ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1785

เวลาไม่เร่งรีบ เย่ซือเฉินและเวินลั่วฉิงกลับค่อยๆ ยุ่งขึ้น เพราะงานแต่งงานใกล้เข้ามาเรื่อย

งานแต่งงานครั้งนี้ ทุกคนต่างจับตามองตั้งแต่ตกลงกัน ความรู้สึกระหว่างเย่ซือเฉินและเวินลั่วฉิง ผ่านการเปลี่ยนแปลงมากมาย แต่ความรักของทั้งสองคนลึกซึ้งมาจนกระทั่งทุกวันนี้

ก่อนวันงาน ทุกคนต่างมาที่สถานที่จัดงานแต่งงาน เช้าวันรุ่งขึ้น ทุกคนต่างยุ่งมาก งานแต่งงานจัดขึ้นตอนกลางวัน คุณชายสี่จี้และเห้อถงถง มู่เฉิงและหลินฉือ ถังหลินและหลินเป้ย รวมถึงฉิงถิงและคุณชายสองโจ๋ว ทุกคนมาถึงกันนานแล้ว ซือถูมู่หรงก็อยู่ด้วย ดูเย็นชากว่าปกติเล็กน้อย และดูสงบลงไม่น้อย เพียงแต่ว่าคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ ตอนนี้มีเพียงมู่เฉิงคนเดียวที่มาถึง เวินลั่วฉิงก็ไม่ร้อนใจ

สถานที่จัดงานแต่งงานมีคนดูแลลำดับขั้นตอนโดยเฉพาะ ดำเนินการอย่างเป็นระเบียบ

งานแต่งงานครั้งนี้แตกต่างจากปกติทั่วไป ไม่ได้จัดในที่โล่ง แต่จัดในโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองA เย่ซือเฉินเหมาไว้นานแล้ว ดำเนินการออกแบบและตกแต่งใหม่ทั้งหมด ตอนนี้ที่เห็นคือภาพที่เสร็จสมบูรณ์แล้ว

ภาพที่เห็นทั้งหมดตอนนี้ให้ความรู้สึกหรูหราสง่างามด้วยสีด้วยสีฟ้าและสีม่วง ดอกไม้ที่ใช้ประดับตกแต่งเป็นดอกกุหลาบแดงทั้งหมด สวยงามละเอียดอ่อน แสงและเงาสะท้อนโดยรอบ ให้ความรู้สึกลื่นไหลราวกับเดินอยู่ในท้องทะเล การตกแต่งอย่างพิเศษทั้งหมดทำให้ทุกคนที่มาประหลาดใจ และที่สำคัญไปกว่านั้นคือไม่เหมือนใคร

เวินลั่วฉิงตื่นขึ้นมาแต่งตัวแต่เช้า เดิมที่เชิญช่างแต่งหน้ามาโดยเฉพาะ แต่ตอนที่หลินฉือกำลังดูอยู่อดที่จะลงมือแต่งหน้าแต่งตาให้เวินลั่วฉิงด้วยตัวเองไม่ได้ ชุดแต่งงานครั้งนี้เธอเป็นคนออกแบบ ดังนั้นเธอรู้ดีว่าการแต่งหน้าแบบไหน ผมทรงอะไรที่จะเหมาะกับชุดแต่งงาน

เพราะงานแต่งงานเป็นช่วงเวลาที่สำคัญมาก หลินฉืออยากให้ผลลัพธ์ออกมาดีที่สุด จึงใช้ความรวดเร็วที่สุดลองทรงผมและการแต่งหน้าให้เวินลั่วฉิงสองแบบ ให้เวินลั่วฉิงเลือก

เวินลั่วฉิงเลือกแบบที่ตัวเองชอบที่สุด หลินฉือบรรจงเจียระไนอย่างละเอียด แม้แต่ปลายผมก็ค่อยๆ จัดการ เวินลั่วฉิงที่นั่งอยู่รู้ได้ถึงความตั้งใจของหลินฉือ

หลังจากทำเสร็จ หลินฉือมองเวินลั่วฉิงในกระจก อดชื่นชมออกมาไม่ได้ เวินลั่วฉิงเป็นคนที่แค่มองแวบเดียวก็รู้ว่าสวย แต่คิดไม่ถึงว่าจะสวยขนาดนี้! และเวินลั่วฉิงเองก็ไม่เคยแต่งหน้าอะไรขนาดนี้ ดังนั้นตอนนี้หลังจากแต่งหน้าเสร็จแตกต่างจากปกติเป็นอย่างมาก! นอกจากจะน่าทึ่งแล้ว ยังรู้สึกสูงเกินจะเอื้อม!

