ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1632

ทันใดนั้นหลินฉือนึกถึงไข่มุกเซตนึงของก่อนหน้านี้ ที่ออกแบบมาในคอลเลคชั่นดอกทานทะวัน เธอได้พามู่เฉิงกับถังจื่อซีเดินไปยังเคาน์เตอร์ที่อยู่ข้างๆ

นั่นเป็นเครื่องประดับทั้งชุด ดูออกว่าเป็นคอลเลคชั่นดอกทานตะวัน สร้อยคอ ต่างหู แหวน กำไล อีกอันนึงพิเศษที่สุด คือเครื่องประดับหน้าผาก เครื่องประดับนี้แทบจะไม่มีคนออกแบบเลย

การออกแบบที่เน้นดอกทานตะวันเป็นคอลเลคชั่นพบได้บ่อยมาก แต่แพรวพราวแบบนี้มีไม่เยอะ ดูเรียบหรู แต่ก็ผสมผสานด้วยสไตล์ชนเผ่า

มู่เฉิงเอียงศีรษะมองหลินฉือ：“คุณเป็นคนออกแบบ？”

หลินฉือตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย：“ไม่ใช่ค่ะ”

เธอเดินไปหยิบชุดที่มีสไตล์ชนเผ่าลงมาที่ข้างๆ แล้วยื่นให้กับถังจื่อซี

ถังจื่อซีไปเปลี่ยนชุดอย่างเชื่อฟัง สีของเสื้อผ้าชุดนี้เน้นสีฟ้าครามเป็นหลัก ไม่ได้สวยสะดุดตามาก แขนยาวกระโปรงยาว นอกจากพู่ที่ประปราย แล้วไม่มีเครื่องประดับที่มากกว่า

เดิมทีมู่เฉิงรู้สึกเรียบเกินไป แต่พอใส่เครื่องประดับทานตะวันเซตนั้นแล้วดูเปลี่ยนไปในทันที ดูสวยสะดุดตาขึ้นมาทันที

มู่เฉิงอยากให้ถังจื่อซีใส่เสื้อผ้าชุดนี้เดินช้อปปิ้งต่อทันทีเลย

ถังจื่อซีก็พึงพอใจกับเสื้อผ้าชุดนี้และเครื่องประดับชุดนี้มาก สวยงามปราณีต แต่สามารถใส่ได้ในชีวิตประจำวัน ไม่จำเป็นต้องคำนึงเป็นพิเศษว่าเหมาะกับการใส่ในสถานที่แบบไหน

“เอาเสื้อผ้าพวกนี้ไปใส่ถุงก่อนเลยครับ”มู่เฉิงหอบเสื้อผ้าไปหาเย่ยุ่น

ส่วนหลินฉือได้พาถังจื่อซีกับถังจื่อโม่ไปที่ทางด้านซ้าย

มองชุดที่หลินฉือแมทช์ให้กับถังจื่อซี เขาก็อดไม่ได้ที่อยากจะให้หลินฉือแมทช์เสื้อผ้าให้กับเขา ถึงแม้ตัวเขาเองก็สายตาดีมาก……แต่ถ้าตัดปัญหาทิ้งได้ ใครบ้างที่ไม่อยากตัดปัญหาทิ้ง？

หลินฉือไม่ได้รีบร้อนเลือกเสื้อผ้าให้กับถังจื่อโม่ เธอก้มหน้ามองถังจื่อโม่ เด็กที่เย็นชาอย่างนี้ จะแต่งตัวยังไงดีล่ะ？

เพราะถังจื่อซีสามารถใส่เสื้อผ้าออกมาได้ผลลัพธ์ที่เพอร์เฟค กับถังจื่อโม่เธอเองก็เต็มไปด้วยความแปลกใจ

หลินฉือมองเสื้อผ้าที่อยู่บนราวแขวนเสื้อ ได้เลือกเสื้อเชิ้ตมินิสีน้ำเงินอมเทาให้กับถังจื่อโม่ ด้านนอกแมทช์ด้วยแจ็กเกตสีน้ำตาลและกางเกงฮาเร็ม

