ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1656

เวินลั่วฉิงหันมองเย่ซือเฉินหนึ่งที อธิบาย? อธิบายอะไร? ตอนที่เปิดวีดิโอลูกๆทั้งสองคนก็อยู่ข้างๆด้วย จำเป็นต้องให้เธออธิบายอีก?

เย่ซือเฉินรู้สึกโมโหไม่น้อย ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงไม่รู้สึกตัวเลยนะ เห็นๆอยู่ว่าก่อนหน้านี้คุยกันไว้ดิบดีแล้ว ว่าเขาจะให้อิสระและความไว้ใจกับเธอ แต่ เธอจะต้องบอกเรื่องที่เกี่ยวข้องให้ตัวเองฟังเหมือนกัน ทำไมตอนนี้ถึงมีมู่เฉิงโผล่ขึ้นมาอีกคนได้ล่ะ? แถมยัง……ดูสนิทสนมกันขนาดนี้อีกด้วย

เวินลั่วฉิงกุมหน้าผาก สายตาแบบนี้ของเย่ซือเฉินเกิดอะไรขึ้น? ตอนที่โมโหก่อนหน้านี้ สายตาดุร้าย ตอนนี้……ทำไมจู่ๆถึงให้ความรู้สึกขุ่นเคืองใจขึ้นมาแล้วล่ะ? ราวกับว่าตนเองทำเรื่องอะไรที่เอาเปรียบเขาอยู่จริงๆ จริงๆแล้วไม่ได้ทำอะไรเลยนะ！

เวินลั่วฉิงไม่กลัวว่าเย่ซือเฉินจะระเบิดโมโหออกมาตรงๆ ถึงยังไง เย่ซือเฉินก็ไว้หน้าเธออยู่แล้ว แต่ว่า……เธอไม่อยากเผชิญกับใบหน้าที่ขุ่นเคืองใจแบบนี้ แบบนี้จะให้หัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้กับมู่เฉิงมองยังไง? ทำเหมือนกับว่าตนเองเป็นคนทรยศอย่างไรอย่างนั้น

ซ่างกวนหงกับมู่เฉิงต่างพากันตกอกตกใจ นี่คือเย่ซือเฉินที่เย็นชาที่ดูแล้วไม่มีใครเทียบเคียงได้เหมือนกับก่อนหน้านี้คนนั้นอย่างนั้นเหรอ? แล้วทำไมตอนนี้ถึงดูไม่มีพิษมีภัยอะไรแล้วล่ะ?

งะ……งอนเหรอ? ซ่างกวนหงรู้สึกแบบนี้ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก มู่เฉิงก็งอนขึ้นมาเป็นครั้งคราวเหมือนกัน แต่ที่มู่เฉิงงอนก็มักจะเป็นประเภทที่ประจบประแจงแล้วก็ขี้เล่น ส่วนเย่ซือเฉิน……ก็เป็นความรู้สึกที่กำลังจ้องมองเธออยู่อย่างนั้น ไม่พูดอะไร ให้เธอตระหนักเอาเอง ว่ากันตามตรง……ซ่างกวนหงรู้สึกรับไม่ไหวอยู่เหมือนกัน

แต่เขาก็รู้สึกว่าสนิทสนมกับเย่ซือเฉินอยู่ไม่น้อยอย่างบอกไม่ถูก แม้ว่าเขาจะได้ยินมาโดยตลอด ว่าเย่ซือเฉินรักเวินลั่วฉิงมาก แต่เขาก็ไม่เคยเห็นกับตาตัวเองเลยสักครั้ง รู้สึกว่าคนก็แค่พูดเวอร์เกินจริงเท่านั้น ตอนนี้เห็นทั้งสองคนอยู่ด้วยกันแล้ว เขาก็รู้สึกเชื่ออยู่ไม่น้อย มองดูสถานการณ์แบบนี้ ถึงเย่ซือเฉินจะโมโห แต่เขาจะไม่ทำอะไรเวินลั่วฉิง ไม่ทำร้ายเธอ ในทางกลับกัน……เขารอที่จะง้อและอธิบาย?