“สวยเกินไปแล้ว! ครั้งแรกที่ฉันแต่งหน้าเจ้าสาวให้คนอื่น ก็ได้ผลขนาดนี้ เป็นความสุขอย่างหนึ่งจริงๆ ฉิงฉิง ขอถามหน่อยคุณเป็นนางฟ้าที่ลงยังโลก เพื่อความรักใช่ไหม?” หลินฉืออดชื่นชมออกมาไม่ได้

หลินเป้ยคอยคล้อยตามอยู่ด้านข้าง : “เวลาปกติฉิงฉิงน่าจะแต่งหน้ามากอีกหน่อย แค่แต่งเบาๆ ก็ทำให้หลงใหลแล้ว” ระยะเวลาหนึ่งปีกว่า ผมของหลินเป้ยยาวขึ้นแล้ว ปกติจะมัดผมเก็บได้ด้านหลัง ดูอ่อนโยน แต่แววตาเย็นชาทำให้คนหลงใหลเป็นพิเศษ แต่ช่วงนี้ดัดเป็นลอนใหญ่ และย้อมเป็นสีน้ำตาลเหลือบทอง เป็นผู้ใหญ่ขึ้นหลายปี แต่ไม่ได้ดูเชื่อฟังนัก แต่เมื่อต่อหน้าคนสนิทก็ยังน่ารักเหมือนเดิม

“พี่สะใภ้ พี่น่าจะแต่งหน้าอีกหน่อย ให้พี่ชายหลงตายไปเลย” เวินลั่วฉิงมองหลินเป้ยและพูดหยอกล้อ เมื่อหลินเป้ยปล่อยผมลงแทบจะดูอายุไม่ออก รู้สึกเด็กมาก ท่าทางเหมือนเพิ่งจะอายุยี่สิบ ใครจะรู้ว่าเป็นคุณแม่ลูกหนึ่งแล้ว?

หลินเป้ยเหลือบตามองเธอ : “ฉันไม่แต่งหน้าก็ทำให้หลงใหลได้”

เวินลั่วฉิงและหลินฉือยิ้ม คำพูดตรงไปตรงมาอย่างนี้ พูดออกมาได้น่ารักมาก

หลังจากแต่งหน้าเจ้าสาวเสร็จ หลินฉือช่วยหลินเป้ยจัดการแต่งหน้าเพื่อนเจ้าสาว หลินเป้ยมองตัวเองในกระจก บ่นพึมพำว่า : “รู้อย่างนี้ฉันไม่ย้อมผมไม่ดัดผมแล้ว ก่อนหน้านี้ดูดีมาก ทำทรงผมก็ง่าย”

หลินฉือยิ้มน้อยๆ : “ทำแล้วก็ไม่เป็นไร ตอนนี้ก็ดูดี คุณต้องเชื่อฝีมือฉัน”

หลินเป้ยพยักหน้า : “ได้ ฉันรู้!”

หลินฉือยิ้ม สาวสวยกันทุกคน แต่ทุกคนต่างให้รู้สึกไม่เหมือนกัน เวินลั่วฉิงตอนที่เงียบๆ ให้ความรู้สึกสวยงามสง่าและเข้าถึงไม่ได้ หลินเป้ยจะให้ความรู้สึกฟุ้งๆ มากหน่อย ทั้งยังดูเป็นหญิงสาว

หลินฉือฝีมือดีคล่องแคล่ว แต่งหน้าให้ทุกคนอย่างสวยงาม สาวสวยสามคนถ่ายรูปด้วยกัน

หลังจากถ่ายรูปด้วยกันเสร็จ เวินลั่วฉิงจึงตั้งใจมองตัวเองในกระจก สีชุดแต่งงานของเธอไม่ใช่ชุดแต่งงานสีขาวทั่วไป ตอนที่หลินฉือออกแบบ วางแผนให้เวินลั่วฉิงสามแบบ แบบแรกชุดแต่งงานสีขาว อีกแบบคือคุณแต่งงานรูปแบบจีน และแบบสุดท้ายก็คือแบบตอนนี้ ชุดแต่งงานสีฟ้า

