ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1688

เช้าวันที่สอง เวินลั่วฉิงก็ได้รับบัตรเชิญจากองค์กรโกสต์ซิตี้ ข้างบนไม่ได้เขียนเวลาที่ชัดเจน เวินลั่วฉิงแค่รับบัตรเชิญเอาไว้ ไม่ได้ตอบว่าจะไปเมื่อไหร่

ถังจื่อซีประหลาดใจ แม่ตัดสินใจนับญาติกับคุณตาแล้วไม่ใช่หรือคะ？ทำไมไม่แสดงท่าทีใดๆเลยหรอคะ？ถามด้วยความสงสัยว่า：“แม่คะ เราไม่ไปหรือคะ？”

“ไปสิ เพียงแต่ว่า ไม่ต้องรีบร้อนหรอก”บัตรเชิญครั้งนี้ เป็นการทดสอบเท่านั้นเอง หัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ก็ไม่รีบร้อนหรอก ไปครั้งนี้ จะไม่พูดให้ชัดเจนหรอกแต่ว่า เวินลั่วฉิงก็ไม่อยากล่าช้า

สำหรับเธอแล้ว หัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ ก็แค่การเรียกนามอย่างหนึ่ง พ่อ สำหรับเธอในตอนนี้ ไม่ได้มีความหมายพิเศษอะไรเลย

ยิ่งไปกว่านั้นเวินลั่วฉิงไม่รู้ว่า ตัวเองคาดหวังกับเรื่องนี้รึเปล่า แปลกมาก ถึงแม้ปากจะพูดว่าไม่สนใจ แต่ว่าในใจกลับมีความคาดหวัง เธอหวังว่าซ่างกวนหงดีกับเธอหน่อย และสามารถทำให้เธอรับรู้ถึงความอบอุ่นของพ่อ

ทีแรก เวินลั่วฉิงวางแผนไว้ว่าอีกไม่กี่วันค่อยไป เพียงแต่ว่าเวลาตอนเย็น จู่ๆเธอก็เปลี่ยนใจกะทันหัน พาถังจื่อซีมาเยี่ยมเยียนซ่างกวนหงก่อน

ซ่างกวนหงคิดไม่ถึงเลยว่าเวินลั่วฉิงจะมาเร็วขนาดนี้ ซาบซึ้งใจมากเลยทีเดียว วินาทีที่เวินลั่วฉิงมา เขารู้ดีว่า พวกเขาต้องนับญาติกันอย่างแน่นอน

เวินลั่วฉิงรู้สึกว่า หลังจากมาครั้งนี้แล้ว ปฏิกิริยาของทุกคนที่มีต่อเธอแทบจะเปลี่ยนไปเลย เคารพกว่าเมื่อก่อน พูดจาหรือทำงานระมัดระวังกว่าเมื่อก่อนเยอะมาก คนที่นี่น่าจะรู้ฐานะของเธอหมดแล้ว

ตอนที่เข้าไป ซ่างกวนหงนั่งอยู่ที่โซฟา แข็งทื่อเล็กน้อย ซึ่งก็เป็นครั้งแรกที่เขาเผชิญหน้ากับเวินลั่วฉิงในฐานะพ่อ ไม่ค่อยธรรมชาตินัก เขาหวังนับญาติกับเวินลั่วฉิง จริงๆ แต่ว่า กลัวถึงเวลานั้นจริงๆ นี่อาจจะคล้ายๆกับยิ่งใกล้ก็ยิ่งกลัว

“คุณตาคะ”ถังจื่อซีสดใสร่าเริงกว่า ยังรู้อีกว่าเวินลั่วฉิงต้องนับญาตกับซ่างกวนหงแน่ๆ มีคนให้ท้ายแบบนี้ยิ่งไม่กลัวอะไรเลย เสียงหัวเราะที่ดีใจของเธอทำให้บรรยากาศอบอุ่นไม่น้อยเลยทีเดียว

ซ่างกวนหงก็ไม่ได้ระมัดระวังขนาดนั้นแล้ว เวินลั่วฉิงนั่งอยู่ตรงข้าม ซึ่งไม่รู้จะพูดอะไรดี

ซ่างกวนหงเห็นว่าครั้งนี้ถังจื่อซีมากับเวินลั่วฉิงสองคน เย่ซือเฉินไม่ได้ตามมาด้วย จึงประหลาดใจเล็กน้อย เย่ซือเฉินไม่เหมือนคนที่จะให้เวินลั่วฉิงมาตามลำพังเลยนี่ จึงถูกว่า：“คุณชายามเย่ไม่ตามมาด้วยหรือ？”

“ฉันอยากเจอคุณก่อน เขารับรู้แล้ว”เวินลั่วฉิงยิ้มแย้มนี่เป็นเรื่องของคนสองคน และเป็นเรื่องของครอบครัวทั้งสองครอบครัวด้วย เย่ซือเฉินให้คำแนะนำกับเธอ แต่ว่าไม่ยุ่งเกี่ยวกับการตัดสินใจของตัวเอง ที่สำคัญ เธออยากเจอกับซ่างกวนหง ในฐานะที่เป็นลูกสาวคนนึง และได้อยู่กับพ่อสักหน่อย เพื่อรู้ซึ้งถึงความผูกพันแบบนี้

“อืม ขอแค่หนูมา ไม่ว่าจะเวลาไหนก็ต้อนรับเสมอ ”ซ่างกวนหงพูด เสียงนิ่งมาก มีความพึงพอใจ ดูออกว่า เย่ซือเฉินรักเวินลั่วฉิงมาก เขาจะไม่จู้จี้จุกจิกต่อเย่ซือเฉิน เพียงเพราะว่าเวินลั่วฉิงเป็นลูกสาวของเขา ตอนนั้นเขาไม่ได้อยู่ข้างกายลูกสาว และไม่ได้ปกป้องเธอเลย จึงไม่มีสิทธิ์ไปจู้จี้จุกจิกผู้ชายที่เธอเลือก อีกอย่าง ผู้ชายคนนั้นเคยผ่านความทุกข์กับเธอ ในที่สุดก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว

“ฉิงฉิง หนูน่าจะรู้แล้วนะว่า ฉันเป็นพ่อของหนู？”ซ่างกวนหงมองดูเวินลั่วฉิง เป็นผู้หญิงที่สวยมาก เลยจริงๆ เธอกับแม่ของเธอ หน้าตาคล้ายกันมาก ใบหน้าในคืนวันนั้น ค่อยๆลอยขึ้นมา

“ใช่”เวินลั่วฉิงพูดอย่างยิ้มแย้ม ในเมื่อตัดสินใจนับญาติกันแล้ว ถ้างั้น ก็ไม่จำเป็นต้องคาราคาซังขนาดนั้น ยิ่งไม่ต้องทำปฏิกิริยาและท่าทางที่ไม่สมยอม สำหรับซ่างกวนหง เธอไม่เข้าใจ แต่ว่า เธอยอมทำตามหัวใจของตัวเอง

ผู้ดูแลจ้งเอาผลตรวจดีเอ็นเอของถังจื่อกับซ่างกวนหงวางไว้บนโต๊ะเงียบๆ ผลักไปตรงหน้าเวินลั่วฉิง ต่อให้เวินลั่วฉิงเชื่อแล้วก็ตาม แต่ว่าผู้ดูแลจ้งก็ต้องให้เวินลั่วฉิงดูสักหน่อย