ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1776

คุณแม่หลินมองหลินเป้ยแวบหนึ่ง เพราะเธอกังวล แต่ตอนนี้พวกเธอได้ออกมาแล้วไม่มีอะไรให้ต้องสนใจแล้ว ก่อนที่หลินเป้ยจะไปได้ไปหาองค์ชายใหญ่มาโดยเฉพาะ ตอนนี้เธอกับองค์ชายใหญ่เดินบนเส้นทางเดียวกัน เพื่ออำนาจของตัวเอง เขาไม่มีทางทอดทิ้งตัวเอง

วันนี้ไปคนเดียว ก็ไม่กลัว เธอรู้ว่าถังหลินตามอยู่ด้านหลังของตัวเอง จะปกป้องตัวเอง ความเข้าใจและความเชื่ออย่างนี้ทำให้หลินเป้ยรู้สึกน่ากลัว แต่ก็อยากจะลองเชื่อถังหลินดู

คุณแม่หลินกวาดสายตามองถังหลินและหลินเป้ย ไม่รู้ว่าทำไม เธอมักจะรู้สึกว่าระหว่างสองคนนี้มีบรรยากาศอย่างหนึ่งที่คลุมเครือ แต่หลินเป้ยอยู่ด้านก็อยู่ในฐานะเด็กผู้ชายมาโดยตลอด หรือว่าถังหลินชอบผู้ชาย? คุณแม่หลิวขมวดคิ้ว

“ไปกันเถอะ อีกสักครู่พวกเราไปที่พระราชวัง” ถังหลินกล่าว โอกาสนี้ไม่ใช้ก็เสียเปล่า ก่อนที่เขาจะพาหลินเป้ยไป ราชาต้องเห็นด้วย ตอนนี้เมื่อรวมกับเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ โดยธรรมชาติก็จะยิ่งไม่ขัดขวาง

หลินเป้ยเหลือบมองถังหลิน ไม่ค่อยเข้าใจ กลับพระราชวัง? ทำอะไร หรือว่าเรื่องที่เกิดในวันนี้ต้องให้พวกเขารับรู้ด้วยหรือไง? แต่รู้แล้วจะมีประโยชน์อะไรกัน?

“แต่ว่า ไม่ใช่จะกลับไปทันที คุณน่าจะตกใจอยู่ พวกเราพักกันก่อนสักหน่อย” ถังหลินพูดอย่างอบอุ่น แต่หลินเป้ยไม่เชื่อ ตอนนี้ถังหลินต้องมีแผนอย่างอื่นแน่นอน แต่เธอไม่รีบร้อน เพราะไม่ว่ายังไงตอนนี้แม่ก็ไม่เป็นอะไรแล้ว ส่วนทางฝั่งยู่ต๋าองค์ชายใหญ่จะจัดการ แค่รอผลลัพธ์ก็พอ

“คุณกับหลินเป้ย?” คุณแม่หลินทนไม่ไหวจึงถามถังหลิน แปลกมาก ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองคนต้องไม่ปกติแน่นอน นี่ไม่ใช่ความรู้สึกของเพื่อนกัน เหมือนคนรักมากกว่า แต่ฐานะของหลินเป้ยตอนนี้เป็นเจ้าชายน้อยของประเทศR หรือว่าถังหลินจะชอบเจ้าชายน้อย?

คุณแม่หลินแปลกใจว่าหลินเป้ยคิดยังไงมากกว่าแปลกใจเรื่องถังหลิน ตั้งแต่ไหนแต่ไรเธอปรากฏตัวในฐานะเด็กผู้ชายมาโดยตลอด แต่คือเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ในใจเธอเองรู้ดี การเบี่ยงเบนนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ

คุณแม่หลินมองหลินเป้ย ดูภายนอกไม่มีท่าทางอะไร แต่เธอตอบรับทุกคำพูดและการเคลื่อนไหวของถังหลิน จนเหมือนเป็นความเคยชินอย่างหนึ่ง ระหว่างถังหลินกับหลินเป้ยต้องสนิทสนมกันมากเป็นอย่างแน่ แต่ไม่รู้ว่าความสนิทสนมนี้ถึงระดับไหนแล้ว

ตอนนี้หลินเป้ยประคองตัวเองไว้ตลอด ราวกับไม่ได้สนใจถังหลินสักเท่าไหร่ แต่การสื่อสารขั้นพื้นฐานของพวกเราไม่เคยขาด สายตาของถังหลินอยู่ที่ตัวหลินเป้ยตลอด สนใจเขาอยู่ตลอด

“เมื่อกี้คนเหล่านั้น ต้องการจะทำอะไร?” คุณแม่หลินเอ่ยปาก เธออยากจะขัดขวางการสื่อสารของทั้งสองคน ตอนนี้หลินเป้ยมีฐานะเป็นเจ้าชายน้อย จะมาปะปนอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งได้ยังไง? ไม่ว่าจะเป็นไรก็ตาม

“แม่ เรื่องของคนพวกนั้นแม่ไม่ต้องสนใจ พี่ชายจะจัดการเอง ไม่มีครั้งต่อไปแล้ว” หลินเป้ยเอ่ย เธอคิดว่าแม่กำลังกังวลเรื่องการโดนลักพาตัวครั้งต่อไป จึงพูดออกมาตรงๆ ความกระฉับกระเฉงส่องประกายอยู่ในตา

ถังหลินก็ไม่อยากอธิบายมาก เขารู้สึกว่าคุณแม่หลินกำลังปฏิเสธเขา จะไม่ปฏิเสธได้ยังไง? ไม่ว่าฐานะของหลินเป้ยจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ในฐานะแม่ไม่มีทางตอบรับเขาได้อย่างง่ายดายสินะ?

“งั้น พวกเราจะกลับพระราชวังทำไม?” คุณแม่หลินรู้สึกว่าการที่ถังหลินอยากไปพระราชวังต้องไม่ใช่เรื่องดี แต่ดูเหมือนว่าหลินจะไม่ได้อยากปฏิเสธ

“วัตถุประสงค์ครั้งนี้ของยู่ต๋า คืออยากจะร่วมมือกับคนราชวงศ์ ครั้งนี้องค์ชายใหญ่น่าจะจับยู่ต๋าได้ในคราวเดียว นับประสาอะไรกับครั้งนี้ที่เอาท่านมาเป็นเหยื่อ คิดที่จะทำร้ายหลินเป้ย ไม่ว่าราชวงศ์จะเป็นอย่างไร ก็ไม่ควรให้ใครทำร้ายเจ้าชายคนหนึ่งได้อำเภอใจ?” ถังหลินอธิบายง่ายๆ ถึงแม้ว่าราชาจะกลัวคารูและกลัวยู่ต๋า แต่เรื่องราวมาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าจะถอยอีก เขาคนนี้เป็นราชาไปจะมีความหมายอะไรอีก?

คุณแม่หลินไม่พูดอะไรอีก ราชา? ถ้าเขาสามารถปกป้องหลินเป้ยได้จริงก็ดี แต่สายตาเขามีแค่ตัวเองและตำแหน่งเท่านั้น