ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 95
บทที่ 95 การกลับมาของเจ้าสาว
โดย
EnjoyBook
บทที่ 95 การกลับมาของเจ้าสาว
โจวชิงไป๋กลับมาที่บ้านหลังเวลาบ่ายโมงตรงพร้อมกับฟืนเต็มคันรถอย่างน้อยสี่หรือห้ามัด
“คุณน่าจะหิวแล้ว รีบมากินเถอะค่ะ ฉันจะอุ่นให้นะคะ” หลินชิงเหอบอก
“เดี๋ยวผมจะถือโอกาสหลายวันนี้นำมันกลับมาอีกนะ” โจวชิงไป๋พยักหน้า
การมีจักรยานทำให้เขาแบกฟืนกลับมาได้มาก เพียงแค่รอบเดียวก็เกือบจะได้ฟืนในปริมาณพอใช้ หลินชิงเหอจึงไม่โต้แย้งใด ๆ เธออุ่นหมั่นโถวและกับข้าวให้เขาทาน
ขณะที่หลินชิงเหออุ่นอาหารของเขา เขาก็นำฟืนไปกองที่สวนหลังบ้าน ภรรยาของเขาจึงไม่ต้องเป็นคนขนฟืนไปกองในภายหลังอีก
แน่นอนว่าโจวชิงไป๋กำลังหิวโซจนมีความอยากอาหารมาก เขากวาดทุกสิ่งที่หลินชิงเหออุ่นจนหมดเกลี้ยง
“นอนพักผ่อนสักหน่อยนะคะ ที่บ้านไม่มีอะไรต้องทำแล้วล่ะค่ะ” หลินชิงเหอเอ่ยเร้า
โจวชิงไป๋เห็นด้วย
เขายังไม่รู้เกี่ยวกับการต่อสู้ของภรรยา แต่มารู้ก็ตอนที่กำลังจะออกไปเก็บฟืนในวันต่อมาแล้วพี่ชายรองมาขวางไว้ก่อนได้ยินเสียงฮึดฮัด
“ผมยังไม่รู้เรื่องนี้เลย ก็เลยยังบอกอะไรพี่ไม่ได้ เราค่อยคุยกันหลังผมกลับมาแล้วเถอะ” โจวชิงไป๋ตัดบทและกระโดดขึ้นจักรยาน
เมื่อเขากลับมาในตอนบ่าย เขาก็ถามภรรยาเกี่ยวกับเรื่องนี้ในขณะที่ล้างหน้า
“อะไรนะคะ? เขากล้ามาถามมาบ่นเรื่องนี้กับคุณเหรอ? เป็นหล่อนต่างหากละคะที่เปิดปากเป็นคนแรก แล้วก็ยังเป็นคนลงมือก่อนด้วย แต่กล้ามาบ่นงั้นเหรอ?” หลินชิงเหอแค่นเสียง
“หล่อนตีคุณงั้นเหรอ?” โจวชิงไป๋ถาม
หลินชิงเหอสังเกตว่าสายตาของเขาจับจ้องมาและรู้สึกเหมือนถูกเยียวยาในทันที เธอยิ้มกว้าง “ฉันไม่เป็นไรค่ะ หล่อนแค่ผลักฉันแล้วก็โดนฉันจับทุ่มเท่านั้น”
จากนั้นเธอก็เอ่ยเสริม “ในตอนนั้น คุณพ่อ คุณแม่ กับพี่สะใภ้อีกสองคนก็อยู่ตรงนั้นด้วยนะคะ ฉันมีพยานรู้เห็นเรื่องนี้หลายคนเลยล่ะ ต่อให้ครอบครัวตระกูลเฉินของหล่อนมาฉันก็โต้กลับพวกเขาได้!”
