ทะลุมิติมาเป็นพระชายา นิยาย บท 29

"จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร? เรือนพักนี้เหมาะสมจะให้มนุษย์ใช้ชีวิตรึ?" เซี่ยเฮ่าเซียนขมวดคิ้ว เขาไม่พอใจเล็กน้อยที่หรงลี่ไม่เต็มใจย้ายที่พัก เขาทำเพื่อความเป็นอยู่นางแท้ๆ

หรงลี่กลอกตา “เหตุใดเล่า? ข้าอยู่ที่นี่มานานแล้ว ข้ามิใช่มนุษย์หรือ?”

"ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น..." ก่อนที่เซี่ยเฮ่าเซียน จะพูดจบ เขาก็ได้ยินเสียงตะโกนดังลั่น

"อ๊า!"

ทุกคนในห้องต่างตกใจ เสียงกรีดร้องเมื่อครู่ช่างบีบคั้นหัวใจ พวกเขาตั้งใจหาที่มาของเสียงอยู่ครู่หนึ่ง

เซี่ยเฮ่าเซียนพูดกับองครักษ์ในห้องว่า "คุ้มกันพระชายาและพระชายารอง" จากนั้นเขาก็หันไปหาหรงลี่และพูดว่า "อย่าไปไหน ข้าจะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น"

หลังจากนั้นเขากำลังจะจากไป มู่ซิ่วโหรวดึงชายเสื้อเขาออกแล้วพูดว่า "ท่านพี่ ข้ากลัว"

มู่ซิ่วโหรวยืนอยู่ที่นั่นราวกับกระต่ายที่หวาดกลัว หัวใจของเซี่ยเฮ่าเซียนอ่อนลงและเขาพูดเบา ๆ ว่า "ข้าไม่กลัว ข้าจะไปดูสิ่งที่เกิดขึ้น ข้าจะกลับมาเร็ว ๆ นี้"

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนราวกับว่าเขากำลังปลอบเด็กเล็ก

โดยไม่รู้ตัว มู่ซิ่วโหรวรู้สึกว่านางไม่อาจปล่อยเซี่ยเฮ่าเซียนจากไปได้ นางไม่อาจอธิบายได้ว่าด้วยเหตุใด ทำได้เพียงคิดหาหนทางมิให้เขาไป

นางไม่รู้ว่าชายที่หลินต่งส่งมาหายไปไหน อย่างหรงลี่จะสังหารเขาได้เช่นไร?

"ไม่มียามอยู่ที่นั่นหรือ? พวกเขาปล่อยให้คนหนีไปได้อย่างไร? ในเมื่อพระชายารองหวาดกลัว เหตุใดท่านไม่พานางไปด้วยเล่า? ท่านจะให้นางง่วงอยู่ที่นี่หรือ ไปดูกันเถิดว่ามีอะไร" หรงลี่ปัดฝุ่นตามเสื้อผ้าและทำเหมือนนางไม่มีตัวตน นางมองเซี่ยเฮ่าเซียนแล้วเอ่ยว่า "เราจะไปหรือยัง?"

จิตใจของมู่ซิ่วโหรวกำลังต่อสู้กัน นางเชื่อในสัญชาตญาณของนาเสมอ เนื่องจากนางรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ นางจึงต้องหยุดเซี่ยเฮ่าเซียน นางคิดว่าเซี่ยเฮ่าเซียนต้องกังวลเกี่ยวกับนาง ดังนั้นเขาอาจจะอยู่ดูแลนาง ในตอนนั้นนางจะส่งหลินต่งไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น หากมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้น นางก็สามารถหยุดเขาได้

อย่างไรก็ตาม เซี่ยเฮ่าเซียนไม่ได้คาดหวังว่าคำพูดของหรงลี่จะสมเหตุสมผล เขามั่นใจในฝีมือขององครักษ์ในจวนยิ่ง ในเมื่อมีคนรุดหน้าไปก่อนแล้ว เขาจึงไม่ต้องวิตกกังวลมากนัก

ดังนั้น เขาจึงพยักหน้าและพูดว่า "เช่นนั้น ซิ่วโหรว เจ้าค่อยๆ เดิน พวกเราไปดูกันเถิด"

หลังจากนั้นเขาก็คลุมเสื้อคลุมของตนและผู้กระชับรอบตัวมู่ซิ่วโหรว แล้วจึงหันไปมองหรงลี่

หรงลี่กระพริบตา นางไม่อ่อนแอและไม่ได้สวมเสื้อคลุม การถูกปกป้องไม่ใช่วิสัยของนาง นางก้าวออกจากประตูตามด้วยเสี่ยวเถา นายบ่าวออกไปนอกลานบ้านก่อนใคร

เซี่ยเฮ่าเซียนไม่อปล่อยให้มู่ซิ่วโหรวปฏิเสธและดึงนางออกมา มียามนำทางไป ห่างออกไปไม่กี่ก้าว มีคนรับใช้วิ่งไปมา พวกเขาอยู่ในห้องเก็บฟืน สถานการณ์ค่อนข้างพิเศษ

เซี่ยเฮ่าเซียนรู้สึกสับสนเมื่อเห็นเช่นนั้น พวกเขาไปอะไรที่ห้องเก็บฟืน? มีคนจะเผาจวนองค์ชายหรือ?

ตำแหน่งของลานมู่ฝูนั้นห่างไกลอยู่แล้ว ทว่าไม่ไกลจากห้องเก็บฟืนนัก ทั้งกลุ่มไปถึงอย่างรวดเร็ว

มู่ซิ่วโหรวก็สงสัยไปตลอดทาง ตอนนี้สิ่งต่าง ๆ อยู่เหนือการควบคุมของนางแล้ว นางได้แต่หวังว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น

มียามสองสามคนยืนอยู่นอกพุ่มไม้ ใบหน้าของพวกเขากระตุกด้วยความพยายามจะรักษาความสุภาพ และพวกเขายืนอยู่นอกประตูโดยไม่แม้แต่จะดึงมีดออกมา

เซี่ยเฮ่าเซียนและคนอื่น ๆ มาถึงแล้ว แต่พวกเขาไม่ได้สังเกต พวกเขากลับมองสถานการณ์ภายในห้องเก็บฟืนด้วยสีหน้าแปลกประหลาด

หรงลี่ซึ่งกำลังเดินนำอยู่ข้างหน้าพวกเขาหยุดชะงักระหว่างทาง นางขมวดคิ้วก่อนจะกลับคืนสู่สภาพปกติ

หลังจากเข้าไปในห้องเก็บฟืน หรงลี่มองดูสถานการณ์ตรงหน้านางและเย้ยหยัน "ไม่ใช่โจรที่เข้ามาในจวน แต่เป็นคู่รักกำลังรักใคร่กันดอกหรือ!"