ต่างกับเสื้อผ้าที่เอาให้ถังจื่อซี เสื้อผ้าที่หลินฉือเอาให้ถังจื่อโม่คือเป็นแบบชุดเซต ไม่ใช่เลือกมาหลายตัวแล้วให้เขาเอาเข้าไปลองโดยตรง ไม่ว่าถังจื่อโม่จะแคร์หรือไม่ เสื้อผ้าของเด็กผู้ชายมักจะยุ่งยากกว่าของเด็กผู้หญิงเสมอ

หลินฉือยื่นเสื้อผ้าให้กับถังจื่อโม่ ให้เขาไปลองชุด ในมือได้หยิบเสื้อคาร์ดิแกนแบบเซตสองชิ้นสีม่วงอ่อนออกมาอีก เสื้อคลุมเป็นสีส้ม สองสีนี้แมทช์กันยากมาก แถมสีอย่างนี้ก็คนใส่กันน้อยมาก แต่หลินฉือรู้สึกว่าถังจื่อโม่สามารถใส่ออกมาได้ดูดี

ตอนที่ถังจื่อโม่ออกมา มองตัวเองที่หล่อเหลาและเท่ห์เอาการผ่านกระจก เขาได้โพสต์ท่าโดยที่ไม่รู้ตัว ถังจื่อซีไม่อาจทนดูสีหน้าท่าทางที่หลงตัวเองของถังจื่อโม่ ที่จริงพี่ชายเธอหลงตัวเองมาก！แค่ไม่ได้แสดงออกมาเฉยๆ

หลินฉือพึงพอใจมาก ได้ถือโอกาสถ่ายรูปด้วย เด็กที่น่ารักขนาดนี้ ราวกับได้ทำให้เสื้อผ้าตัวนี้ดรอปลงไปหมดเลย

ถังจื่อโม่ได้ไปลองชุดที่สองอีก ตอนที่ออกมาและมองตัวเองผ่านในกระจกแล้วได้เม้มปาก

หลินฉือเข้าใจแล้ว การแมทช์กันของเสื้อผ้าสองชุดนี้ ชุดนึงเท่ห์ ชุดนึงทันสมัย เห็นได้ชัดว่าถังจื่อโม่ชอบชุดแรกมากกว่า

มู่เฉิงเข้ามาเห็นถังจื่อโม่แล้วได้ผิวปากทีนึง การแต่งตัวแบบนี้ ออกไปคงต้องดึงดูดคนจำนวนไม่น้อยเลย

ทันใดนั้นมู่เฉิงเองก็ได้เกิดความสนใจ——เขาไม่ค่อยถนัดเสื้อผ้าของผู้หญิง แต่ถนัดกับเสื้อผ้าของผู้ชายมาก เขาเองก็เกิดอย่างแต่งตัวให้ถังจื่อโม่มาก

มู่เฉิงได้เลือกการแต่งตัวที่เรียบง่ายที่สุดให้กับถังจื่อโม่ เสื้อเชิ้ตแขนกุดสีดำบวกกับกางเกงยีนส์ ภาพบนเสื้อเชิ้ตแขนกุดคือภูตผีปีศาจสีขาว เผยแขนขาวเนียนสองข้างออกมา ดูแล้วไม่เคยผ่านแดดผ่านลม ผิวเนียนละเอียด ผิวที่ขาวเนียนนี้กับภาพสีดำเป็นการเปรียบเทียบที่ชัดเจน แตกต่างกันมากเกินไป

ได้เลือกเสื้อสเวตเตอร์มาอีกตัวนึง กางเกงสีขาวดูสะอาดตา ถังจื่อโม่ค่อนข้างพึงพอใจมาก

หลินฉือมองถังจื่อโม่ รู้สึกเด็กคนนี้เหมาะกับหล่อกระชากใจ ได้หยิบเสื้อโค้ทสีดำตัวนึง เลือกกางเกงขาสั้นสีดำตัวนึง แล้วเลือกรองเท้าบูทมาแมทช์ให้กับเขาคู่นึง ตอนที่ถังจื่อโม่เดินออกมา มู่เฉิงรู้สึกเป็นนักฆ่าที่โหดเหี้ยมชัดๆ ฆ่าทุกอย่างในวินาทีเดียว