ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง นิยาย บท 5

บททึ่ 5 อาจารย์ของรวี่เยว่ /2

วูบบบ มหาเทพหวงหลงซึ่งกำลังคันไม้คันมือคล้ายเด็กได้ของเล่นใหม่ รีบพาร่างเล็กมาโผล่ ณ ลานฝึกกลางหุบเขาเล็กๆ ซึ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังปราณฟ้าดิน ต้นไม้ใบหญ้าทุกต้นมีละอองสีเงินและสีทองล้อมรอบ

"ที่นี่คือลานฝึกที่ข้าสร้างให้เจ้าโดยเฉพาะ ยอดเยี่ยมไปเลยใช่หรือไม่" มหาเทพจอมซนยืนเอามือไพล่หลังยืดอกบอกรวี่เยว่ด้วยความภาคภูมิใจ

"ท่านเทพสร้างให้รวี่เยว่โดยเฉพาะเลยหรือเจ้าคะ?!" ร่างเล็กถามเสียงสูงด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ พลางกวาดตามองไปทั่วหุบเขา หากเดาไม่ผิดต้นไม้ใบหญ้าพวกนี้คือพืชปราณทั้งหมด!!

"ถูกต้อง พวกเรามาเริ่มฝึกกันเถอะเด็กน้อย"

"เอ่ออ แล้วรวี่เยว่ไม่ต้องกราบท่านเทพเป็นอาจารย์ก่อนหรือเจ้าคะ" ร่างเล็กยืนเอามือประสานไว้ที่หน้าอก เอียงหน้ากะพริบตาปริบๆ เอ่ยถามมหาเทพเรื่องที่ศิษย์ต้องกราบอาจารย์ ก่อนได้รับการสั่งสอนตามธรรมเนียม…หรือว่าบนแดนเทพไม่มีธรรมเนียมปฏิบัตินี้กัน?

"…" มหาเทพหวงหลง

คำถามของรวี่เยว่สร้างความงุนงงให้กับมหาเทพหวงหลงไม่น้อย ด้วยเพราะเขาไม่เคยรับศิษย์หรือสั่งสอนวิชาให้ใครมาก่อน จึงแอบส่งจิตไปถามมหาเทพชิงหลง ที่ชอบแอบหนีลงมาเที่ยวเล่นบนพิภพมนุษย์บ่อยๆ

ครั้นได้รับการไขข้อข้องใจจึงเสกเก้าอี้มานั่งเพื่อเด็กหญิงกราบเขาเป็นอาจารย์ตามธรรมเนียม

"มาสิ รวี่เยว่ มากราบอาจารย์ให้เรียบร้อย" จะได้เริ่มฝึกกันเสียที เขาอยากสอนลูกศิษย์ตัวน้อยจนเนื้อเต้น!

ร่างเล็กแย้มรอยยิ้มงดงามเจิดจ้าราวแสงตะวัน รีบคุกเข่าลงกับพื้นโขกศีรษะคำนับอาจารย์สามครั้งทันที

"ขออาจารย์โปรดสั่งสอนศิษย์คนนี้ด้วยเจ้าค่ะ" นางจะตั้งใจเรียนรู้อย่างสุดชีวิต ลูกศิษย์เทพเชียวนะ

"ดีมาก เอาล่ะบทเรียนแรกที่เจ้าต้องรู้ คือวิธีการรวบรวมพลังปราณที่ถูกต้องและ….ฉอดๆๆๆๆๆ"

มหาเทพหวงหลงมุ่นหัวคิ้วเล็กน้อยขณะวางจอกชาลง

"หืมม? เปล่านี่ เดิมเจ้าก็มีพลังธาตุลมติดตัวมาแต่เกิดอยู่แล้ว แต่สาเหตุที่พลังธาตุไม่ตื่นขึ้นมา เพราะถูกพิษเพลิงอสูรสดับปราณสะกดไว้ พอพิษสลายไปพลังธาตุลมถึงได้ปรากฏอย่างไรล่ะ"

"พะ พิษ หรือเจ้าคะ" รวี่เยว่หน้าซีดเผือด นางไม่เคยนึกเรื่องนี้มาก่อน หากเป็นพิษจริงนั่นก็หมายความว่า…

"ก็ใช่น่ะสิ ปานสีชาดรูปเปลวเพลิงบนใบหน้าของเจ้าอย่างไรเล่า ที่เป็นตัวพิสูจน์ว่าเจ้าโดนพิษ แต่เรื่องนี้มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ทราบ หมอทั่วไปต่างคาดเดาเอาว่ามันคือปานจากพิษไข้เสียส่วนใหญ่…"

ดวงตาสีทองของมหาเทพหวงหลง จดจ้องใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือกอบของลูกศิษย์ตัวน้อย ก่อนเอ่ยถ้อยคำที่เหลือ

"มีเพียงนักปรุงโอสถขั้นสูงเท่านั้นที่จะปรุงยาพิษชนิดนี้ออกมาได้ อีกทั้งพิษชนิดนี้ไม่มียาแก้ แต่ที่มันสลายไปเพราะก็ถูกศิลามหาเทวะธาตุ ทำการชำระล้างสิ่งสกปรกในร่างเจ้าออกมาทั้งหมดอย่างไรเล่า ร่างกายของเจ้าประหนึ่งตายแล้วเกิดใหม่เลยทีเดียว…ข้าพูดแค่นี้เจ้าคงพอตระหนักได้แล้วกระมัง รวี่เยว่"