โจวชิงไป๋ได้ยินก็พยักหน้าเอ่ยขึ้นมา “ถ้าพวกเขากล้ามาหาจริง ๆ คุณไม่จำเป็นต้องลงมือหรอก”
หลินชิงเหอรับรู้ความหมายของเขาและส่งยิ้มให้ โจวชิงไป๋ตอบกลับมาด้วยสายตาอ่อนโยนก่อนจะบอกเธอ “ในอนาคตบอกผมในเรื่องพวกนี้ตรง ๆ นะ ผมไม่โกรธหรอก”
“ค่ะ” หลินชิงเหอพยักหน้าและเอ่ยต่อ “จริง ๆ แล้วฉันก็ไม่ได้เก็บเรื่องนี้มาคิดจริงจังหรอกค่ะ หล่อนทนฉันมานานมากแล้ว ฉันเองก็ไม่ชอบขี้หน้าหล่อนมานานแล้วเหมือนกัน เมื่อวานซืนก่อนจะมีการสู้กันช่างเป็นวันที่สดชื่นจริง ๆ”
คราวนี้โจวชิงไป๋ถึงกับเงียบไป สายตาที่มองภรรยามีแววจนใจเล็กน้อย
เขารู้ว่าภรรยาไม่ผิดในเรื่องนี้ จึงเมินสิ่งที่พี่ชายรองพูดเสีย พี่ชายรองทำเพียงบ่นให้เขาฟังในเรื่องนี้ ความจริงแล้วเหนือสิ่งอื่นใดเขาอยากจะระบายว่าทำไมน้องชายถึงสอนภรรยาตัวเองให้ต่อสู้กัน?
แต่ก่อนที่ประเด็นหลักนี้จะจบ โจวชิงไป๋ก็ไม่ใส่ใจมัน แล้วเรื่องนี้มันก็จบลง
โจวชิงไป๋ง่วนกับการทำงานหาฟืนมาหลายวันนี้ เขาเตรียมฟืนทั้งหมดให้พร้อมใช้ในหน้าหนาวสำหรับครอบครัวของเขา
เมื่อเขาทำเสร็จ หิมะก็ตก
ยิ่งกว่านั้นมันยังตกหนักเสียด้วย
โจวเสี่ยวเม่ยได้แต่งงานในสิ้นเดือนพฤศจิกายน โดยทั้งครอบครัวเป็นคนส่งหล่อน แต่เนื่องจากอากาศหนาวเย็นเกินไปและหิมะก็ยังคงตกโปรยปราย ทุกอย่างจึงจัดแบบเรียบง่าย
ทางครอบครัวตระกูลโจวกันจักรยานไว้เป็นของขวัญแต่งงาน ส่วนของอื่น ๆ ก็ถูกนำออกมาครู่หนึ่งก่อนจะถูกยกกลับไปให้คู่บ่าวสาว
งานเลี้ยงฉลองถูกจัดขึ้นที่บ้านฝ่ายเจ้าบ่าว โดยที่โจวชิงไป๋กับบรรดาพี่ชายของเขาเข้าร่วมงาน ขณะที่หลินชิงเหอกับเด็ก ๆ ไม่ได้เข้าร่วม
โจวเสี่ยวเม่ยชอบผ้านวมกับสบู่สองก้อนที่หลินชิงเหอมอบให้มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสบู่สองก้อนนั้น ใครก็ตามที่ได้ใช้มันก็จะรู้ว่ามันใช้ดีและกลิ่นหอมขนาดไหน
สะใภ้ใหญ่มอบของขวัญให้หล่อนเป็นถ้วยกระเบื้องเคลือบคู่หนึ่ง ขณะที่สะใภ้สามให้ผ้าเช็ดตัวสองผืน ส่วนสะใภ้รองนั้นเงียบไป หล่อนไม่ได้ให้อะไรมาเลย
ไม่มีใครว่าอะไรหล่อนเลย เพราะพวกเขาไม่อยากให้เรื่องเล็ก ๆ นี้มาเป็นเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจ หล่อนจะให้หรือไม่ให้อะไรมามันก็ไม่แตกต่างกันอยู่แล้ว
สามวันหลังจากนั้น โจวเสี่ยวเม่ยก็กลับมาที่บ้านแม่พร้อมกับซูต้าหลิน
