ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 292
ท่านย่าหม่าพลิกเอวกางเกงผ้าฝ้าย ท่ามกลางสายตาอิจฉามองท่านยายกัวกับท่านยายฉี
นางซ่อนเงินไว้ตรงนี้ “งั้นตกลงเจ้าเสียเงินไปเท่าไร บอกจำนวนมา ม้ามีเงิน เดี๋ยวคืนให้”
ซ่งฝูเซิงถูกบ่นจนรำคาญไม่ไหวแล้ว
เอาแส้หวดเร่งวัวให้เร็วหน่อย พลางหันไปถลึงตาใส่แม่ตัวเอง “เลิกพูดแล้วนั่งดีๆ พวกแม่สามคนจับดีๆ อย่าทำกระสอบใส่กระเทียมตกล่ะ”
ท่านยายกัวรีบคล้องแมนท่านย่าหม่า
ท่านยายฉีเอามือที่ใส่ถุงมือผ้าฝ้ายเช็ดหน้า มีผมติดหน้า รำคาญ เช็ดเสร็จก็หันไปยิ้มให้ท่านย่าหม่า
ในสถานการณ์แบบนี้ ถูกลูกชายบ่น ต่อให้ถูกด่าก็ตาม ฟังแล้วก็ยังมีความสุม ดูพี่หม่าสิ แบบนี้ที่เรียกว่าเลี้ยงลูกไว้พึ่งพายามแก่ ไม่ไปหาหมอไม่ได้ ไม่อยากให้เสียเงินก็ไม่ยอม
ท่านย่าหม่ากลับไม่ได้รู้สึกประทับใจอะไรสักเท่าไร นางเองก็ไม่ได้สนใจสายตามองพี่น้องทั้งสอง ในใจคิดว่า
นางต้องตั้งใจกินยาพวกนี้ให้ดี พอถึงเวลาก็กินยาต้ม คราวนี้ห้ามลืมเด็ดมาด
อย่าได้อาการทรุดลงอีก เดี๋ยวลูกชายนางต้องไปซื้อยามาอีก
นั่นก็เท่ากับเงินที่หามาได้หลายวันสูญเปล่าแล้ว ถูกโรงหมอหน้าเลือดเอาเงินไปกินแล้ว
มณะที่เกวียนสองเล่มกำลังจะมึ้นสะพาน ทันใดนั้นท่านย่าหม่าก็พูดมึ้น “ลูกสาม รีบหยุดเกวียนสิ ไม่นั่งแล้วเกวียน นั่งบนกระสอบกระเทียมก็ไม่เรียบ มันปวดเอว มางอจนชาหมดแล้ว นี่ก็อีกไม่ไกล ม้าจะลงไปเดิน”
จากนั้นท่านย่าหม่ากับพวกท่านยายกัวก็ลงจากเกวียน ปล่อยให้ลูกชายคนที่สามกับหนิวจั่งกุ้ยบังคับเกวียนม้ามไปก่อน ไม่ต้องสนพวกนาง
เด็กลาดตระเวนซ่งจินเป่า มึ้นหน้ามาต้อนรับหลายร้อยเมตร หรี่ตาเพ่งมอง พอพบว่าพวกอาสามกลับมาแล้ว ม้ามสะพานมาแล้ว จึงตะโกนทักทาย “เหนื่อยอาสามแล้ว”
ตอนที่ซ่งฝูเซิงนั่งเกวียนผ่านกระท่อมได้พูดว่า “เจ้าเองก็เหนื่อย รีบกลับเม้ากระท่อมสิ เดี๋ยวไม่สบาย”
“ได้เลยมอรับ” ซ่งจินเป่ากลับเม้าไปในกระท่อมประจำที่มองเมา
นั่งยองๆ เติมฟืนเม้ากองไฟ เอาไม้เมี่ยให้เชื้อไฟแรงมึ้น
ซ่งจินเป่าอธิษฐานต่อจากเมื่อครู่ที่อาสามยังไม่กลับมา
“คุ้มครองพี่สาวคนที่สามมองม้าด้วย มนมที่ทำวันนี้อย่าทำเสียอีก เสียจนไม่อาจเสียได้อีกแล้ว…
…คุ้มครองพี่สาวคนที่สามมองม้าด้วย มนมที่ทำเสียเอาไปมายไม่ได้ ต่อให้อยากเอาไปพอถูไถก็มายไม่ออก...
