ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง นิยาย บท 13

บทที่ 13 เส้นทางชีวิตใหม่ ตอนปลาย/2

วันเปิดร้านผู้คนต่างให้ความสนใจเป็นจำนวนมาก พวกเขาได้รับแจกถั่วเคลือบน้ำตาลเสริมพลังปราณในกายเป็นสินค้าแนะนำ

ทีแรกก็ไม่มีใครเชื่อว่า เพียงแค่ขนมขบเคี้ยวจะช่วยเสริมพลังธาตุในกายได้อย่างไร รวี่เยว่จึงมอบลูกกวาดเสริมพลังของแต่ละธาตุให้แต่ละคนลองกินดู

“ลูกกวาดอัคคีที่ท่านลุงเพิ่งกินเข้าไป จะช่วยให้ปราณธาตุไฟของท่านแข็งแกร่งขึ้นสองส่วนในทันที และคงอยู่ครึ่งชั่วยามเจ้าค่ะ ท่านสามารถทดสอบพลังได้ทันที” รวี่เยว่ยืนเอามือไพล่หลัง บรรยายสรรพคุณสินค้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทว่าน้ำเสียงที่เปล่งออกมากลับทรงพลังกึกก้องจนหลายคนไม่กล้าพูดแทรก

ครั้นชายวัยกลางคน ที่เพิ่งกินลูกกวาดสำหรับเสริมพลังธาตุไฟเข้าไป เริ่มต้นเดินพลังดูตามคำแนะนำ

ฟึ่บ!! พลังธาตุไฟในมือของเขาแข็งแกร่งขึ้นสองส่วนในพริบตา ตามสรรพคุณที่กล่าวมาจริงๆ!

“โอ้ พลังธาตุของข้าแข็งแกร่งขึ้นจริงๆด้วย ยอดเยี่ยมจริงๆ แม่หนูเจ้าขายราคาเท่าไหร่ข้าขอเหมาหมด!” ชายวัยกลางคนผู้มีพลังธาตุไฟ รีบควักถุงเงินออกจากมาแหวนยื่นให้รวี่เยว่

“เจ้าจะเหมาหมดคนเดียวได้อย่างไร! ข้าเองก็อยากได้เหมือนกัน” ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ด้านหลังรีบเบียดเข้ามา

จากนั้นก็มีทั้งนักพรตชายและหญิง ต่างยื้อแย่งกันเพื่อขอซื้อลูกกวาดและขนมเสริมพลังธาตุในร้าน

“ข้าด้วย ของข้าธาตุลม”

“ของข้าธาตุน้ำ”

อึดใจต่อมาความโกลาหลก็บังเกิดขึ้นในร้านเฟิ่งหนี่ว์ นักพรตทั้งหลายแทบตีกันตายเพื่อแย่งซื้อสินค้าของร้าน

“อย่าแย่งกันเจ้าค่าา รบกวนทุกท่านต่อแถวให้เรียบร้อยด้วย” แม่นมชุนส่งเสียงห้ามทัพ ทว่ากลับไม่ได้ผล รวี่เยว่ยกมือเล็กกุมขมับตัดสินใจใช้ไม้ตาย

ร่างเล็กเดินไปหาหุ่นภูตที่วันนี้แปลงร่างเป็นชายหนุ่มหน้าตาเย็นชาดูทรงอำนาจ ยืนกอดอกอยู่หลังโต๊ะรับเงินข้างๆชุนอิ่ง

"อย่าหนักมือ เอาแค่พอสะดุ้ง"

หุ่นภูตโค้งรับคำสั่ง ก้าวไปยืนกลางร้านและ…

ครืนนนน!!! พลังตบะระดับหยวนอิงขั้นกลาง ถูกปล่อยออกมาเพื่อเตือนสติบรรดาลูกค้า ที่กำลังกระหายสินค้าจนหน้ามืด!

แต่ละคนหยุดยื้อแย่งทันที หันมามองชายหนุ่มหน้าตาเย็นชาด้วยสายตาเคารพนบนอบ

“ไอหยา! ที่แท้เจ้าของร้านนี้คือท่านเซียนนี่เอง พวกข้าน้อยเสียมารยาทแล้ว จะรีบไปต่อแถวเดี๋ยวนี้แหละขอรับ”

ครึ่งวันต่อมาร่างเล็กก็มายืนอยู่หน้าบันไดทางขึ้นป้อมปราการขนาดใหญ่ สิ่งก่อสร้างงดงามวิจิตรตระการตา สูงส่งประดุจวิหารศักดิ์สิทธิ์ของทวยเทพ กำแพงสร้างจากศิลาทมิฬทรงพลังและแข็งแกร่ง

“เสี่ยวหลาน จวี๋จื่อ พวกเราถึงแล้ว ตำหนักเทวาอนธการ ยิ่งใหญ่มากจริงๆด้วย”

ห้าปีต่อมา

"เร่เข้ามาขอรับ เร่เข้ามา วันนี้ทางร้านเฟิ่งหนี่ว์มีลูกกวาดสูตรใหม่มาขาย คนธรรมดาก็กินได้ นักพรตกินดี มีทั้งแบบเพิ่มพลังปราณ พลังวิญญาณและเพิ่มพลังกาย ใครที่ขี้หนาวต้องรีบซื้อเลยนะขอรับ หน้าหนาวที่กำลังจะมาถึง ท่านจะไม่หนาวสะท้านอีกต่อไป รีบด่วนมีจำนวนจำกัด หมดแล้วหมดเลย ต้องรออีกสามเดือนถึงจะมีของมาใหม่นะขอรับ"

เด็กหนุ่มหน้าใสในชุดผ้าต่วนสีดำ ผู้มีดวงตาดอกท้อสีเทาเย็นชา ยืนประกาศเสียงดังอยู่หน้าร้าน หมุนตัวกลับมานั่งจิบชาที่สาวใช้เตรียมไว้ให้หลังประกาศขายของจบ

สิ้นคำบรรยายสรรพคุณ สถานที่สำหรับต่อแถวรอซื้อสินค้า เวลานี้ยาวเหยียดราวงูอสูรตัวใหญ่! ช่างเป็นการรวมตัวที่ฉับไวจนมองแทบไม่ทัน

สาวใช้ประจำตัวรวี่เยว่จากตำหนักเทวาอนธการ ยืนมุมปากกระตุกไม่หยุด ธิดาเทพ แอบลงจากตำหนักมาขายของหารายได้อีกแล้ว! เห็นเย็นชาหน้าน้ำแข็งแบบนี้ จะมีใครรู้บ้างว่ารักเงินทองเป็นที่สุด ที่มีอยู่ไม่รู้ว่าชาตินี้จะใช้หมดรึเปล่า!!!

แม่นมชุนพอจะคาดเดาความคิดของสาวใช้ออก จึงเดินไปกระซิบเพื่อช่วยคลายความข้องใจ

"มีเงินทองมากอย่างไรก็ดีกว่ามีน้อย พวกเจ้าจำให้ขึ้นใจล่ะ"