ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1674

ผู้ช่วยพิเศษเจียงนิ่งค้างไปเลย นี่มันอะไรกัน? ครึ่งชั่วโมงก็จบแล้วจริงๆหรอ? นี่? อีกอย่าง ผู้หญิงตรงหน้ามันอะไรกัน ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย ผู้ช่วยพิเศษเจียงรู้สึกว่า ในใจของเขามีปีศาจน้อยอยู่ กำลังทำให้เขาคิดมาก

อันฉีมองคนตรงหน้าอย่างแปลกใจ สีหน้าของเขาบิดเบี้ยวมากขึ้นเรื่อยๆ อันฉีไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่ เอื้อมมือออกไปโบกไปมาตรงหน้าเขา “ผู้ช่วยพิเศษเจียง?”

“หา?” ผู้ช่วยพิเศษเจียงได้สติ มองสำรวจอันฉีบนลงล่าง เหมือนกับตอนที่เข้าไปไม่แตกต่าง น่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้าอย่างนั้นทำไมท่านประธานถึงบอกตัวเองอย่างจริงจังว่าให้ไปหาคนมา? ไม่น่าใช่ เขาถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ: “คุณกับประธานอยู่ในห้อง...”

“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น” อันฉีรีบพูดขัดจังหวะเขาอย่างรวดเร็ว แต่ใบหน้าแดงก่ำ บอกไม่ถูกว่าเขินอายหรือว่าโกรธ “ท่านประธานแค่พูดคุยกับฉันไม่กี่ประโยค ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น” อันฉีพูดซ้ำอีกรอบ

พูดตามตรง ผู้ช่วยพิเศษเจียงไม่อยากจะเชื่อ แต่คนตรงหน้ายืนอยู่ตรงนี้ดีๆ เสื้อผ้าเรียบร้อย ไม่มีร่องรอยอะไรบนร่างกายเลย ดูไม่เหมือนเกิดอะไรขึ้นจริงๆ ดังนั้น...ท่านประธานให้เขารีบหาผู้หญิงมาให้เร็วที่สุด เพื่อพูดคุยเฉยๆงั้นหรอ?

“ท่านประธานพูดอะไรหรือเปล่า?” ผู้ช่วยพิเศษเจียงถามด้วยความสงสัย จากสายตาของเขา อันฉีหน้าตาสวยมาก ใบหน้าที่บริสุทธิ์ รูปร่างเย้ายวน เป็นผู้ชายก็ไม่แน่ว่าจะสามารถควบคุมใจไว้ได้ ยิ่งกว่านั้น ท่านประธานยังดื่มเหล้าอีก? อยู่ในสภาวะไม่ปกติ

“ท่านประธานบอกว่า จะให้เงินฉันสามแสน และให้ฉันติดตามคุณ” อันฉีพูดอย่างจริงจัง คิดว่าคนคนนี้ต่อไปจะเป็นหัวหน้าของตัวเอง เธอจะต้องเรียนกับเขาไปตลอด ในใจก็อึดอัดใจเล็กน้อย ถึงอย่างไร เหตุผลที่พวกเขารู้จักกัน บอกไม่ได้จริงๆ

“ตาม? ติดตามผม?” ผู้ช่วยพิเศษเจียงรู้สึกว่าตัวเองถูกทุบจนมึนไปแล้ว หญิงสาวที่ส่งเข้าไป กลับมาอย่างสะอาด แล้วยังให้มาติดตามตัวเอง นี่ตัวเองยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม? อีกอย่าง ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ให้เงินเธอสามแสน ท่านประธานเปลี่ยนมาเป็นบริษัทการกุศลแล้ว? หรือว่า ติดตามตัวเอง คือหมายความว่ายังไง? ผู้ช่วยพิเศษเจียงมองอันฉีอย่างลำบากใจ แม้ว่าเธอจะดูดี แต่ก็ไม่มีนิสัยชอบ “ขาย”ตัวนี่นา อีกอย่าง...นี่มัน รู้สึกไม่ค่อยถูกต้อง

