ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1224

ถังจื่อโม่จึงเปิดประตูเข้าไป คุณย่าเย่ได้ยินเสียงเปิดประตูจึงหันไปมอง ตอนที่เห็นท่าทีของเขา ถึงกับชะงักด้วยความตะลึงงัน

ก่อนหน้านี้บอดี้การ์ดรายงานว่าคุณชายน้อยคนนั้นพาบอดี้การ์ดติดตามมาด้วย คุณย่าเย่คิดว่าเป็นบอดี้การ์ดธรรมดา คิดไม่ถึงว่าจะยิ่งใหญ่แบบนี้ บอดี้การ์ดพวกนี้แค่มองก็รู้แล้วว่าแต่ละคนฝีมือดีมาก คนธรรมดาทั่วไปไม่มีทางจ้างบอดี้การ์ดระดับนี้ได้

นี่ไม่ใช่เรื่องของเงิน บอดี้การ์ดที่ติดตามคุณชายน้อยคนนี้ คนธรรมดาต่อให้มีเงินก็ไม่สามารถจ้างได้

คนพวกนั้นแค่มองปราดเดียว ก็ให้ความรู้สึกเหมือนนักรบในที่ผ่านสงครามมายาวนาน ทำให้มีความหวาดกลัวก่อตัวขึ้นในใจ

คุณย่าเย่เองก็ผ่านเรื่องต่างๆมามากมาย แต่เหตุการณ์แบบนี้เธอเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก หัวใจจึงเต้นแรงขึ้นมาทันที

บอดี้การ์ดบอกว่าคุณชายน้อยคนนี้คือคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ องค์กรโกสต์ซิตี้มาด้วยความยิ่งใหญ่แบบนี้หมายความว่าอะไรกันแน่?！

อีกทั้งทำไมองค์กรโกสต์ซิตี้ต้องให้เด็กแบบนี้มาด้วย?

"หนูคือคุณชายน้อยขององค์กรโกสต์ซิตี้เหรอครับ?" ภายในใจของคุณย่าเย่มีความสงสัยมากมาย ท่าทีของคุณย่าเย่แปรเปลี่ยนเป็นระมัดระวัง เธอมองไปทางถังจื่อโม่ น้ำเสียงเคล้าไปด้วยการถามหยั่งเชิง

"ไม่ใช่ครับ ผมไม่ใช่คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับองค์กรโกสต์ซิตี้" ก่อนหน้านี้ถังจื่อโม่ยืมชื่อขององค์กรโกสต์ซิตี้ เพื่อที่จะได้เข้ามาสะดวกยิ่งขึ้น ตอนนี้เข้ามาแล้ว เป้าหมายบรรลุแล้ว เป็นธรรมดาที่เขาไม่จำเป็นต้องอ้างชื่อองค์กรโกสต์ซิตี้แล้ว

กู้หวูฟังคำพูดของคุณชายน้อยตนแล้วรู้สึกอยากหัวเราะ จากน้ำเสียงของคุณชายน้อยทำให้รู้สึกว่าคุณชายน้อยรังเกียจองค์กรโกสต์ซิตี้

"แล้วหนูเป็นใคร?" สีหน้าของคุณย่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย：“ในเมื่อไม่ใช่คนขององค์กรโกสต์ซิตี้แล้วทำไมถึงต้องแอบอ้างว่าเป็นคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ด้วย?"

นักข่าวทั้งสามคนที่ตามถังจื่อโม่เข้ามาก็อยากจะรู้ตัวตนของถังจื่อโม่มาก เวลานี้ได้ยินคุณย่าเย่ถาม เงี่ยหูฟังทันที

พวกนักข่าวสำนักอื่นๆที่ก่อนหน้านี้อยู่ในโรงพยาบาลและเฝ้าอยู่ด้านนอกห้องพักผู้ป่วยของคุณปู่เย่มาโดยตลอดก็เบียดเสียดกันเข้ามา เห็นสถานการณ์ตรงหน้า ถึงแม้จะตกตะลึง แต่ก็ล้วนอยากจะได้ข่าวใหญ่

"คนอย่างผมทำเรื่องอะไรไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนชื่อนามสกุล คุณฟังให้ดี......" ถังจื่อโม่มองไปทางคุณย่าเย่ แววตานิ่งสงบอย่างมาก นี่คือคุณย่าของคุณพ่อของเขา ทางสายเลือดแล้วเธอคือคุณย่าทวดของเขา แต่พวกเขากลับอยากส่งน้องสาวออกไป ขายคุณแม่ทิ้ง ญาติแบบนี้คุณพ่อไม่ต้องการ เขาเองก็ไม่ต้องการ

ถังจื่อโม่จงใจหยุดพูดครู่หนึ่ง สายตาของนักข่าวแต่ละคนพากันจับจ้องไปที่ถังจื่อโม่ ยื่นคอมอง อยากจะฟังให้ชัดเจนยิ่งขึ้น

สายตาของคุณย่าเย่มีความเคืองขุ่น ทว่ายังคงมองถังจื่อโม่ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยการวางแผน แต่ว่า ตอนนี้คุณย่าเย่ไม่เข้าใจ แค่เด็กคนหนึ่ง และไม่ได้เป็นคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ มีอะไรต้องกลัว

ต่อให้ตัวตนของเขาจะพิเศษแค่ไหน ตระกูลเย่ของพวกเธอก็ไม่กลัว ในเมือง A นี้ตระกูลเย่ของพวกเธอเคยกลัวใคร?

"ผมคือคุณชายน้อยขององค์กรยมบาล" ถังจื่อโม่พูดเสียงดัง ประกาศตัวตนของตน น้ำเสียงของเขาเคล้าไปด้วยความทระนง เป็นความรู้สึกที่ไม่ได้ตั้งใจโอ้อวดทว่าส่วนมีควาทระนงแผ่ออกจากส่วนลึกในใจ

พ่อของเขาสร้างองค์กรยมบาลขึ้นมาด้วยตนเอง เป็นความสำเร็จของคุณพ่อ คุณพ่อของเขาพัฒนาองค์กรยมบาลจนยิ่งใหญ่ขนาดนี้ จะไม่ให้เขาภาคภูมิใจได้ยังไง?

กู้หวูได้ฟังน้ำเสียงของคุณชายน้อย ครั้งนี้เขาหัวเราะแล้วจริงๆ คุณชายน้อยของเขาน่ารักเกินไปแล้ว เขาชอบท่าทีทระนงในตอนนี้ของคุณชายน้อยมากจริงๆ

ตอนที่คุณชายน้อยบอกว่าตนเป็นคุณชายน้อยขององค์กรยมบาลดูทระนงอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าคุณชายน้อยให้การยอมรับพี่ใหญ่ของพวกเขา เห็นได้ชัดว่าคุณชายน้อยภาคภูมิใจกับพี่ใหญ่ของพวกเขา

ใครบอกว่าคุณชายน้อยรังเกียจพี่ใหญ่ของเขา? ใครบอกว่าคุณชายน้อยไม่ชอบพี่ใหญ่?

คุณชายน้อยแคร์พี่ใหญ่มากชัดๆ！！

ดีจริงๆ！！

คนอื่นๆที่อยู่ในเหตุการณ์หลังจากได้ยินคำพูดของถังจื่อโม่ต่างพากันตกตะลึง ถึงแม้องค์กรยมบาลจะไม่ยิ่งใหญ่เท่าองค์กรโกสต์ซิตี้ แต่องค์กรยมบาลก็เป็นองค์กรในเมือง A ที่ทั้งลึกลับและทำให้พวกเขารู้สึกหวาดกลัว