ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1189

ถึงแม้ว่าไอ้หนอนจะไม่รู้จักคนเหล่านี้ แต่ถึงอย่างไรไอ้หนอนก็มั่วมาตั้งนานขนาดนี้แล้ว เพียงมองแค่แวบเดียวก็รู้ว่าวันนี้คนพวกนี้จะต้องมาร้ายอย่างแน่นอน

“คนขององค์กรยมบาล” กู้หวูเองก็ไม่ได้ปกปิด เพราะถึงอย่างไรเจ้านายก็บอกว่าให้พาไปที่องค์กรยมบาลอยู่แล้ว

“องค์..... องค์กรยมบาล?” ไอ้หนอนตกตะลึงไปเลย แล้วรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในทันที เมืองAใครไม่รู้จักองค์กรยมบาลบ้าง? มองไปไกลๆไปทั่วทั้งประเทศ องค์กรยมบาลมีความแข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง

นี่เขาไปทำอย่างไรถึงได้ทำให้คนขององค์กรยมบาลไม่พอใจกัน?

ช่วงเร็วๆนี้เขาไม่ได้ทำอะไรนี่? ครั้งนี้ถูกให้คุณปู่เย่ให้มาช่วยตามหาคน เขาก็เพียงแค่ช่วยหาคนๆหนึ่งเท่านั้น ไม่ถึงขั้นทำให้คนขององค์กรยมบาลไม่พอใจหรอกหรือเปล่า?

“พี่ชาย พี่ชาย มีอะไรเข้าใจผิดหรือเปล่า? จะต้องเข้าใจผิดแน่ๆ ฉันไม่ได้ทำอะไรให้องค์กรยมบาลไม่พอใจนี่ แล้วก็แน่นอนว่าฉันก็ไม่กล้าทำเรื่องผิดกับองค์กรยมบาลด้วย พวกนายจะต้องจับผิดคนแน่ๆ” ความสามารถของไอ้หนอนมีแค่ไหนในใจของตัวเองนั้นย่อมรู้ดี ต่อให้ยืมความกล้ามาอีกเป็นร้อยก็เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะทำให้คนขององค์กรยมบาลไม่พอใจ

“พี่ชาย พวกนายปล่อยฉันไปเถอะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันไม่มี......”เวลานี้ไอ้หนอนตกใจเสียจนสองขาสั่นเทา แล้วเริ่มขอร้องให้ยกโทษให้

“อย่าไร้สาระ เจ้านายของพวกเรามีสิ่งที่อยากจะถามนาย นายก็ให้ความร่วมมืออย่างตรงไปตรงมา ตอบคำถามของเจ้านายของพวกเรา ก็จะปล่อยตัวนายไปแล้ว” กู้หวูไม่ชอบที่สุดก็พวกขี้กลัวแบบนี้ ถ้าหากเจ้านายอยากจะถามคำถามนี้ กู้หวูอยากจะทำให้เขาไม่สามารถออกปากมาได้เลยเสียด้วยซ้ำ

“เจ้านายขององค์กรยมบาล?” ไอ้หนอนรู้สึกตกตะลึงไปหมด : “เจ้านายขององค์กรยมบาลต้องการถามฉัน? เจ้านายองค์กรยมบาลมีอะไรที่จะต้องถามฉัน? พี่ชาย อย่ามาล้อฉันเล่นเลย เจ้านายขององค์กรยมบาลลึกลับซับซ้อน เป็นพวกไม่ชอบเปิดเผยตัวตนมาโดยตลอด นั่นคนตัวเล็กอย่างฉันจะสามารถเจอตัวได้เนี่ยนะ”

หลังจากที่ไอ้หนอนรู้สึกประหลาดใจแล้วนั้นก็รู้สึกสงสัยขึ้นมา ว่ากันว่าทั้งเมืองAนี้คนที่เคยเห็นโฉมหน้าจริงๆของเจ้านายแห่งองค์กรยมบาลนั้นมีอยู่ไม่กี่คน และรู้สถานะจริงๆของเขานั้นก็ยิ่งน้อยลงไปอีก

เจ้านายขององค์กรยมบาลนั้นลึกลับขนาดนี้ นี่เขาสามารถเห็นได้ ถ้าหากเขาได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเจ้านายขององค์กรยมบาลแล้ว จะถูกฆ่าปิดปากหรือเปล่า?

