ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1777

แน่นอนหากไม่มีที่พึงอย่างองค์กรโกสต์ซิตี้ คนของประเทศRไม่มีทางออมมือ ตัดสินลงโทษประหารและจะดำเนินการในไม่กี่วัน

ถังหลินยิ้มมุมปาก มองดูแววตาเกลียดชังของยู่ต๋า เหลือบมองเบาๆ ก่อนหน้านี้เขาเคยเตือนยู่ต๋าแล้ว เรื่องที่ไม่ควรแตะ คนที่ไม่คนแตะ เขาไม่ควรหาเรื่อง ในเมื่อหาเรื่องไปแล้ว ยังคิดจะถอยกลับอย่างปลอดภัยอีกหรือไง?

“ราชา ฉันอยากจะพาเจ้าชายน้อยไปประเทศZ คุณไม่น่าจะปฏิเสธใช่ไหม” ถังหลินพูดออกมาตรงๆ ตอนนี้ในฐานะของเขาตราบใดที่เสนอเงื่อนไขที่ไม่เกินไปออกมา ราชาจะต้องตกลงแน่นอน เขามั่นใจ

ราชามองถังหลิน คนคนนี้เมื่อกี้พูดว่าจะพาหลินเป้ยไป? พากลับประเทศZ นี่หมายความว่าอะไร? คิดจะทำอะไร? ตัวประกันหรือ? เขาไม่น่าจะมีสิทธิ์นี้นะ?

“ทำไม?” คนที่อยู่ด้านข้างคนหนึ่งถามออกมาตรงๆ ถังหลินเหลือบมองเขา เขารีบหดหัวทันที ถังหลินไม่จำเป็นต้องอธิบายกับใคร แต่หลินเป้ยอยู่ตรงนี้ เขาไม่สามารถไม่เห็นแก่หลินเป้ยได้ ดังนั้นเขาจึงอธิบายอย่างจริงจัง : “เพราะฉันกับเจ้าชายน้อยเป็นเพื่อนกัน เขาได้รับความตื่นตกใจ ฉันอยากพาเขาไปผ่อนคลายที่ประเทศZ ไม่ว่ายังไงประเทศRและประเทศZมีความสัมพันธ์ที่ดี เรื่องนี้ไม่เห็นด้วยก็ไม่ดีมั้ง?” ถังหลินกล่าว ถ้าหลินเป้ยไม่อยู่ตรงนี่ เขาสามารถบอกเหตุผลได้มากกว่านี้ เหตุผลมากมายที่พวกเขาไม่สามารถปฏิเสธได้ แต่หลินเป้ยอยู่ที่นี่ เขาต้องให้ความเคารพกับหลินเป้ยที่มากพอ ไม่สามารถใช้ฐานะกดดันเหล่าราชาได้

ราชามองถังหลินและมองหลินเป้ย ทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ที่ดี เขามีความสุขที่จะเกิดขึ้น แต่จะพาหลินเป้ยไปประเทศZ เรื่องนี้ถ้าทำไม่ดีอาจจะเป็นความขัดแย้งของทั้งประเทศ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่อยากทำผิดต่อถังหลิน แต่ไม่อยากทำผิดต่อประเทศZมากกว่า แม้แต่คนที่อาจจะเป็นอันตรายยังไม่กล้าปล่อยไว้

องค์ชายใหญ่เหลือบมองถังหลิน คนคนนี้ช่างตรงจริงๆ เมื่อวานตอนที่มาหาเขา เขาแทบจะตกใจตาย ยังบอกอีกว่าจะพาถังหลินไปจากที่นี่ ให้เขาช่วยจัดการ เขาจะปล่อยให้น้องชายไปจากที่นี่ได้ยังไง ไปอยู่ต่างถิ่นแดนไกล แต่ให้คำมั่นซ้ำๆ ว่าจะดูแลหลินเป้ยอย่างดี และยังบอกด้วยว่าจะช่วยเขาจัดการยู่ต๋า เขาจึงตกลงอย่างไม่เต็มใจ

