ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1666

ซือถูมู่หรงไม่ได้พูดในทันที คุณแม่หลิวท่าทีเย็นชามาก ส่วนหลิวหยิงยืนอยู่ข้างๆ ไม่พูดอะไร แต่ความสนใจทั้งหมดตกไปอยู่บนตัวของคุณแม่หลิว ซือถูมู่หรงยิ้มเจื่อน หรือว่า ตัวเองคิดหาวิธีมีความสุขอยู่คนเดียวงั้นหรอ? หลิวหยิงไม่สนใจเลย ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย

“ผมก็ให้ชีวิตใหม่กับเธอได้” ซือถูมู่หรงพูด ห้าปีนั่น คือความเป็นห่วงของเขา แต่กลับเหมือนเป็นภาระของหลิวหยิง อยากจะทิ้งมันจนรอแทบไม่ไหว ถ้าหากหลิวหยิงอยากได้ชีวิตใหม่ทั้งหมด เขาก็ให้เธอได้ อีกอย่าง สามารถให้ได้ดีกว่าที่ใครอื่นให้แน่นอน เขาจะปฏิบัติต่อเธออย่างสุดหัวใจ ไม่ให้เธอได้รับบาดเจ็บ ซือถูมู่หรงคิด บนโลกนี้ ยังมีคนที่เหมือนเขาอยู่อีกหรือไม่? ต่อให้เอาตัวเองอยู่ในตำแหน่งที่ต่ำต้อย คนตรงหน้าก็ยังมองไม่เห็น ไม่เชื่อ

“ชีวิตใหม่ของประธานซือถู ไม่เหมาะกับหลิวหยิง หลิวหยิงของเรา ไม่อาจเอื้อมถึงคุณ” คุณแม่หลิวพูด บนใบหน้าเผยรอยยิ้ม นั่นคือรอยยิ้มเยาะเย้ย แยกหลิวหยิงและซือถูมู่หรงออกจากกัน เธอกำลังปฏิเสธการไล่ตามต่างๆที่ซือถูมู่หรงมีต่อหลิวหยิง เหตุผลทั้งหมด สำหรับคุณแม่หลิวล้วนไม่ใช่เหตุผล พวกเขา... ไม่ควรเกี่ยวข้องกัน

ซือถูมู่หรงมองคุณแม่หลิว ทั้งๆที่ยิ้ม แต่กลับเย็นชา ถึงขนาดโหดร้าย ระหว่างเขากับหลิวหยิง ไม่ใช่เอื้อมถึงเอื้อมไม่ถึง แต่ประโยคของคุณแม่หลิวที่ว่าไม่เหมาะสมนั้นชัดเจน คุณแม่หลิวบอกว่า ชีวิตที่เขาให้ ไม่เหมาะกับหลิวหยิง และไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ ประโยคที่ว่าไม่เหมาะสม เหมือนจะตัดขาดการเชื่อมต่อทั้งหมด นั่นคือกุญแจเปิดล็อคไม่ได้ รองเท้าสวยกัดเท้า ทั้งที่ดูสดใสสวยงาม สวยและคู่ควรกันอย่างมาก แต่กลับ…ไม่เหมาะสม

ถ้าอย่างนั้น หลิวหยิงต้องการชีวิตแบบไหนล่ะ? มีอะไรที่เขาให้ไม่ได้ล่ะ? ซือถูมู่หรงอดที่จะคิดไม่ได้ เขามองไปทางหลิวหยิง ผู้หญิงคนนี้ ราวกับว่ามองไม่เห็นเขา ให้ความสนใจแค่แม่ของเธอ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวล ไม่มีแบ่งให้เขาเลยสักนิด ซือถูมู่หรงรู้สึกเจ็บเล็กน้อย ทำไม...ถึงเมินเขาโดยสิ้นเชิงล่ะ? หากเป็นเพราะรักจะดีกว่า หากเป็นเพราะเกลียดชัง เขาก็ยอมรับได้ แต่... เมินเฉยแบบนี้ ทำให้เขายากที่จะรับได้ ไม่รักแล้ว ดังนั้นถึงไม่เกลียดแล้ว แม้แต่ความสนใจสักนิดก็ไม่มี รู้จักกันแบบนี้ทำให้ซือถูมู่หรงหวาดกลัวขึ้นมา ระหว่างเขากับหลิวหยิง ไม่มีโอกาสแล้วจริงๆหรอ?

