ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1744

“นายถึงขั้นที่ต้องเอาจื่อโม่มาขู่ฉันแล้วเหรอ? ดูเหมือนว่านายจะรู้ดี ฉันไม่มีทางจะรักนายอย่างแน่นอน” เวินลั่วฉิงมองถังไป๋เชียนไปอย่างเหน็บแนม คนคนนี้ ได้ต่างไปจากตอนที่พวกเขารู้จักกันราวฟ้ากับเหวเลย เวินลั่วฉิงไม่รู้ เป็นใครที่ทำให้เขาเปลี่ยนกลายเป็นมามีท่าทีที่โหดร้าย บ้าคลั่งแบบตอนนี้ไปได้ เป็นตัวเธอเองเหรอ? หรือว่าเพียงแค่เพราะว่าอยากได้เท่าไหร่ก็ไม่ได้มาเลยเสียทีเท่านั้นกัน?

“มีประโยชน์ก็ได้แล้ว” เมื่อก่อนวิธีที่เขาใช้มันไม่ใช่สิ่งเหล่านี้ มีประโยชน์เหรอ? ทำไมไม่พูดออกมาให้ตรง ๆ สักหน่อยล่ะ?

เวินลั่วฉิงจ้องมองถังไป๋เชียนเขม็ง แล้วมองจื่อโม่ พลางถามออกไป “แล้วตกลงแล้วนายต้องการอะไรกันแน่?”

“เธอก็รู้นี่” ถังไป๋เชียนพูด เวินลั่วฉิงขมวดคิ้ว แต่จู่ ๆ ถังไป๋เชียนก็ได้ยิ้มออกมา “ตอนนี้น่ะ ฉันคิดว่าสามารถเปลี่ยนกันสักหน่อย อย่างเช่น ระหว่างเย่ซือเฉินกับถังจื่อโม่ เธอสามารถเลือกได้เพียงแค่คนเดียวเท่านั้น”

เวินลั่วฉิงมองถังไป๋เชียนไปอย่างสงบนิ่ง เขากำลังคิดเพ้อฝันอยู่ ไม่ว่าจะเป็นเย่ซือเฉิน หรือว่าถังจื่อโม่ เธอก็ไม่มีวันทิ้งไปด้วยกันทั้งคู่

การเงียบไปของเวินลั่วฉิงได้ทำให้ถังไป๋เชียนโมโหขึ้นมาเป็นอย่างมาก ตอนนี้เธอยังไม่เข้าใจสถานการณ์อีกเหรอ? เป็นเขาที่กำลังควบคุมสถานการณ์ในตอนนี้อยู่ เพียงแค่เขาพูดออกไปคำเดียว ไม่ว่าจะเป็นเย่ซือเฉินหรือว่าเธอเวินลั่วฉิง หรือไม่ก็ถังจื่อโม่ก็ต้องตายกันอยู่ที่นี่กันทั้งนั้น!

“เธอไม่อยากเลือกเหรอ? ไม่อย่างนั้น ฉันช่วยเธอเลือกเองเอามั้ย?” ถังไป๋เชียนพูดออกมาด้วยความโมโห

“ทำไมถึงมาที่นี่?” เวินลั่วฉิงถาม ดวงตาของเธอมันใสมาก เหมือนกับแก้วเลยไม่มีผิด ทุกครั้งที่มองถังไป๋เชียน มักจะทำให้ถังไป๋เชียนรู้สึกว่าเวินลั่วฉิงเหมือนกับสามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ภายในใจเขาทั้งหมดได้อย่างชัดเจน ความคิดที่ไม่บริสุทธิ์และความเลวทรามต่ำช้าพวกนี้ของเขาล้วนแล้วแต่จะทำให้ถังไป๋เชียนรู้สึกไม่สบายขึ้นมา ยากที่จะยอมรับเอาไว้ได้

“เพราะว่าคนที่นี่น้อยเพียงพอ ถ้าพวกนายตายกันอยู่ที่นี่ มันก็ไม่มีใครรู้ด้วยเหมือนกัน” ถังไป๋เชียนยิ้มเย็นออกมา ถ้าอยู่ที่นั่น เขาอยากจะทำอะไร ก็ได้ถูกควบคุมเอาไว้ทั้งหมด ไม่สู้อยู่ที่นี่ไม่ดีกว่า

เขาบังเอิญได้ยินว่าคนที่บนเกาะนี้ ทุกคนต่างก็รับเอาสิ่งที่ตัวเองต้องการกันทั้งนั้น ไม่มีใครที่จะปฏิเสธกันไปตรง ๆเลย

“ดังนั้นแล้วตั้งแต่แรก นายก็ไม่ได้วางแผนไว้ว่าหลังจากนี้พวกเราจะมีชีวิตกลับไป?” เวินลั่วฉิงย้อนถามกลับไป เย่ซือเฉินเองก็ดี เธอเองก็ดี หรือไม่ก็คนอื่นที่มาเกาะซื่อหลี ถังไป๋เชียนก็ไม่ได้หมายจะให้กลับไปกันเลยเหรอ? เขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?