แต่วันนี้เห็นหลินเป้ยยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียว ท่าทางทำอะไรไม่ถูกนิดหน่อย คำพูดที่จะใช้เกลี้ยกล่อมเหล่านั้น อยู่ๆ ก็พูดไม่ออก

“ฉันแค่อยากจะเชิญหลินเป้ยไปประเทศZ ยากขนาดนั้นเลยหรือไง? ฉันไม่เชิญในฐานะอื่น เพียงแค่เชิญในฐานะของถังหลิน ถ้าหากพวกคุณไม่ไว้ใจ สามารถมองเขาเป็นคนธรรมดาทั่วไปของประเทศR ไม่ใช่เจ้าชายน้อยของพวกคุณ” ถังหลินขมวดคิ้ว คนพวกนี้มองไม่ออกจริงๆ หรือไง? เขาแค่อยากให้หลินเป้ยไปกับเขาเท่านั้น จะกลับมาไหมเป็นอีกปัญหาหนึ่ง ในเมื่อพวกเขาลังเลกับเรื่องเหล่านี้ อีกทั้งเรื่องของหลินเป้ย หลังจากนี้เขาจะรับผิดชอบ ไม่ต้องการการพิจารณาของคนอื่น

ถังหลินพูดอย่างอดทน เขาสังเกตหลินเป้ยอย่างระมัดระวัง ถือว่าเธอดูปกติดี ไม่มีท่าทางอะไร เพียงแค่มองคนตรงหน้า

“ได้ ได้อยู่แล้ว” ราชารีบพูด เมื่อกี้ความหมายที่ถังหลินพูดเข้าได้ยินหมดแล้ว และตอนนี้ถังหลินพูดอย่างชัดเจน แค่ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคน ไม่เกี่ยวข้องกับฐานะ อย่างนี้ดีมาก ดีมาก...สุดท้ายแล้วจะมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับฐานะได้ยังไงกัน

หลินเป้ยมองราชา เธอยืนอยู่ตรงนี้นะ ไม่ถามเลยสักคำหรือไง? ในใจมีความโกรธไม่น้อย แต่ไม่สามารถระเบิดออกมาได้

“หลินเป้ย คุณไปเก็บของสักหน่อย ไปประเทศZกับคุณชายถังเถอะ ไม่ต้องคิดมาก แค่ไม่ทำเรื่องที่ทำร้ายคุณชายถังและประเทศZก็พอแล้ว” ราชาโบกมืออย่างใจกว้าง คุณดูให้ฉันอิสระกับคุณมากขนาดไหน

หลินเป้ยกัดฟัน ช่างน่าเกลียดจริงๆ เรื่องที่เขาตอบตกลง ตัวเองยังไม่สามารถปฏิเสธได้ ทำได้แค่ตอบรับ หลินเป้ยมองราชา กัดฟันตอบ “ครับ ฉันเก็บของเรียบร้อยแล้วจะไปประเทศZกับเขา คุณสบายใจได้ ฉันจะไม่ทำให้เกิดเรื่อง” เรื่องนี้เธอยังมีเหตุผล เธอกล้าหาเรื่องถังหลิน แต่ไม่กล้าหาเรื่องประเทศZเด็ดขาด ไม่ใช่เพียงแค่เพื่อประเทศR และไม่อยากสร้างความวุ่นวายให้ถังหลิน

“แต่ว่า ฉันอยากจะพาแม่ไปด้วย” หลินเป้ยพยายามพูด แม่ของเธอรออยู่ด้านนอกไม่ได้เข้ามา แต่ถ้าเธอไม่อยู่ที่นี่ เธอไม่มั่นใจว่าของเธอจะไม่เป็นอะไร ดังนั้นพาไปด้วยดีที่สุด