ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1071

“ฉันก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเย่ซือเฉินเป็นคนเชิญมา”เวินลั่วฉิงก็ตอบแบบกดเสียงต่ำลง

“โอ้พระเจ้า มิน่าล่ะ”ฉู่หลิงเอ๋อกระตุกมุมปากแรงๆ คนที่คุณชายสามเย่เชิญมาจะเป็นคนทั่วไปได้อย่างไร？

มิน่าล่ะถึงได้เก่งกาจเพียงนี้！！

เหมียวเหยียนต้องไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณฟู่แน่！！

เมื่อคุณฟู่พึงพอใจ เหมียวเหยียนก็ย่อมไม่สบอารมณ์อยู่แล้ว

“หนิงเอ๋อร์ อันนี้คือคำตอบของคุณเหรอ？”บัดนี้เหมียวเหยียนรู้สึกว่ามีเปลวไฟลุกไหม้อยู่กลางอก ไป๋หยูหนิงถึงขั้นไม่กลับกับเขาเพราะคุณฟู่ผู้นั้น？

“รุ่นพี่ ขอโทษจริงๆค่ะ ฉันรับปากเขาไว้แล้ว ดังนั้นต้องทำตาม มันคือหลักการของฉันค่ะ”ไป๋หยูหนิงมองไปยังเหมียวเหยียนอีกครั้งกล่าวเสียงสูงกว่าเมื่อสักครู่เล็กน้อย ทั้งยังไม่ได้ลังเลเหมือนก่อนหน้านี้ หากแต่เป็นท่าทีที่แน่วแน่มาก “รุ่นพี่ค่ะ คุณน่าจะรู้จักนิสัยฉันดี หวังว่ารุ่นพี่จะเข้าใจ……”

“เข้าใจ？คุณจะให้ผมเข้าใจยังไง？เข้าใจว่าคุณอยู่กินกับชายอื่นหรือ？”เหมียวเหยียนหัวเราะเสียงเย็น ไม่ได้ปิดบังความโกรธบนใบหน้า และเขาก็ไม่อยากปิดบังด้วย

เขารู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นต้องปิดบังอะไร

“หนิงเอ๋อร์ คุณไม่คิดว่ามันโหดร้ายกับผมไปหน่อยหรือ？คุณรู้ว่าผมรักคุณ แต่คุณกลับทรมานผมอย่างนี้？”บัดนี้วิญญาณนักแสดงเข้าสิงร่างเหมียวเหยียนจนแสดงติดใจไปแล้ว ซึ่งเหมียวเหยียนต้องการให้ไป๋หยูหนิงกลับไป จึงจำใจทำเช่นนี้

“รุ่นพี่ค่ะ ไม่ใช่แบบนี้นะคะ”เห็นได้ชัดว่าไป๋หยูหนิงคาดไม่ถึงว่าเหมียวเหยียนจะพูดเช่นนี้ จึงตอบสนองไม่ทันไปชั่วขณะ“เพียงแต่ฉันตั้งคำมั่นสัญญากับเขาไว้ ฉันกลับคำไม่ได้จริงค่ะ”

“แล้วคุณสัญญาอะไรกับเขาไว้？คุณสัญญากับเขาแล้วจำเป็นต้องอยู่กินอยู่พักและนอนด้วยกันกับเขาเหรอ？”มุมปากเหมียวเหยียนมีความเย็นเยียบหลายส่วน ถ้อยคำนี้บ่งบอกถึงความบีบคั้นอย่างเด่นชัด

“ฉัน ฉันสัญญากับเขาว่า……”ไป๋หยูหนิงพะว้าพะวังอยากอธิบายให้เหมียวเหยียนฟัง แต่……

“รุ่นพี่ค่ะ ฉันจัดการเรื่องนี้เสร็จก็จะกลับไป คุณต้องเชื่อฉันนะคะ และฉันกับเขาไม่มีอะไรกันจริงๆค่ะ ฉันไม่ได้ชอบเขา”ไป๋หยูหนิงยังคงไม่อธิบาย ทว่าคำพูดของเธอก็เท่ากับเป็นการให้คำมั่นสัญญา

คุณฟู่ได้ยินไป๋หยูหนิงพูด ดวงตาทั้งคู่ก็หรี่ขึ้น แต่เวลานี้เขาไม่ได้พูดอะไรอีก เมื่อบรรลุเป้าหมายแล้ว ขอเพียงรั้งเธอให้อยู่ต่อก็เพียงพอแล้ว เขาคงบีบมากเกินไปไม่ได้

หากบีบบังคับมากเกินงาม จะทำให้ได้ผลลัพธ์ตรงข้ามกับเจตนารมณ์

“ดี ดี ดีมาก ในเมื่อนี่คือสิ่งที่คุณเลือก งั้น……”เห็นได้ชัดว่าเหมียวเหยียนโมโหคลั่งแล้ว น้ำเสียงของเขาเจือความดุร้ายหลายส่วน“ในเมื่อคุณเลือกอย่างนี้ ผมก็จะสนับสนุนคุณ”

เหมียวเหยียนกล่าวจบก็หันกายจากไปเลย

เหมียวเหยียนไปเร็วมาก แต่เขากลับคอยสังเกตการณ์เคลื่อนไหวด้านหลังตลอดเวลา เขารู้สึกว่าเขาแสดงท่าทีเช่นนี้แล้ว ไป๋หยูหนิงคงต้องตามมาเป็นแน่

ทว่าเขาเดินออกมาได้ระยะหนึ่งแล้ว ไป๋หยูหนิงกลับไม่ได้ตามมาดังที่เขาคาดเดา

ณ ขณะนี้ไป๋หยูหนิงยืนตัวตรงๆกับที่ พลางมองแผ่นหลังของเหมียวเหยียน

“รุ่นพี่ ขอโทษ”ไป๋หยูหนิงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ใช้น้ำเสียงที่เธอได้ยินคนเดียวกล่าวเบาๆหนึ่งประโยค

เธอก็ไม่มีวิธีอื่นให้เลือกแล้ว

เดิมทีเหมียวเหยียนมั่นใจมากว่าไป๋หยูหนิงจะตามมา แต่ไป๋หยูหนิงไม่ได้ตามมา เหมียวเหยียนก็ไม่สะดวกย้อนกลับไป และอยู่ในงานเลี้ยงต่อก็ไม่เหมาะสม