ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 141

บทที่ 141 ผู้หญิงของคุณชายสามเย่ (2)

“ดูรูปถ่ายเสร็จแล้วคุณไม่มีอะไรจะพูดเลยหรือ？”อีกฝั่งหนึ่งของสายสนทนา เห่อถงถงไม่เห็นเธอพูดอะไร จึงรู้สึกใจร้อน

“ถ่ายรูปได้ไม่เลวเลย”เวินลั่วฉิงมองดูรูปถ่ายแล้วประเมินตรงไปตรงมา ในรูปถ่ายนั้นผู้หญิงก็สวย ผู้ชายก็หล่อเข้ากันดี

แท้จริงแล้วเวินลั่วฉิงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทั้งสองจะเป็นคู่รักกัน ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอก็จะสามารถลดความวุ่นวายไปได้มากมาย

เวินลั่วฉิงจ้องมองรูปถ่ายอยู่ตลอดเวลา ดวงตาประกายเบาๆเหมือนรู้จักมักคุ้นกับเมิ่งโร่ถิงราวกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

ปกติตามหลักแล้วเธอจะมีความจำที่ดีมาก คนที่เคยพบเจอจะไม่มีวันลืม แต่ตอนนี้เธอนึกไม่ออกว่าเคยเห็นเมิ่งโร่ถิงที่ไหนมาก่อน

สำหรับชื่อที่เรียกขานว่าเมิ่งโร่ถิง เธอก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน

“โอ้!ให้ตายสิ สามีคุณไปแอบนัดเจอผู้หญิงคนอื่น แต่คุณกลับตอบสนองแค่นี้เนี้ยนะ？”จู่ๆเห่อถงถงเกิดรู้สึกใจร้อนขึ้นมา ถ้าเวลานี้อยู่ตรงนั้นก็อยากจะเดินไปตบสักทีหนึ่ง

“มิฉะนั้น？หรือจะไปจับชู้กัน？”เวินลั่วฉิงยิ้มอ่อนๆ เธอแค่พูดหยอกล้อคล้อยตามคำพูดของเห่อถงถง

“ได้ ความคิดนี้เข้าท่าดี” แต่ว่าเห่อถงถงเอาจริง น้ำเสียงมิสามารถบดบังความตื่นเต้นดีใจไว้ได้ “เพื่อนรัก ถ้างั้นพวกเราไปจับชู้กันเถอะ พาเด็กน้อยทั้งสองคนไปด้วยพอถึงเวลานั้นก็ต้องเกิดเรื่องใหญ่โต ทีแรกฉันกับจื่อโม่ก็คิดจะไป……”

เวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดของเห่อถงถงก็รู้สึกขบขัน แต่พอได้ยินประโยคสุดท้าย ดวงตาก็หรี่ขึ้น “คุณกับจื่อโม่คิดจะทำอะไรนะ？”

“ไม่มี ไม่มีอะไรสักหน่อย”เห่อถงถงเป็นคนที่ปากตรงกับใจไม่สามารถปิดปากเงียบไว้ได้ เมี่อกี้ตื่นเต้นจึงเผลอพูดออกไป แต่เธอรู้ว่าจะยอมรับไม่ได้ มิเช่นนั้นจะทำให้จื่อโม่ดูถูกเธอได้

จื่อโม่ได้กำชับแล้วกำชับอีกว่าห้ามไม่ให้ฉิงฉิงรู้แผนการของพวกเขาก่อนเด็ดขาด

“ฉิงฉิง คุณคิดว่าจะทำอย่างไรดี คุณพูดมา ฉันจะไปจัดการแทนเอง”เห่อถงถงรีบเปลี่ยนบทสนทนา “ตอนนี้คุณเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย คุณต่างหากที่ถูกต้องตามหลักขนบธรรมเนียม พวกเราไม่ต้องเกรงกลัวหล่อนหรอก”

“ฉันแค่แต่งงานในนามกับเย่ซือเฉินเท่านั้น ดังนั้นคุณอย่าได้ตื่นตระหนกมากไปนักเลย โอเค ฉันยุ่งอยู่ แค่นี้ล่ะนะ”

หลังจากวางสายเวินลั่วฉิงก็ส่ายหัว ให้เธอไปจับชู้เย่ซือเฉินหรือ？เห่อถงถงคิดได้ยังไงเนี้ย

ในยามค่ำคืน เวินลั่วฉิงกลับถึงบ้าน เพิ่งจะเข้ามาถึงประตูที่ห้องโถงก็ได้ยินเสียงของคุณปู่เย่ที่ตะคอกอย่างโกรธเกรี้ยว“นายกำลังหมายความว่าอย่างไรกัน？นายคิดจะทำอะไรกันแน่？ตอนนี้ฉันสอนนายไม่อยู่แล้วใช่ไหม？ฟังคำพูดของฉันไม่เข้าสักคำ ฉันไม่ชอบอะไรนายก็ทำอย่างนั้น？”　　

เวินลั่วฉิงไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง แต่เป็นเพราะเสียงของคุณปู่เย่ดังมาก ทำให้เธอได้ยินอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ฉันบอกนายกี่ครั้งแล้วว่าห้ามนายคบค้าสมาคมกับผู้หญิงคนนั้นอีก ทำไมบ่ายวันนี้เธอมาโผล่ที่บริษัทได้ มิหนำซ้ำยังถูกแอบถ่ายอีกต่างหาก นาย นายจะทำให้ฉันตรอมใจตายให้ได้เลยสิใช่ไหม？”

ได้ยินคำพูดนี้ ดวงตาของเวินลั่วฉิงก็เกิดเป็นประกายขึ้นมาแวบหนึ่ง คุณปู่เย่กำลังพูดถึงเรื่องเมิ่งโร่ถิง？

“ผู้หญิงที่นายแต่งงานด้วยรู้เรื่องนี้ไหม？”จากนั้นคุณปู่เย่ก็ถามขึ้นมาหนึ่งประโยค ครั้งนี้น้ำเสียงได้ลดต่ำลงแล้ว

แต่ลั่วฉิงไม่ได้ยินเสียงขานตอบของเย่ซือเฉิน

“ฉันขอบอกนายว่าทางที่ดีอย่าให้เธอรู้ มิเช่นนั้นนายก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” น้ำเสียงของคุณปู่เย่สูงขึ้นอีกครั้งด้วยอารมณ์ที่เต็มเปรี่ยมไปด้วยการข่มขู่อย่างเห็นได้ชัด “ฉันขอเตือนนายว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปไม่ต้องมีสายสัมพันธ์ใดๆกับผู้หญิงคนนั้นอีกเด็ดขาด มิเช่นนั้นนายอย่าคิดจะได้เงินจะบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแม้แต่สตางค์เดียว”

เวินลั่วฉิงหยุดชะงักไปชั่วครู่ คุณปู่เย่กลัวเธอรู้เรื่องของเมิ่งโร่ถิง？เป็นเพราะอะไรกัน？กลัวเธอจะหึงหวง？กลัวเธอจะโกรธ？คุณปู่เย่จะมีความหวังดีต่อเธอขนาดนั้นเลยหรือ？

เพราะปกติคุณปู่เย่ไม่พอใจในตัวเธอทุกอย่าง

แต่ว่าเรื่องที่กระจ่างที่สุดก็ต้องเป็นเรื่องที่คุณปู่เย่ไม่ยินยอมให้เย่ซือเฉินกับเมิ่งโร่ถิงติดต่อกัน？และคัดค้านอย่างใหญ่หลวงอีกด้วย