“ใช่ ถ้าไม่ได้สิ่งที่ฉันต้องการ พวกเราก็ตายด้วยกันอยู่ที่นี่แล้วกัน!” ท่าทางของถังไป๋เชียนมีความวิกลจริตออกมาเล็กน้อย เขาไม่ได้เวินลั่วฉิงมา ก็จะไม่ยอมให้ใครได้ไปเหมือนกัน ไม่ว่าใครก็เหมือนกัน!

เวินลั่วฉิงยิ้มเย็นออกมา แต่ไหนแต่ไรมาเธอดูแคลนความต้องการที่จะเข้าควบคุมคนอื่นของถังไป๋เชียนมากไป อีกทั้งการเข้าควบคุมจำพวกนี้มันก็เป็นการควบคุมที่เด็ดขาดมาก ไม่อนุญาตให้มีการต่อต้านใด ๆ ออกมา ถึงแม้ว่าถังไป๋เชียนจะชอบตน ก็จะไม่มีวันจะยอมอ่อนข้อให้เพื่อตนเป็นอันขาด ความชอบของเขา มันยิ่งเหมือนกับแหปากนึง ที่จะตีวงล้อมคนให้อยู่ในนั้น ยิ่งดึงมันจะยิ่งแน่นมากยิ่งขึ้น ทำให้คนหายใจไม่ออกขึ้นมาเลย

“นายคิดว่าพวกเราจะไม่มีการเตรียมความพร้อมกันเลยสักนิดงั้นเหรอ?” เย่ซือเฉินมองถังไป๋เชียน ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าถังไป๋เชียนนั้นมีความชอบ รักและหวงแหนต่อเวินลั่วฉิง แต่ว่าตอนนี้ดูไปแล้วมันไม่ใช่เลย ความรักที่ถังไป๋เชียนมีต่อเวินลั่วฉิง มันวิปริตเกินไป นั่นเป็นความรักที่ได้ประดับไปด้วยการทำลายให้สิ้นซากบางอย่างอยู่ด้วย

เย่ซือเฉินสามารถเข้าใจความรู้สึกพวกนี้ได้ แต่ว่า ทั้งสองคนก็ไม่เหมือนกันเลยอีกด้วย

สิ่งที่ไม่เหมือนกันคือระหว่างทำร้ายเวินลั่วฉิงกับตัวเขาเองนั้น เย่ซือเฉินจะเลือกที่จะทำร้ายตัวเอง แต่ถังไป๋เชียนนั้น เลือกที่จะทำร้ายเวินลั่วฉิง แล้วรอตัวเธอกลับมา มอบการปลอบโยนให้กับเธอ ถ้าเวินลั่วฉิงไม่ยอมกลับไป อย่างนั้นแล้ว ถังไป๋เชียนจะรู้สึกว่าเวินลั่วฉิงหลุดออกจากการควบคุมไป อยากจะควบคุมเวินลั่วฉิงไปใหม่อีกครั้ง

“มีการเตรียมพร้อมแล้วมันจะยังไง ตอนที่มาที่นี่ ฉันก็ไม่ได้คิดจะมีชีวิตกลับไปอยู่แล้ว” ถังไป๋เชียนมองไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เขามาที่นี่อยู่ตั้งหลายวัน ถ้าไม่ได้เตรียมพร้อมเลยสักนิด มันจะเป็นไปได้ยังไงกันน่ะ? ยิ่งไปกว่านั้นครั้งนี้ แผนของเขาคือจะให้มันพังพินาศกันไปให้หมด ไม่ได้เวินลั่วฉิงมา ก็ต้องทำลายเธอไปให้ไม่เหลือซาก!

“นายไม่คิดจะกลับไป ไม่ได้หมายความว่าพวกเราจะไม่คิดกลับไปด้วย” เสียงของฉิงถิงได้ดังเข้ามาจากที่ที่ไกลออกไปมาอย่างเนือย ๆ เสียงที่ดังตามเข้ามาเป็นเสียงการก้าวเท้าของพลทหารที่ฝึกซ้อมมาอย่างเข้มงวดอยู่เสมอ แล้วก็ยังมีเสียงเครื่องกลอีกด้วย

ถังไป๋เชียนคาดเดาได้อยู่แล้วว่าเขาจะต้องมาก เพียงแต่นึกไม่ถึงเลยว่าจะเร็วขนาดนี้ ในดวงตาของเขาเผยความตื่นตระหนกพาดผ่านออกมา

เวินลั่วฉิงจับสังเกตได้อย่างเฉียบคม เธอยังนึกเลยว่าถังไป๋เชียนจะไม่คิดจะสนอะไรทั้งนั้นเพื่อให้พวกเขาได้ตายไปจริง ๆ อยู่เลย ตอนนี้ดูเหมือนว่า ก็ยังไม่ได้ทำใจให้พร้อมได้อย่างสมบูรณ์เลยนี่

ถังไป๋เชียนกดไปที่ถังจื่อโม่ที่อยู่ตรงหน้าไปแน่น นี่เป็นไพ่ใบสำคัญ ไม่อาจทิ้งไปได้

ถังจื่อโม่ไม่ขยับไปอย่างว่าง่าย ตอนนี้ เขาไม่อาจไปกระตุ้นถังไป๋เชียนได้ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้พ่อกับแม่ก็อยู่ด้วย พวกเขาจะต้องไม่มีทางจะให้ตนได้รับบาดเจ็บไปอย่างแน่นอน