ทะลุมิติมาเลี้ยงลูกกับระบบฟาร์ม นิยาย บท 6

ตอนซวีชิงหย่วนและหลี่อวิ้นมาถึงสกุลหลี่ ห้องครัวสกุลหลี่กำลังมีควันลอยและกินต้มเนื้อเข้มข้น หลี่อวิ้นสูดกลิ่นแรง ๆ กลิ่นเนื้อหอมจนพยาธิในท้องน้ำลายไหลแล้ว

“ในห้องครัวกำลังตุ๋นเนื้อ ยังหอมมากอีกด้วย” นางพูดพร้อมขมวดคิ้ว

นึกถึงพี่ชายนางแย่งเหยื่อในมือซวีชิงหย่วนไป พวกเขากลับเริ่มกินเนื้อดื่มแกงอย่างสบายใจ ทำไมไม่คิดนางอยู่บนเขาหิวเกือบตาย คนบ้านแม่อธรรมอย่าโทษนางไร้น้ำใจ

ในเมื่อมีเนื้อกิน จะขาดส่วนนั้นของนางได้อย่างไร นางไม่เพียงจะกินเนื้อ ยังจะห่อกลับอีกด้วย

ซวีชิงหย่วนมองหลี่อวิ้นผลักประตูเข้าไปอย่างรู้ลู่ทางดี เขาก็ตามเข้าประตูบ้านไปด้วย

ในห้องครัวตุ๋นเนื้ออยู่ ทุกคนในสกุลหลี่ล้วนอยู่รอในห้องครัว มีแต่หลี่ซงลูกชายหลี่ต้าหลินพี่ชายคนโตของหลี่อวิ้นกำลังเล่นอยู่ข้างนอก เห็นหลี่อวิ้นมาถึงก็เดินตรงมาทันที กอดเอวของนาง "อาเล็ก ท่านย่า อาเล็กข้ากลับมาแล้ว"

หลี่ซงตะโกนเสียงดัง จ้องหลี่อวิ้นแล้วถามว่า "อาเล็กท่านกลับมาครั้งนี้ทำไมไม่เอาของมา ข้าอยากกินขนม ข้าอยากกินขนมถั่วแดง ท่านซื้อให้ข้า"

นี่คือหลานชายแท้ ๆ หรือ? หลี่อวิ้นเห็นสิ่งมีชีวิตที่ชื่อว่าหลายชายครั้งแรก ยังมีเสียงตะโกนที่เสียงดังกึกก้อง นางปิดหูอึดอัดเล็กน้อย

"ครั้งนี้อาเล็กมีธุระมาหาย่าเจ้า จะเอามาให้เจ้าครั้งหน้า ครั้งหน้านะ" หลี่อวิ้นพูดอย่างอึดอัด นางไม่ค่อยชอบหลานชายคนนี้ รูปร่างอวบอ้วนหัวโต พูดลากเสียง มาถึงก็ตื๊อขอของกินกับนาง ไร้ซึ่งความรู้สึกดี

“ได้ งั้นอาเล็กพวกเราสองคนตกลงกันแล้วนะ ครั้งหน้าท่านไม่เอาขนมถั่วแดงมา ข้าก็จะไม่ให้ท่านเข้าประตู ข้ายังจะตีพวกท่านด้วย” หลี่ซงพูดอยู่ยังยกกำปั้นขึ้น ช่างเป็นเด็กนิสัยเสียจริง ๆ

เด็กคนนี้ถูกตามใจเสียคนแล้ว อดีตเจ้าของร่างหลี่อวิ้นคนนั้นตามใจ ลูกชายสองคนสกุลหลี่ล้วนแต่งงานแล้ว ก็มีแค่บ้านพี่ใหญ่คลอดลูกชายมาหนึ่งคน แต่ถูกตามใจจนเหลิง

หญิงชราคนหนึ่งเดินออกจากในห้องครัว คือแม่แท้ ๆ ของหลี่อวิ้น นางหลี่ปีนี้สี่สิบแปด ปากแหลมแก้มตอบเหมือนลิง ปากยื่นเล็กน้อย เห็นแล้วเหมือนคนเหี้ยมโหดคนหนึ่ง หลี่อวิ้นเห็นครั้งแรกก็ไม่ชอบ ยืนอยู่ข้างกายยังมีผู้หญิงอายุประมาณสิบเก้า ยี่สิบปีคนหนึ่งคือหลี่ซินพี่รองของหลี่อวิ้น แต่งตัวสวยสดงดงามชวนมอง เหล่มองหลี่อวิ้นแวบหนึ่งสายตาหยุดบนตัวซวีชิงหย่วน รอยยิ้มเลศนัย

"อาอวิ้น เจ้ามาทำไมตอนนี้?" หลี่ซินพี่หญิงรองของหลี่อวิ้นถามนางอย่างเรียบเฉย

"แค่มาดู ๆ ทำไมไม่ต้อนรับข้าหรือ?" หลี่อวิ้นทำเสียงขึ้นจมูก นางพบว่า สายตาของหลี่ซินมักจะเหล่มองไปบนตัวซวีชิงหย่วน นางจงใจยื่นมือจับฝ่ามือของซวีชิงหย่วน แสดงความรักลึกซึ้งระหว่างสามีภรรยา .

“ใครกล้าไม่ต้อนรับเจ้า แม่เรายังรอเจ้าเอาของมาแสดงความกตัญญู ใช่หรือไม่ท่านแม่” หลี่ซินพูดเอาใจนางหลี่

"เจ้ากลับมามีเรื่องอะไร หากไม่มีละก็รีบกลับบ้านไปเถอะ ดูเจ้าสองมือว่างเปล่าคงไม่ได้มาเยี่ยมข้า" นางหลี่เห็นหลี่อวิ้นมามือเปล่า ใบหน้ายิ้มไม่เก่งก็ตึงขึ้น

"ข้ากลับมาเยี่ยมบ้านแม่ไม่ได้หรือ" หลี่อวิ้นจ้องมองนางลี่ เป็นแม่ผู้ให้กำเนิดแท้ ๆ ทำไมถึงเกลียดนางขนาดนี้