เวินลั่วฉิงชอบชุดแต่งงานสีฟ้านี้ทันทีที่ได้เห็น ถึงแม้จะยังออกแบบไม่เสร็จ แต่สามารถมองเห็นความสวยและความโดดเด่นของมันได้ สีของชุดแต่งงานนี้เป็นสีฟ้าบริสุทธิ์ แทบจะไม่มีสีอื่นเลย ทั้งชุดให้ความรู้สึกเหมือนนางเงือก เปิดอกรัดเอวเปิดหลัง ตรงเอวประดับอัญมณีสีม่วงอ่อนเรียงแถวเป็นรูปดาวหกแฉก ชายกระโปรงยาวให้ความรู้สึกเหมือนเกล็ดปลา แต่ดูไม่ออก จะดูออกก็ตอนเดินเท่านั้น จะรู้สึกสะท้อนแสงอย่างไม่เป็นระเบียบ อีกมุมหนึ่งดูเหมือนชุดกี่เผ่า แหวกสูง เวลาเดินจะเผยให้เห็นเรียวขาหยกคู่ ผ้าคลุมผมก็เป็นสีฟ้า มีอัญมณีรูปหยดน้ำสีฟ้าห้อยอยู่ด้านหลัง ซ่อนเร้นความสวย สวยจนหยุดไม่ไหว

ตอนที่เวินลั่วฉิงเห็นชุดแต่งงานนี้ เธอหลงใหลสีฟ้าที่บริสุทธิ์นี้มีเสน่ห์และลึกซึ้ง เย่ซือเฉินออกแบบสถานที่จัดงานแต่งงานวันนี้เพื่อชุดแต่งงานชุดนี้

ผู้ชายจัดการแต่งตัวได้เร็วกว่าผู้หญิง เย่ซือเฉินสวมชุดสีขาว หลังตัวเองจัดการเก็บของเรียบร้อย จึงมาที่ประตูห้องอยากจะมาดูเวินลั่วฉิงสักหน่อย

นี้ผิดกฎ ดังนั้นตอนที่เย่ซือเฉินมา หลินฉือ หลินเป้ยและเพื่อนเจ้าสาวคนอื่นๆ ของเวินลั่วฉิงจึงออกมาและปิดประตู

เห้อถงถงยืนขวางหน้าประตู ถามอย่างยิ้มแย้มว่า : “คุณชายสามเย่ คุณจะเข้าไปพบเจ้าสาว เตรียมตัวมาดีแล้วใช่ไหม” เธอแต่งงานแล้ว จึงไม่สามารถเป็นเพื่อนเจ้าสาวได้ แต่เรื่องทำให้เจ้าบ่าวลำบากใจจะพลาดไม่ได้ เพราะไม่ว่ายังตัวเองเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเจ้าสาว? เย่ซือเฉินจนใจ เขาเกือบจะลืมแล้ว การแต่งงานก็เพื่อทำให้เจ้าบ่าวลำบาก แต่ตอนนี้ยืนอยู่ตรงนี้ รู้แค่รู้สึกมีความสุข ดังนั้นจึงแค่ขมวดคิ้ว พูดอย่างมั่นใจว่า : “แน่นอน ฉันจะต้องไปแต่งงานกับฉิงฉิง”

“งั้น คุณร้องเพลงให้ฉิงฉิงสักเพลงเถอะ” เห้อถงถงกะพริบตาปริบๆ พูดอย่างซุกซน เพราะยังไงเธอก็ไม่กลัวเย่ซือเฉินจะเอาคืน ไม่ใช่ คนที่อยู่ตรงนี้ก็ไม่มีใครกลัวเย่ซือเฉินจะมาเอาคืน และยิ่งไม่กลัวมากยิ่งขึ้น

เย่ซือเฉินตะลึงไปสักครู่ ร้องเพลง? เขาเคยร้องเพลงเมื่อไหร่? มีแต่เขาฟังคนอื่นร้องมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ตอนนี้?

“เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ไหม?” เย่ซือเฉินขอร้อง อยู่ๆ ก็รู้เสียใจขึ้นมา เมื่อกี้ยังตอบอย่างมีความสุขอยู่เลย

เห้อถงถงส่ายหน้า “ทำไม คุณไม่อยากแต่งงานกับฉิงฉิงแล้วหรือไง?”

เห้อถงถงจนปัญญา หมวกใบนี้สวมแล้วอึดอัดเกินไป โชคดีที่เพื่อนเจ้าบ่าวก็มาด้วย ดูเหมือนว่าเย่ซือเฉินจะหาตัวช่วยได้แล้ว จึงมองไปที่คนข้างๆ