ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 140

ตอนที่ 140 ผู้หญิงของคุณชายสามเย่ (1)

และเขารู้ดีว่าเธอเป็นคนรักเดียวใจเดียว หากรักใครเข้าแล้วจะไม่เปลี่ยนใจไปรักคนอื่นง่ายๆ

ดังนั้นเขาไม่เชื่อเด็ดขาดว่าเธอจะรักเย่ซือเฉินแล้ว เมื่อคิดได้เช่นนี้สีหน้าของไป๋ยี่รุ่ยก็กลับมาดีขึ้น เขาเงยหน้ามองเย่ซือเฉินด้วยแววตาที่ได้ใจ

เห็นแววตาที่ได้ใจของไป๋ยี่รุ่ย เย่ซือเฉินทึ้งไปชั่วครู่ เหตุการณ์อย่างนี้ไป๋ยี่รุ่ยจะมีอะไรให้ได้ใจกัน？

เวลานี้ประตูลิฟต์ได้เปิดออก เวินลั่วฉิงนำออกไปก่อน เย่ซือเฉินก็เดินตามเธอออกไปพร้อมกัน

ไป๋ยี่รุ่ยมองทั้งคู่จากไป ดวงตาหยีขึ้นน้อยๆ

หลังจากที่ขึ้นรถ เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไรอีก สีหน้าท่าทางลึกลับซับซ้อน ไม่รู้ว่าครุ่นคิดอะไรอยู่

“ถึงแม้ว่าพวกเราจะแต่งงานด้วยข้อตกลง ไม่เกี่ยวพันกับความรัก แต่ระหว่างที่อยู่ในพันธะสัญญาฉันก็จะทำตัวดีๆ จะไม่ทำผิดในด้านที่เกี่ยวข้องกับการแต่งงานอย่างแน่นอน”ก่อนหน้านี้เย่ซือเฉินแสดงท่าทีได้อย่างชัดเจน เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าต้องพูดสิ่งที่เธอคิดออกมาสักหน่อยเหมือนกัน

เธอคิดว่าเขาคงกลัวเธอไปพัวพันกับไป๋ยี่รุ่ย ทำให้ส่งผลกระทบต่อเขา

เย่ซือเฉินรีบหันมามองเธอ จ้องมองเธอแบบไม่ละสายตา ไม่เกี่ยวพันกับความรัก？

ดังนั้น เธอจะจดจำข้อตกลงระหว่างกันทุกวินาที ไม่ให้ตัวเองตกหลุมรักเขา และยิ่งไม่มีทางจริงใจกับเขา？

ทำไมเขาถึงได้แต่งกับเธอผู้หญิงที่ไร้หัวใจอย่างนี้？

“ทำไมหรือค่ะ？ฉันพูดผิดอะไรไปเหรอ？”เวินลั่วฉิงเห็นสีหน้าเขาที่อยากจะกินคนนัก จึงตกใจ เมื่อกี้เธอพูดอะไรผิดไปอย่างนั้นหรือ？

เธอคิดว่าสิ่งที่เธอพูดเมื่อสักครู่นี้ไม่ได้ผิดอะไร！！

เย่ซือเฉินเห็นสีหน้าเธอที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ จึงแอบถอนหายใจ สุดท้ายก็ไม่พูดอะไรต่อ

เย่ซือเฉินส่งเวินลั่วฉิงกลับไปที่คฤหาสน์ เขาก็จากไป คุณปู่ผิงเป็นคนไม่มีลูกหลาน ตอนนี้คุณปู่ผิงได้เสียชีวิตลง สองสามคืนนี้เขาจึงไปเฝ้าพิธีศพของคุณปู่ผิง

เวินลั่วฉิงไม่ได้ถามอะไรมาก อย่าว่าแต่พวกเขาแค่ตกลงแต่งงานตามเงื่อนไขเลย ถึงจะเป็นสามีภรรยากันอย่างแท้จริงก็ต้องการเวลาส่วนตัวเช่นกัน

เพราะว่าสองสามคืนที่ผ่านมาเวินลั่วฉิงไม่ได้พักผ่อนดีๆมัวแต่วาดภาพออกแบบ ดังนั้นคืนนี้จึงนอนหลับได้อย่างสนิท พอวันรุ่งขึ้นตื่นมาจึงสายนิดหน่อย

ตอนที่เวินลั่วฉิงตื่นมา คุณป้าหลิวก็กำลังทำความสะอาดห้องอยู่

“เช้าจังเลยค่ะ”คุณป้าหลิวกำลังทำความสะอาดห้องข้างๆของเวินลั่วฉิง เห็นเวินลั่วฉิงก็รีบยิ้มแล้วกล่าวทักทาย

“สัวสดียามเช้าค่ะ”เวินลั่วฉิงมองคุณป้าหลิว ตอบด้วยเสียงเบา แต่ว่าเธอเห็นรูปถ่ายในมือของคุณป้าหลิวที่กำลังเช็คถูอยู่นั้น ก็ต้องอยู่ชะงักลง

มันเป็นรูปถ่ายของผู้หญิงคนหนึ่ง เธอรู้จักกับผู้หญิงคนนั้น เป็นคนที่ครั้งก่อนเห่อถงถงบอกว่าเธอเป็นนางแบบ ผู้หญิงคนเดียวที่เคยมีข่าวเรื่องอื้อฉาวกับเย่ซือเฉิน เหมือนจะชื่อว่าเมิ่งโร่ถิง

ดวงตาของเวินลั่วฉิงกระตุกน้อยๆ แล้วกวาดสายตามองรอบห้อง

ทั้งห้องมีรูปถ่ายไม่น้อย มีใหญ่มีเล็ก มีแขวนตามผนังและวางตามโต๊ะ มีหลากหลายรูปแบบ ล้วนแต่เป็นผู้หญิงคนเดียวกัน

การตกแต่งและจัดวางภายในห้องนั้นเป็นรูปแบบของผู้หญิง เวินลั่วฉิงยังเห็นมีตู้ขนาดใหญ่ ข้างในมีแต่เสื้อผ้าอาภรณ์ของผู้หญิง

ดังนั้น ห้องนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นห้องของเมิ่งโร่ถิง