“ใช่ ท่านประธานบอกว่า ต่อไปนี้ให้ฉันติดตามคุณ” อันฉีไม่สังเกตเห็นท่าทางอึดอัดของผู้ช่วยพิเศษเจียง พูดอย่างจริงจัง งานแบบนี้ ตั้งกี่คนที่หาไม่ได้ เธอติดตามผู้ช่วยพิเศษเจียงตรงๆ ประหยัดความพยายามไปตั้งกี่ปี อันฉีไม่กล้าคิดอย่างละเอียด ดังนั้นท่าทางตอนนี้เลยจริงจังเป็นพิเศษ

ผู้ช่วยพิเศษเจียงมองอันฉีอย่างยากลำบาก อย่าเลย! อย่าหมายความว่าอย่างนั้นเด็ดขาด ท่านประธานเป็นห่วงเขา เขารับน้ำใจไว้แล้ว “ของขวัญ”แบบนี้? เขารับไว้ไม่ได้จริงๆ

“คุณอย่ามาตามผมเลยดีกว่า เงิน ผมจะจ่ายให้คุณ” ผู้ช่วยพิเศษเจียงพูดอย่างลำบากใจ ถ้ามาติดตามเขา เขารู้สึกว่าตัวเองคงไม่สามารถอยู่อย่างสงบสุขได้ ในอนาคตเขายังอยากที่จะมีชีวิตยืนยาวกว่านี้หน่อย

อันฉีมองเขาอย่างแปลกใจ ทำไมถึงปฏิเสธล่ะ? แล้วยังมีท่าทางแบบนี้? ตามหลักแล้วผู้ช่วยพิเศษจะงานยุ่งมากนี่นา มีผู้ช่วยไม่ดีหรอ? ยิ่งกว่านั้น ยังเป็นคนที่ท่านประธานระบุให้มา เขาปฏิเสธตรงๆแบบนี้จะดีหรอ?

ผู้ช่วยพิเศษเจียงเห็นว่าอันฉีไม่ได้คิดจะจากไปแต่อย่างใด กัดฟันและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา โทรหาเบอร์ของซือถูมู่หรง: “เจ้านาย ผมเห็นอันฉีออกมาแล้ว”

ผู้ช่วยพิเศษเจียงไม่มีความกล้าที่จะบอกซือถูมู่หรงตรงๆจริงๆ อย่าให้อันฉีติดตามเขา ได้แค่ลองทดสอบดูก่อน ซือถูมู่หรงพูดต่อตามคำพูดของเขา “อืม งั้นที่ผมพูดไปเมื่อกี้ คุณรู้แล้วใช่มั้ย? ให้เงินเธอก่อนสามแสน ติดตามคุณชั่วคราว”

ซือถูมู่หรงพูดจบก็วางสายโทรศัพท์ ปล่อยให้ผู้ช่วยพิเศษเจียงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมด้วยใบหน้าตกตะลึง อะไรคือ ติดตามเขาชั่วคราว? หรือว่าท่านประธานหลังจากนี้กะว่าจะให้เธอไปติดตามคนอื่น? ผู้ช่วยพิเศษเจียงรู้สึกสับสนเล็กน้อย ท่านประธานของตัวเองไม่เคยเป็นคนแบบนี้ ทำไมจู่ๆถึงเปลี่ยนไป แต่ว่าคำพูดของท่านประธานเขาไม่สามารถปฏิเสธได้ งั้นก็หาวิธีทำให้ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าปฏิเสธละกัน

เขาเกลี้ยกล่อมอย่างสุภาพ: “คุณต้องการเงินก็ได้รับแล้ว แก้ปัญหาเรื่องเร่งด่วนได้แล้ว เรื่องอื่นก็ไม่รีบร้อนแล้วสินะ?"

อันฉีคิดว่าผู้ช่วยพิเศษเจียงกำลังปลอบใจเธอ รีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ใช่ค่ะ มีเงินจำนวนนี้ แม่ของฉันจะต้องไม่เป็นไรแน่ ผู้ช่วยพิเศษเจียงวางใจเถอะ พรุ่งนี้ฉันก็จะมาติดตามคุณได้แล้ว จะปฏิบัติตัวอย่างดีแน่นอน”