“พี่ชาย พี่ชาย ขอร้องให้พวกนายยกโทษให้ฉันด้วย ฉันเป็นแค่อันธพาลตัวเล็กๆคนนึง เจ้านายของพวกนายเห็นฉันแล้วกลัวว่าจะแปดเปื้อนสายตาเปล่าๆ” ไอ้หนอนยิ่งรู้สึกเป็นกังวล ยิ่งรู้สึกกลัวมากขึ้น จึงขอร้องขึ้นอีกครั้ง

“อุดปากเขาเอาไว้ซิ หนวกหู”กู้หวูรู้สึกรำคาญอย่างเห็นได้ชัด จึงออกคำสั่งขึ้น

หลังจากนั้นกู้หวูก็เดินมาอีกทางหนึ่งเพื่อมาโทรหาเย่ซือเฉิน

“เจ้านาย จับตัวได้แล้วนะครับ ตอนนี้ผมพาเขามาที่องค์กรยมบาลแล้ว”กู้หวูเสร็จสิ้นภารกิจแล้วก็จะต้องรายงานเย่ซือเฉินด้วยอยู่แล้ว

“คิดหาวิธีทำให้เขาตกใจ”ดวงตาที่เย็นชาคู่นั้นของเย่ซือเฉินมองไปทางด้านหน้า เขาไม่อยากเสียเวลา แล้วก็ไม่อยากฟังคำโกหกด้วย

“หมอนี่พอได้ยินองค์กรยมบาลก็กลัวแล้วครับ ขอร้องอ้อนวอนไม่หยุด ตกใจจนกลัวไปหมดแล้วครับ ไม่ต้องไปพยายามทำให้ตกใจอีกเลย” กู้หวูยิ้มออกมา ก็พวกขี้กลัวอยู่แล้วจะต้องไปทำให้ตกใจอีกหรือ?

“เจ้านายวางใจได้เลยครับ คนอย่างเขาแบบนี้ไม่กล้าจะพูดคำพูดปลอมๆกับพวกเราองค์กรยมบาลหรอกครับ แน่นอนว่าถ้าหากเจ้านายไม่วางใจ ผมจะให้ลูกน้องขู่ทำให้เขาตกใจอีกก็ได้ครับ”

“อืม”เย่ซือเฉินตอบรับด้วยเสียงทุ้ม กู้หวูถึงแม้ปกติแล้วจะเป็นพวกพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดอยู่บ้าง แต่การทำงานนั้นก็เชื่อถือได้อยู่แล้ว

ตอนที่เย่ซือเฉินมาถึงองค์กรยมบาล กู้หวูก็ได้พาคนมารออยู่ตรงนั้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แล้วก็ไม่รู้ว่ากู้หวูใช้วิธีอะไรด้วยเช่นกัน ไอ้หนอนในเวลานี้ตกใจเสียจนหน้าซีดเผือด ทั้งร่างกายสั่นเทาไปด้วยความตกใจ

ก่อนเข้าห้องเย่ซือเฉินสวมใส่หน้ากากอันหนึ่งเอาไว้ ไอ้หนอนจัดการเรื่องแทนคุณปู่เย่ ถ้าหากเขาเข้าไปแบบนี้ เกรงว่าไอ้หนอนก็คงจะปิดบังทุกอย่างเอาไว้

ถ้าหากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเขาจริงๆ ตอนที่คุณปู่เย่สั่งอาจจะเป็นไปได้ว่าจะสั่งเอาไว้ว่าไม่ให้เขารู้ด้วย

เย่ซือเฉินเข้าไปในห้อง ไอ้หนอนเห็นเย่ซือเฉินที่สวมหน้ากากเอาไว้ ร่างกายก็ยิ่งสั่นเทาหนักมากยิ่งขึ้น : “ผมไม่ได้รับความเป็นธรรมจริงๆ ผมไม่เคยทำเรื่องเสียเปรียบให้กับองค์กรยมบาลมาก่อนเลยจริงๆ พวกคุณจับตัวผิดคนแล้วล่ะ ขอร้องล่ะครับปล่อยผมไปเถอะ”

“เจ้านายของพวกเราอยากจะถามนายซักสองสามประโยค ถามอะไรก็ตอบอย่างนั้น เจ้านายเราพอใจก็จะปล่อยตัวนายไปแน่ แต่ถ้าหากนายกล้าปกปิดหรือว่ากล้าโกหกมาแม้แต่ครึ่งประโยคล่ะก็ ผลลัพธ์นายก็คงจะรู้นะ”กู้หวูเห็นว่าเจ้านายตัวเองเดินเข้ามา ก็ขู่ไอ้หนอนขึ้นมา

“ได้ๆๆ”ตอนนี้ไอ้หนอนตกใจเสียจนอกสั่นขวัญหายไปหมด เพียงพยักหน้าลงด้วยจิตใต้สำนึก : “ขอเพียงแค่ฉันรู้ ฉันจะตอบความจริงแน่นอน”