พวกเขามอบของขวัญให้กับทั้งสามครอบครัวกลับคืน ทางฝั่งหลินชิงเหอก็ได้นมผงรสมอลต์โหลหนึ่งกับลูกอมกระต่ายขาวสองถุง โดยพวกเขาทั้งคู่ได้นำมาให้ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่บ้านตระกูลโจว
สะใภ้ใหญ่กับสะใภ้สามต่างได้ลูกอมกระต่ายขาวกันคนละถุง ขณะที่สะใภ้รองไม่ได้อะไรเลย
“พี่สะใภ้สี่คะ ตอนนี้ฉันรู้สึกมีความสุขมากเลย” โจวเสี่ยวเม่ยยิ้มกว้างอีกครั้ง
หลินชิงเหอได้ฟังก็ยิ้มและให้คำแนะนำ “พวกเธอทั้งคู่ต่างมีงานทำ นับแต่ตอนนี้ก็จงประหยัดสักหน่อยเพื่อที่จะได้เก็บเงินไว้ซื้อบ้านหลังใหญ่กว่านี้ได้”
“เขาเก็บไว้บางส่วนแล้วค่ะ” โจวเสี่ยวเม่ยตอบอย่างเอียงอาย
“ถูกแล้วที่เขาจะเก็บไว้บ้าง แต่เขาก็ใช้จ่ายไปจำนวนมากเพื่อจัดงานแต่งให้เธออย่างยิ่งใหญ่ ดังนั้นในอนาคตก็ควรจะประหยัดไว้บ้างนะ พี่เองตอนนี้ก็เริ่มเก็บเงินแล้ว หากพี่ซื้อบ้านได้พี่ก็จะซื้อบ้านในเมืองสักหลัง” หลินชิงเหอบอก
“พี่วางแผนจะซื้อบ้านในเมืองเหรอคะ?” โจวเสี่ยวเม่ยมองพี่สะใภ้
“สถานการณ์ตอนนี้น่ะยังซื้อไม่ได้หรอก เมื่อไหร่ที่เราย้ายไปที่นั้นก็จะไม่มีงานทำ ฉันซื้อไว้เพื่ออนาคตข้างหน้าต่างหาก” หลินชิงเหอตอบ
“ในภายภาคหน้าสถานการณ์จะดีขึ้นเหรอคะ?” โจวเสี่ยวเม่ยอึ้งไป
“ผู้คนต้องเรียนรู้เพื่อจะเห็นทางสว่าง หากว่าเราไม่มีเงินในมือ ต่อให้ภายภาคหน้าสถานการณ์จะดีขึ้น เราก็จะไม่มีโอกาส หากเรามีเงินเก็บอยู่ในมือล่ะก็ เราก็จะซื้อมันได้หากมีโอกาสที่จะได้ซื้อ” หลินชิงเหออธิบาย
“อืม ฉันจะเชื่อฟังพี่ค่ะพี่สะใภ้สี่ แล้วฉันจะเก็บเงินนะคะ” โจวเสี่ยวเม่ยพยักหน้า
“ช่วงนี้ก็อากาศเย็นลงแล้ว อย่าแตะน้ำเย็นในยามปกติล่ะ แล้วก็ใส่ใจกับรอบเดือนของตัวเองด้วย พี่คิดว่าอีกไม่นานเธอก็จะท้องแล้ว” หลินชิงเหอแนะนำ
โจวเสี่ยวเม่ยถึงกับหน้าแดงอีกครั้ง
……………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
พ่อได้ยินคงภาคภูมิใจที่ได้ภรรยาเก่งนะคะ ไม่ว่าอะไรแถมยังพร้อมบวกแทนแม่เต็มที่ ส่วนสะใภ้รองก็โดนเทรัว ๆ ไป
เรามาคอยดูกันค่ะว่าระหว่างชิงเหอกับเสี่ยวเม่ยใครจะมีน้องก่อนกัน ดูท่าต้าหลินก็แซ่บไม่แพ้พ่อนะคะ
ไหหม่า (海馬)
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
ทำไมเปิดอ่านไม่ได่...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...