เขาไม่เชื่อ!

“คุณป้าครับ เหมาะสมไม่เหมาะสม ขึ้นอยู่กับคนสองคน บางทีคนภายนอกทุกคนต่างคิดว่าไม่เหมาะสม แต่คนสองคน กลับคิดว่าเหมาะสมกันอย่างมากล่ะ? ความรักก็เหมือนการดื่มน้ำ อุ่นหรือเย็นตัวเองรู้ดี แต่ละคนนั้นไม่เหมือนกัน” ซือถูมู่หรงพูดอย่างนิ่งแข็ง เขาไม่ใช่คนที่ชอบสอนผู้อื่น แต่กลับคิดหาเหตุผลเป็นกองมาโน้มน้าวคุณแม่หลิว

“คุณแน่ใจหรอ? ถ้าอย่างนั้นหลิวหยิงปฏิเสธ คุณก็จะไปใช่ไหม?” คุณแม่หลิวไม่ได้มีความหมายที่จะบังคับพวกเขาให้แยกจากกัน แค่พูดอย่างเรียบเฉย ราวกับผู้ชมคนหนึ่ง คนที่มีมุมมองของพระเจ้า กำลังออกความเห็นเรื่องนี้

คุณแม่หลิวโกรธก็ดี ยอมรับก็ช่าง ซือถูมู่หรงล้วนคิดว่า เขายังคงมีโอกาสทำให้คุณแม่หลิวยอมรับให้เขาและหลิวหยิงอยู่ด้วยกัน แต่ว่า คุณแม่หลิวและหลิวหยิงนิ่งสงบและเย็นชาเหมือนกันมาก ทำให้เขาพ่ายแพ้ พวกเธอ…ไม่สนใจเลย

เขาตามพัวพันหลิวหยิงก็แล้ว สะกดรอยตามก็แล้ว ในสายตาของพวกเธอ ไม่ใช่เรื่องอะไร เพราะว่า…พวกเธอมองไม่เห็น พวกเธอเมินเฉยเขาโดยสิ้นเชิง ถึงแม้ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเธอ ก็เห็นเป็นคนแปลกหน้าได้ทั้งหมด

ซือถูมู่หรงตอนนี้ในใจมีเพียงแค่ความคิดเดียว จะตอบรับคำพูดของคุณแม่หลิวทันทีไม่ได้ จะปล่อยให้หลิวหยิงตัดสินใจไม่ได้ หลิวหยิงจะต้องปฏิเสธแน่นอน ถ้าพูดตอนนี้ หลิวหยิงปฏิเสธ ถ้าอย่างนั้นต่อจากนี้ เขาก็จะไม่มีเหตุผลมาตามหลิวหยิงแล้วใช่หรือไม่?

“คุณป้า หลิวหยิงตอนนี้กำลังโกรธ ผมคิดว่า ตัดสินใจตอนนี้ก็เชื่อไม่ได้ เพราะงั้น ผมจะไม่ถามหลิวหยิงตอนนี้แน่นอน รอใจเย็นลงหมดแล้วค่อยพูด” ซือถูมู่หรงพูดอย่างอ่อนโยน ด้วยความห่วงใยต่อหลิวหยิง

คุณแม่หลิวขมวดคิ้ว เธอรู้ว่าซือถูมู่หรงยากที่จะเกลี้ยกล่อม แต่คิดไม่ถึงเลย ว่าเขาจะยืนหยัดแบบนี้ แม้ว่าจะแสดงออกอย่างชัดเจน เขาก็ยังไม่ยอมแพ้