ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 19

ทะลุมิติทั้งครอบครัว ตอนที่ 19 แน่จริง เจ้าอย่าวิ่งหนีสิ
ตอนที่ 19 แน่จริง เจ้าอย่าวิ่งหนีสิ

“นายท่าน แย่แล้ว มีคนแย่งรถ!”

เหล่าหนิวตะโกนเสร็จก็ไม่สนใจสิ่งใด เขารีบดึงเชือก ล่อทั้งสามตัวต่างตื่นตระหนกร้องเสียงดัง เขาตะโกนออกมาเสียงดัง “ซวี!”

คนบนรถล้มคะมำกันระเนระนาด บนตะแกรงที่กำลังปิ้งย่างฉีจื่อไคว่ก็คว่ำกระจัดกระจาย หม้อร้อนๆ เกือบจะหล่นกระเด็นแล้ว

เวลาเดียวกัน ซื่อจ้วงก็พลิกตัวลงจากรถ รีบเดินไปดักหน้าก่อนด้วยความไม่พอใจ หากว่าต้องการแย่งชิงรถ จะต้องผ่านเขาไปให้ได้ก่อน

ซ่งฝูเซิงเปิดผ้าม่านออกมา โบกมีดหั่นผักไปมา “อะไรกัน จะมาปล้นหรือ? มาสิ ข้าจะฆ่าเจ้าเอง!”

คนขี่ม้านำขบวนขวางสองคนมองสบตากัน รู้สึกลำบากใจ

มีคนหนึ่งลงมาจากม้าแล้วทำความเคารพ “ทุกท่าน เข้าใจผิดแล้ว พวกเราสองคนมาขวางทาง เพราะมีเรื่องต้องการขอความช่วยเหลือ”

คนอื่นยังไม่ทันได้พูดอะไร ในรถก็มีเสียงเกรี้ยวกราดของเฉียนเพ่ยอิงตัดบทขึ้นมา “เข้าใจผิด เข้าใจผิดย่าเจ้านะสิ แถวบ้านเจ้าเขาขอความช่วยเหลือแบบนี้หรือ? เด็กสองคนของข้าเกือบโดนน้ำร้อนลวก หากเด็กๆ โดนลวก ข้าจะเอาเรื่องกับพวกเจ้าจนถึงที่สุด!”

คนถูกด่าหน้าเริ่มแดงขึ้น อีกทั้งยังถูกด่าโดยหญิงคนหนึ่งจึงพูดไม่ออก ไม่รู้จะตอบกลับอย่างไร ได้แต่หันหน้าไปพูดกับซ่งฝูเซิงอย่างเร็ว

“ข้ามิอาจปิดบัง คือ คุณชายน้อยของข้าได้กลิ่นหอมที่ลอยมาจากในรถของท่าน อยากทราบมาตลอดว่ากลิ่นอาหารอะไรถึงได้หอมหวนเช่นนี้ ฮูหยินใหญ่รู้สึกสงสารคุณชายน้อยที่อาหารและความเป็นอยู่ของพวกเราไม่ดีพอ จึงได้ส่งข้าน้อยมาสอบถามว่า ท่านสามารถบอกได้หรือไม่ หรือสามารถแบ่งขายมันให้ข้าน้อยได้บ้างไหม”

ซ่งฝูเซิง “…”

เสียเวลาเกือบครึ่งวัน นี่ไม่ใช่การปล้นสะดม แต่กลับเป็นเพราะเด็กอยากกินอาหารหรอกหรือ ทำเขาตกใจจนเหงื่อออกท่วมตัวเลยนะ

“มิใช่ว่าข้าอยากด่าพวกท่านหรอกนะ แต่มีที่ไหนกันที่ทำแบบนี้เวลาต้องการอะไรสักอย่าง ท่านทั้งสองก็ขี่ม้า ตอนวิ่งตามมาเทียบข้างพวกข้า แค่เจ้าตะโกนเรียก บอกเหตุผลเสียหน่อย พวกข้าก็หยุดให้แล้ว…

…แต่นี่พวกเจ้ากลับทำตรงกันข้าม ทั้งที่รู้ว่ากลิ่นหอมบนรถอาจจะเพราะกำลังทำอาหารอยู่ นั่นมันหมายถึงว่ามีหม้อร้อนๆ น้ำมันร้อนๆ ด้วยนะ แต่เจ้ากลับไม่สนใจและยังเข้ามาขวางทาง…

…ฮูหยินใหญ่ของพวกเจ้าสงสารหลานชายที่หิวโหย บนรถของพวกข้าก็มีเด็กเหมือนกัน เด็กของพวกข้าไม่ใช่เด็กรึไง? เขาอาจโดนลวกได้นะ”

สองคนยกมือขึ้นทำความเคารพแล้วนิ่งไป

นิ่งเงียบไปประมาณหนึ่งนาทีกว่า เหล่าหนิวกับซื่อจ้วงก็หันหน้ากลับไปมองซ่งฝูเซิง