ทัณฑ์นางโลม นิยาย บท 53
“อุบ แหวะ” เสียงโอกอากดังออกมาจากห้องน้ำ ชายหนุ่มที่ห่วงใยเดินเข้าไปช่วยลูบหลังลูบไหล่ให้คนไม่สบายโล่งขึ้น แต่เมื่อเห็นอาการแล้วเขาถึงกับปิดปากปิดจมูกพะอืดพะอมไปด้วย
“เป็นยังไงบ้างครับ ไหวไหม”
“ค่ะ โด่งยังไหวค่ะ”
“ดูสิ หน้าซีดหมดเลย”
“ก็โด่งไม่สบายนี่คะ”
“อาการของคุณเหมือนตอนพิตต้าแพ้ท้องเลยนะครับ” ธีร์ประคองร่างคนรักไปพักผ่อนที่เตียงนุ่ม หล่อนเอียงกายล้มนอนหมดเรี่ยวแรง
“โด่งไม่รู้เลยนะคะว่าคนแพ้ท้องเค้าจะทรมานกันถึงขนาดนี้”
“ฮึ ผมก็รออยู่ว่าลูกคนแรกของเราจะออกมาเป็นหญิงหรือชาย”
“เอ๊ะคุณธีร์ โด่งไม่ใช่ปลากัดนะคะ”
“ฮ่าๆ พักผ่อนก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะอยู่ดูแลคุณเอง”
“ไม่เป็นไรคะ ไปทำงานของคุณเถอะ เดี๋ยวคงจะมีคนมาดูแลโด่งแน่ๆ”
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูพร้อมกับเปิดออก ร่างเล็กกระจิดริดเขย่งเท้าจับลูกบิดอย่างยากลำบาก เมื่อเห็นเจ้าของห้องนอนหมดแรงอยู่เสียงใสเจื้อนแจ้วก็บรรเลงคำถามพัลวัน
“คุณย่าขา”
“คุณย่าครับ”
“คุณย่าขาเป็นอะไรไปคะ ไม่สบายตรงไหนเดี๋ยวพิตตี้จะรักษาให้” เด็กหญิงน่ารักกระโดดขึ้นเตียงไปนั่งข้างๆ คนป่วยดวงตาสีน้ำผึ้งมองหล่อนอย่างห่วงใย
“หลีกหน่อยสิ” หนูน้อยต้องรีบเขยิบ เพราะมืออวบกลมผลักตัวเธอไปอีกข้างให้พ้นทาง
“คุณปู่ครับ พีทจะดูแลคุณย่าเองครับ” เด็กชายวัยไล่เลี่ยกันเอ่ยขึ้น
“ไม่ได้นะมันเป็นหน้าที่ของพิตตี้ต่างหาก”
“โธ่ ยายบ๊อง พี่ต้องเป็นดูแลคุณย่าสิ” สองผู้ใหญ่ถึงกับเวียนหัวเมื่อเด็กน้อยโต้เถียงราวกับเป็นคู่ปรับ พี่น้องทั้งสองคนแย่งกันโอบกอดดนุพรเพื่อเรียกคะแนนความรัก
“ไม่ได้ได้พิตตี้ทำเอง” เด็กน้อยทั้งสองคนมองหาตัวช่วยสนับสนุนคำพูดของตัวเอง
“โอ๊ยใจเย็นๆ หลานย่า เดี๋ยวก็หกคะเมนตีลังกาไปหรอก”
“อุ๊ย คุณย่าขาตีลังกาทำยังไงคะ พิตตี้ทำไม่เป็น” คิ้วที่ขมวดเป็นปมยิ่งชนกันเข้าไปใหญ่ เด็กน้อยทั้งสองช่างน่าเอ็นดูเหมือนพิยะตาตอนเด็กไม่มีผิด ยิ่งพิตตี้สาวน้อยแก้มแดงถอดแบบแม่คนสวยมาเกือบหมดมีอย่างเดียวที่หนูน้อยไม่เหมือนก็คือความเจ้าระเบียบ เพราะตั้งแต่แต่งงานอยู่กินกับธัญญ์ หญิงสาวก็เป็นคนออกกฎระเบียบควบคุมชายหนุ่มแต่ผู้เดียวทำเอาคนในบ้านเริ่มเกรงกลัวไปด้วย
“พีททำเป็น เดี๋ยวจะทำให้ดู” เด็กชายเริ่มขยับตัวก้มศีรษะของตัวเองลงกับที่นอน จนผู้ใหญ่ทั้งสองร้องห้ามแทบไม่ทัน
“ว๊าย อย่าลูก ตาพีทเดี๋ยวตกเตียงไปย่าไม่มีปัญญาทำลูกคืนให้แม่พิตต้านะ”
“ปู่ก็ไม่มีปัญญา ไม่ใช่สิหมดน้ำยาต่างหาก” ดวงตากลมรีบมองเขาอย่างตำหนิ
“ไม่เล่นก็ได้ครับ คุณย่าทานอะไรหรือยังครับ”
“เรียบร้อยแล้วจ้า น่ารักจริงๆ หลานสองคนนี้รู้จักเป็นห่วงคนแก่ด้วย”
“คุณปู่ คุณย่ายังไม่แก่เลยค่ะ คุณปาป๊าบอกว่ายังเตะปี๊บดัง”
“พีทก็เตะดังนะครับ”
“อุ๊ยหลานย่าแก่แดดกันจริงๆ”
“มันคงละปี๊บกันแล้วเจ้าพีท” เด็กน้อยทำหน้างุนงงสงสัยคำพูดของผู้ใหญ่
“คุณปู่คะ วันนี้ไม่ไปดูอกอูมเหรอคะ”
“อะไรคืออกอูม” ธีร์ทำสายเลิ่กลั่กมองเด็กน้อยทั้งสองสลับกัน ไม่กล้าสบสายตาดนุพรยิ่งได้ยิ่งเสียงพ่นควันความโกรธออกหูเขาถึงกับต้องกลืนน้ำลายอย่างฝืดเคือง
“ว่าไงคะคุณธีร์ อกอูมที่ยายหนูพิตตี้พูดถึงคืออะไร” ดนุพรมองอย่างคาดคั้น
“ไม่มีอะไรครับเด็กๆ คงพูดไปเรื่อยเปื่อย” ธีร์รีบเอามือปิดปากหลานสาวตัวน้อยก่อนที่เจ้าหนูจะหลุดพูดอะไรออกมา แต่ด้วยแรงเด็กน้อยที่มีฤทธิ์ไม่แพ้มารดามือเขาจึงเลื่อนหลุด
“อกอูมก็ พี่สาวที่บาร์ไงค่ะ คุณปู่มองตามเวลาพี่สาวก้มๆ เงยๆ แล้วพูดว่าอกอูม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทัณฑ์นางโลม