ทะลุมิติทั้งครอบครัว นิยาย บท 95

หม้อแรกนึ่งวัววัวโถวที่ทำจากแป้งข้าวโพดเพิ่งเสร็จ ซ่งฝูหลิงกับท่านย่าหม่าก็หายตัวไปแล้ว

ซ่งอิ๋นเฟิ่งรับหน้าที่มานึ่งอาหารแห้งต่อ

ซ่งอิ๋นเฟิ่งทำงานไปก็รู้สึกสับสน

โอ้ ต้องปลุกน้องสามกับน้องสะใภ้ให้ตื่นไหมเนี่ย นี่? สองคนนี้นอนใกล้ชิดกันมาก แม้ว่าจะมีหมี่โซ่วนอนกั้นกลางก็ยังสามารถนอนเอาหัวติดกันได้

ตอนนี้ทุกคนตื่นมาเห็นแล้ว ดูท่าจะไม่ค่อยดี

ทำให้ลูกสาวของนาง อีกทั้งต้ายาเอ้อร์ยาเขินอายจนแก้มแดง ไม่กล้าเดินผ่านน้องสามกับน้องสะใภ้ ตอนช่วยนางเก็บสัมภาระก็ต้องหันหลังให้พวกเขา

ในเวลาเดียวกัน ท่านย่าหม่าก็กำลังลังเลใจอยู่ นางรู้สึกเคอะเขิน

ครั้งแรกน่ะสิ อายุมากขนาดนี้แล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่นางแอบกินอาหาร

โดยเฉพาะยามที่คิดถึงหลานชายสามคนที่ยังไม่ได้กินอะไร นางซึ่งเป็นย่าแท้ๆ กลับแอบกินไข่เค็มที่ถูกแบ่งครึ่งในมือ จะไม่ให้นางตะขิดตะขวงใจได้อย่างไร

ซ่งฝูหลิง มือหนึ่งถือวัววัวโถวที่ทำจากแป้งข้าวโพด อีกมือหนึ่งถือไข่เค็มครึ่งฟอง

นางอ้าปากกินวัววัวโถวคำใหญ่ และกินไข่เค็มตามไปนิดหน่อย

นางกินอย่างรวดเร็วมากด้วยความหิวโหยเพราะเมื่อวานไม่ได้กินข้าว

ยิ่งยากจนและไม่มีอะไรจะกิน ในท้องก็ยิ่งรู้สึกหิวโหยมาก อยากกินอาหารมื้อใหญ่ๆ

ในเวลาเพียงไม่กี่วัน ซ่งฝูหลิงก็เริ่มคุ้นเคยกับแป้งข้าวโพดที่สากคอ แต่นางก็ยังสำลักจนถึงกับไอออกมาอยู่ดี

“กินช้าหน่อยก็ได้ ไม่ต้องรีบ” ท่านย่าหม่ารีบมาตบหลังให้

ซ่งฝูหลิงเงยหน้ามอง “ท่านย่า ทำไมท่านถึงยังไม่กิน?”

“ข้า?” หญิงชราที่พูดจาคล่องแคล่ว คราวนี้กลับพูดจาติดขัด “นั่น เออ เจ้ากิน เจ้า? เจ้าอาจกินไม่พอ เอานี่ อีกครึ่งหนึ่ง…”

“ท่านย่า พวกเราตกลงกันเรียบร้อยแล้วไม่ใช่หรือ ถ้ามีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วม​ต้าน คนในครอบครัวของเราก็ไม่มีใครรู้ว่ามีไข่ฟองนี้ ท่านยายหวังก็ไม่ได้ตั้งใจจะบอกพ่อของข้า มีท่านกับข้าที่รู้ เมื่อเราเจอแล้ว เราก็แบ่งกันคนละครึ่ง ท่านต้องกินด้วยสิ ถ้าขืนทำแบบนี้ข้าจะล้วงคอให้อ้วกออกมา?”

ท่านย่าหม่ารู้ดีว่าหลานสาวแกล้งขู่นาง นางจะล้วงคอจริงๆ ได้อย่างไร ดูสิ กินอย่างเอร็ดอร่อยแบบนั้น หลานสาวคงไม่กล้าอ้วกออกมาหรอก