ทะลุมิติมาเป็นพระชายา นิยาย บท 11

นางทำมันโดยเจตนา!

นางรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรตั้งแต่ต้น นางจึงไม่โต้ตอบอะไรเพื่อซื้อเวลา เมื่อเซี่ยเฮ่าเซียนเข้ามา นางก็ใช้ข้ออ้างอันสูงส่งเพื่อตบสั่งสอนสาวใช้ของนาง นางคาดการณ์ไว้แล้วว่าคนใช้ชุดเขียวย่อมไม่อดทนมากพอที่จะระงับอารมณ์ และนางก็ยืมมือสาวใช้กำราบนาง

มู่ซิ่วโหรวมองหรงลี่ด้วยแววตาลุกวาว หากนางตอบโต้ก็จะเป็นการยอมรับว่านางเป็นคนไม่มีเหตุผลในสายตาของเซี่ยเฮ่าเซียน หากนางยอมจำนน ก็ราวกับว่าตบนั้นย้อนกลับมาสู่ตัวนางเสียเอง

หลังจากชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียแล้ว มู่ซิ่วโหรวยังคงเลือกที่จะอดทน แม้นางไม่ประสบความสำเร็จในวันนี้ แต่ภาพลักษณ์ของนางก็ไม่อาจถูกทำลายได้

“ขอบคุณสำหรับคำสอนของท่าน พี่หญิง ข้าสะเพร่าจริงๆ ข้สหวังว่าท่านจะยกโทษให้ข้า” มู่ซิ่วโหรวโค้งคำนับเล็กน้อยและน้ำเสียงของนางก็จริงใจที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ถ้าหากไม่สนใจว่ามือของนางกำผ้าเช็ดหน้าไว้แน่น

“หน้าที่ของข้าคือจัดการคนรับใช้ในจวน เจ้าไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก” น้ำเสียงของหรงลี่ก็จริงใจเช่นกัน ใครจะแสดงไม่ได้บ้างเล่า?

“ฮึ่ม เกิดอะไรขึ้น” เซี่ยเฮ่าเซียนแสร้งทำเป็นว่าเพิ่งมาถึงและเข้ามาที่ด้านข้างของพวกเขา

เสี่ยวเถาซึ่งกำลังต่อสู้อยู่ได้แยกตัวออกจากคนใช้ชุดเขียว เสี่ยวเถามิได้เป็นคู่ซ้อมหรงลี่โดยเปล่าประโยชน์ ระหว่างที่ฝึกฝน นางก็พาเสี่ยวเถาไปฝึกด้วย นางต้องการให้เด็กสาวเรียนรู้และสอนท่าต่อสู้พื้นฐานให้ วันนี้ เสี่ยวเถาได้ใช้สาวใช้ชุดเขียวเป็นคู่มือแล้ว

ผมของสาวใช้ชุดเขียวยุ่งเหยิงและเสื้อผ้ายับย่น นางหายใจหอบเล็กน้อยแต่ไม่มีตรงใดบาดเจ็บ นางพอใจที่เขาปรากฎตัวขึ้นเพราะนางรู้ว่าตนเอาชนะเสี่ยวเถามิได้

เมื่อเห็นความคับข้องใจในดวงตาของเซี่ยเฮ่าเซียน มู่ซิ่วโหรวก็โค้งคำนับเขาด้วยท่าทีที่ละเอียดอ่อนและพูดว่า "ข้าขอโทษสำหรับคำพูดหยาบคายของข้า ข้าทำให้ท่านขุ่นเคืองใจ พี่หญิงกำลังช่วยซิ่วโหรวลงโทษนาง"

"อืม" เซี่ยเฮ่าเซียนได้ยินที่คนใช้พูดจริงๆ คนใช้พูดจาไร้มารยาททำให้เจ้านายขุ่นเคืองใจก็จริง แต่เขามิได้สนใจกฎมากนัก

หัวใจของมู่ซิ่วโหรวจมลงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเขาจะได้ยินสิ่งที่ไป๋อี้พูด

หรงลี่ยืนนิ่ง นางมองไปที่เซี่ยเฮ่าเซียนแล้วถามว่า "วันนี้ท่านว่างหรือไม่?"

เซี่ยเฮ่าเซียนพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว เขาเพิ่งเสร็จสิ้นกิจราชการของเขา ดังนั้นตอนนี้เขาจึงมีเวลา

"เช่นนั้นเริ่มเลย" หรงลี่ไม่รู้ว่าเมื่อใดนางจะได้พบกับเซี่ยเฮ่าเซียน ดังนั้นนางจึงถือจดหมายหย่าติดตัว ตอนนี้นางหยิบมันออกมาและส่งให้เซี่ยเฮ่าเซียน ขอให้เขาลงนาม "เริ่มจากพิมพ์ลายนิ้วมือ"

เซี่ยเฮ่าเซียนรู้สึกปวดศีรษะ สถานการณ์ปัจจุบันแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ก่อนหน้านี้เขาเป็นคนที่ปฏิเสธที่จะตกลงตามคำขอของนาง แต่ตอนนี้นางกลับขอให้เขาลงนาม

ในที่สาธารณะ การถูกบังคับให้ลงนามจดหมายหย่าโดยสตรีไม่ใช่เรื่องดี เซี่ยเฮ่าเซียนโกรธจากความลำบากใจ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการลงนาม เหตุใดผู้หญิงคนนี้จึงต้องกลัวเขาจะกลับคำ? นางต่างหากเป็นคนที่ไม่ต้องการหย่ากับเขามาก่อน!

“เจ้าจะรีบร้อนไปไย? ข้ามิได้บอกเจ้าแล้วหรือว่าข้ามิคืนคำในสองวัน เจ้าไม่คิดว่าน่าหงุดหงิดที่มายื่นใบหย่าเมื่อเจอหน้าข้าหรือ? เจ้ามีสิ่งใดจะพูดอีกหรือไม่?” การแสดงออกของเซี่ยเฮ่าเซียนย่ำแย่ ยิ่งนางกังวลมากเท่าใด เขาก็ยิ่งไม่ยอมลงนาม ก่อนที่เขาจะคิดออกว่าหรงลี่วางแผนอะไร เขาจะไม่ลงนามเป็นอันขาด