ถ้าเกิดเวินลั่วฉิงรู้ว่าซ่างกวนหงคิดยังไง เกรงว่าจะกรีดร้องคำรามออกมา！เขาดูออกที่ไหนกันล่ะว่าเย่ซือเฉินเป็นคนแบบนี้? วันนี้เขาประพฤติตัวดี น่าจะเป็นเพราะว่าอยู่ข้างนอก แถม……อาการท่าทางแบบนี้เธอก็เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกเหมือนกัน ยังจัดการรับมือไม่ได้……

แต่ มีหนึ่งจุดที่เวินลั่วฉิงยอมรับแล้วก็ไม่มีการสงสัยเลยสักนิด ก็คือเวลาที่เย่ซือเฉินโกรธ เขาไม่มีทางทำร้ายเธอแน่นอน มากสุดก็แค่ตะคอกใส่เธอเบาๆ จูบเธอไปตรงๆ อย่างอื่นไม่มีกระทำล่วงเกินอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว

เวินลั่วฉิงกับเย่ซือเฉินทั้งสองคนต่างก็ไม่ได้พูดอะไร สื่อสารกันทางสายตาอยู่ตลอดเวลา ซ่างกวนหงมองดู รู้สึกอิจฉาอยู่ไม่น้อย เขาคิดไม่ถึงว่าความรู้สึกของทั้งสองคนจะมาถึงขั้นนี้แล้ว เมื่อก่อน…...จริงๆแล้วเขาไม่ได้พอใจในตัวของเย่ซือเฉินสักเท่าไร ก็แค่รู้สึกว่าคนคนนี้ดูเย็นชาอยู่ไม่น้อย ถึงขนาดที่ไร้อารมณ์ความรู้สึกเลยด้วยซ้ำ

แล้วก็ดูเหมือนจะไม่ได้จริงใจกับเวินลั่วฉิงเลยเหมือนกัน ตอนนี้……เขารู้สึกว่าตัวเองคิดผิดแล้ว เพราะว่าไร้อารมณ์ความรู้สึก ดังนั้นถ้าเกิดจะจริงใจกับคนคนหนึ่งขึ้นมา ก็จะน่าเชื่อถือและหายากมากๆ

จริงๆแล้วเย่ซือเฉินไม่ได้รู้สึกไม่เป็นธรรมมากมายอะไรหรอก แค่เพราะว่าตอนนี้มู่เฉิงอยู่ข้างๆด้วย เลยจงใจแสดงออกถึงความรู้สึกระหว่างตนเองกับเวินลั่วฉิงเท่านั้น หลังจากที่รู้ความรู้สึกที่เวินลั่วฉิงมีต่อเขาแล้ว คนอื่นๆเขาก็ไม่เห็นอยู่ในสายตาทั้งนั้น แต่มู่เฉิงสถานภาพพิเศษไม่ธรรมดา หัวหน้าน้อยแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ สถานภาพสูงส่ง แถมเขาก็หน้าตาก็ไม่เลวเลยด้วย ทำให้เย่ซือเฉินรู้สึกอิจฉาได้ ที่สำคัญที่สุดก็คือ ที่เขากับเวินลั่วฉิงพูดกัน เรื่องที่เกี่ยวกับถังจื่อซีและถังจื่อโม่ทำให้เขารู้สึกว่าจุดยืนของตัวเองกำลังถูกเยาะเย้ยอยู่

เวินลั่วฉิงมองเย่ซือเฉิน เขาสีหน้าไร้อารมณ์ สายตาเย็นชาไม่น้อย อย่างอื่น……ไม่มีอะไรพิเศษ เธอสงสัย ว่าเย่ซือเฉินจงใจหรือเปล่า จริงๆแล้วไม่ได้โมโหเลยสักนิด แต่ตอนที่เย่ซือเฉินจ้องมองมาที่เธอตรงๆนั้น มันกลับทำให้เธอรู้สึกละอายใจ

มู่เฉิงมองเวินลั่วฉิงกับเย่ซือเฉินส่งความรักกันทางสายตานั้น ก็กุมหน้าผาก ตัวเองไม่ควรจะมาอยู่ที่นี่ใช่ไหม? เป็นส่วนเกินชัดๆ เห็นๆอยู่ว่าไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิด แต่กลับยังรู้สึกเหมือนถูกเพ่งเล็งซะอย่างนั้น！

มู่เฉิงไอกระแอมเบาๆหนึ่งที เย่ซือเฉินหันสายตากลับมา เวินลั่วฉิงรู้สึกปลดปล่อยแล้ว เธอมองซ่างกวนหงที่กำลังจับจ้องเธออย่างลึกซึ้งอยู่ตลอดเวลา ยิ้มเล็กน้อย แฝงไปด้วยความรู้สึกอับอายอยู่ไม่น้อย