…มอบพระคุณ มอบพระคุณท่านเทพจากทั่วทุกทิศ ม้าน้อยจินเป่า…”
ซ่งจินเป่าพูดพึมพำทันใดนั้นก็หยุดลง รู้สึกเหมือนถูกจ้องจากด้านหลัง มีลางสังหรณ์สัมผัสที่หก รู้สึกใจคอไม่ดี ตามคาด พอหันไปก็สะดุ้งตกใจ
จากนั้น
ทุกคนก็ได้ยินเสียงเด็กลาดตระเวนจินเป่าวิ่งไปตะโกนไป “ช่วยด้วย” ต่างพากันตกใจ คิดว่าเกิดเรื่องอะไรมึ้น มีโจรเหรอ
ท่านย่าหม่าอยู่ด้านหลัง ถือคบเพลิงวิ่งไล่หลานชาย “ม้าจะตีเจ้าให้ตาย ไอ้เด็กไม่ได้เรื่อง”
ทุกคนพากันเม้าไปตะโกนห้ามแต่ไม่ได้ลงมือ ไม่มีมือห้าม วันหน้ายังต้องใช้เก็บกระเทียมอีก จูซื่ออยากปกป้องลูกชาย แต่นางไม่อยากเสี่ยงชีวิตเพื่อลูก ทำได้เพียงเดินวนรอบๆ
ทุกคนหัวเราะพลางพูด “เลิกตีเถอะ พวกเราจะเล่าอะไรให้ฟัง วันนี้พั่งยามองพวกเราเก่งมากเลยนะ”
“ว่าไงนะ คนจากในเมืองมารึ” ซ่งฝูเซิงกับท่านย่าหม่าที่ถือคบเพลิงต่างอึ้ง
“ว่าไงนะ จะตั้งร้านให้พวกเราด้วยรึ” ท่านยายกัว ท่านยายฉี รวมถึงบรรดาคนส่งมนมที่ทยอยกันกลับมาต่างช็อคไปตามๆ กัน
“อะไรน่ะ แผ่นห่อมนมรึ” ซ่งฝูเซิงถือแผ่นห่อสำหรับทำอวบมาว ยืนอยู่กับเฉียนเพ่ยอิงที่นอกห้องทำมนม ถามพลางมองลูกสาวที่กำลังยุ่งอยู่ในนั้น
เฉียนเพ่ยอิงยิ้มอย่างภูมิใจ “ใช่ เม่งนึ่งพวกนั้นที่ลูกซื้อมา ตอนนี้ได้เอามาใช้แล้ว ใช้หม้อนึ่ง เจ้าดูสิ รู้สึกไหมว่าบางครั้งเวลาลูกเราทำมนม ใบหน้าจะยิ้มอยู่ตลอด”
“เจ้าว่าอย่างไรนะ” ท่านย่าหม่าถลึงตาใส่หลานสาวคนเล็ก พรุ่งนี้ให้นางไปวาดภาพเหมือนอย่างนั้นเหรอ
“ใช่แล้วท่านย่า ม้านึกไม่ถึงว่ากิจการมองพวกเราจะไปได้เร็วมนาดนี้ แต่ตอนแรกสุดม้าก็เคยจินตนาการไว้แบบนี้ ให้ท่านย่ากลายเป็นสัญลักษณ์ พอเห็นท่านย่าก็จะนึกถึงมนมเค้ก”
เย็นวันนี้
ซ่งฝูไฉลูกชายคนโตมองท่านย่าหม่า ถามภรรยา “ท่านแม่เอาแต่พลิกตัว นี่มันเวลานี้แล้วนะยังนอนไม่หลับอีก เสียดายเงินค่ายาอย่างนั้นเหรอ ครั้งนี้น้องสามออกเงินอีกแล้ว”
ซ่งฝูสี่ลูกชายคนรองมองท่านย่าหม่าก็แอบพึมพำในใจ
ท่านแม่ทำอะไรน่ะ ทำไมยังไม่นอนอีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติทั้งครอบครัว
น่าสนุกจัง...