต่ก็ไม่กระทบอะไร และเป็นเพราะได้พวกเขาเพิ่มมา จำนวนคนจึงพอใช้ขึ้นมาในบัดดล
ถ้าต้องเดินทางธุรกิจขึ้นมา เจ้าสามจะเรียกหนึ่งในพวกเขาไปช่วย
อย่างครั้งนี้เจ้าสามตั้งใจจะไปดูงานที่เซี่ยงไฮ้หน่อย ไม่ได้ไปมาพักหนึ่งแล้ว
หลินชิงเหอจึงมอบของให้เขาหนึ่งห่อ ตอนนี้อู่นีท้องโตแล้ว ไม่ต้องซื้อเสื้อผ้าเด็ก อีกหน่อยสาวน้อยหยวนหยวนของซื่อนีเริ่มโต แล้วส่งเสื้อผ้าเด็กของเธอไปให้ก็พอ
ถึงอย่างไรเจ้าสามก็ต้องไปบ่อย ๆ อยู่แล้ว ไม่ต้องรีบ
หลินชิงเหอห่อของกินของใช้ เป็นของกินจากร้านอาหารทะเลแห้ง แน่นอนว่าส่วนของพ่อเฒ่าเจียงแม่เฒ่าเจียงและเซวียเหม่ยลี่ก็ไม่ขาด
แถมยังเอาเสื้อผ้าตัวใหญ่ใส่สบายสำหรับคนท้องให้โจวอู่นีอีกสองชุด
ด้านเซวียเหม่ยหลี่ก็โทรมาหาในคืนนั้นเอง “ให้เจ้าสามเอาของมาให้เยอะขนาดนี้เลยเหรอ? ของที่เธอให้มาในวันแต่งงานของเจ้าใหญ่ยังกินไม่หมดเลย”
…………………………………………………………
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
ทำไมเปิดอ่านไม่ได่...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...