ทะลุมิติมาเป็นพระชายา นิยาย บท 14

ช่วงนี้คนในครัวใหญ่มีความสุขจนหุบปากไม่ลง คนจากลานมู่ฝูใจกว้างมากขึ้นเรื่อยๆ นางให้เงินพวกเขาเพียงหนึ่งตำลึงสำหรับอาหารประจำวัน บางครั้งถ้านางอยากกินอย่างอื่นนางก็ต้องจ่ายเอง

แม่บ้านหลินหัวหน้างานครัวกำลังคำนวณอยู่ในใจ นอกเหนือจากการให้เงินแก่บุคคลที่อยู่เบื้องบนแล้ว นางยังสามารถแบ่งปันให้กับผู้ที่อยู่ด้านล่างได้ หลังจากคำนวณแล้ว นางก็มีความสุขและคิดว่าคราวนี้ครอบครัวของนางจะสามารถซื้อของชิ้นใหญ่ได้

ตอนนี้ไฟกำลังต้มน้ำแกงและอาหารสำหรับองค์ชายและพระชายารอง ไม่มีอะไรอื่นที่พวกเขาต้องทำ แม่บ้านหลินสั่งว่า "นำอาหารออกไปก่อน สำรับขององค์ชายกับพระชายารองจะพร้อมในไม่ช้า ไปจัดโต๊ะก่อนแล้วเราค่อยนำอาหารไปวาง"

"ตกลง" หญิงรับใช้ที่มีอายุมากกว่าเจ็ดหรือแปดคนหยิบชามและตะเกียบออกมาและรีบจัดอาหาร ครู่หนึ่งก็ลุกไปตั้งโต๊ะเตรียมกินข้าว

ก่อนที่พวกเขาจะได้ขยับตะเกียบ ม่านที่ประตูก็ถูกยกขึ้นทันทีและใบหน้าของเสี่ยวเถาก็ปรากฏให้เห็นก่อน

เห็นได้ชัดว่าแม่บ้านหลินโกรธ พวกเขากำลังจะกิน เหตุใดพวกนางถึงมายุ่มย่าม? พวกนางเพิ่งเอาอาหารออกไป เหตุใดพวกนางถึงกลับมาตอนนี้?

“เจ้ากีบม้า เจ้ากับเจ้านายของเจ้าหิวตายหรือไร? เจ้าเพิ่งเอาอาหารมาและตอนนี้เจ้ายังมาอยู่ที่นี่ เจ้ามีเงินเหลือเฟืองั้นหรือ?”

“ฮ่า ท่านโกรธมากเชียว” ด้วยการหัวเราะเบา ๆ เสี่ยวเถาเอนตัวไปด้านข้างและหลีกทางให้หรงลี่

ในเวลานี้ แม่บ้านหลินเห็นคนที่อยู่เบื้องหลังเสี่ยวเถา แต่นางไม่กลัว ทุกคนในจวนรู้ว่าองค์หญิงเป็นเพียงเครื่องประดับ คนรับใช้คนใดจะกล้ารังแกนาง หากปราศจากการสนับสนุนจากองค์ชาย นางจะไปมีอำนาจอันใด?

“เป็นท่านนี่เอง พระชายา” แม่บ้านหลินไม่แม้แต่จะทักทาย นางยิ้มเสแสร้งและพูดว่า "ข้าไม่รู้ว่าท่านมีเรื่องสำคัญอันใด พระชายา อาหารของท่านถูกนำไปแล้ว ซึ่งก็มากโข มีอะไรผิดปกติหรือ? หรือว่าท่านไม่อิ่ม?"