ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 1785

เวลาไม่เร่งรีบ เย่ซือเฉินและเวินลั่วฉิงกลับค่อยๆ ยุ่งขึ้น เพราะงานแต่งงานใกล้เข้ามาเรื่อย

งานแต่งงานครั้งนี้ ทุกคนต่างจับตามองตั้งแต่ตกลงกัน ความรู้สึกระหว่างเย่ซือเฉินและเวินลั่วฉิง ผ่านการเปลี่ยนแปลงมากมาย แต่ความรักของทั้งสองคนลึกซึ้งมาจนกระทั่งทุกวันนี้

ก่อนวันงาน ทุกคนต่างมาที่สถานที่จัดงานแต่งงาน เช้าวันรุ่งขึ้น ทุกคนต่างยุ่งมาก งานแต่งงานจัดขึ้นตอนกลางวัน คุณชายสี่จี้และเห้อถงถง มู่เฉิงและหลินฉือ ถังหลินและหลินเป้ย รวมถึงฉิงถิงและคุณชายสองโจ๋ว ทุกคนมาถึงกันนานแล้ว ซือถูมู่หรงก็อยู่ด้วย ดูเย็นชากว่าปกติเล็กน้อย และดูสงบลงไม่น้อย เพียงแต่ว่าคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ ตอนนี้มีเพียงมู่เฉิงคนเดียวที่มาถึง เวินลั่วฉิงก็ไม่ร้อนใจ

สถานที่จัดงานแต่งงานมีคนดูแลลำดับขั้นตอนโดยเฉพาะ ดำเนินการอย่างเป็นระเบียบ

งานแต่งงานครั้งนี้แตกต่างจากปกติทั่วไป ไม่ได้จัดในที่โล่ง แต่จัดในโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองA เย่ซือเฉินเหมาไว้นานแล้ว ดำเนินการออกแบบและตกแต่งใหม่ทั้งหมด ตอนนี้ที่เห็นคือภาพที่เสร็จสมบูรณ์แล้ว

ภาพที่เห็นทั้งหมดตอนนี้ให้ความรู้สึกหรูหราสง่างามด้วยสีด้วยสีฟ้าและสีม่วง ดอกไม้ที่ใช้ประดับตกแต่งเป็นดอกกุหลาบแดงทั้งหมด สวยงามละเอียดอ่อน แสงและเงาสะท้อนโดยรอบ ให้ความรู้สึกลื่นไหลราวกับเดินอยู่ในท้องทะเล การตกแต่งอย่างพิเศษทั้งหมดทำให้ทุกคนที่มาประหลาดใจ และที่สำคัญไปกว่านั้นคือไม่เหมือนใคร

เวินลั่วฉิงตื่นขึ้นมาแต่งตัวแต่เช้า เดิมที่เชิญช่างแต่งหน้ามาโดยเฉพาะ แต่ตอนที่หลินฉือกำลังดูอยู่อดที่จะลงมือแต่งหน้าแต่งตาให้เวินลั่วฉิงด้วยตัวเองไม่ได้ ชุดแต่งงานครั้งนี้เธอเป็นคนออกแบบ ดังนั้นเธอรู้ดีว่าการแต่งหน้าแบบไหน ผมทรงอะไรที่จะเหมาะกับชุดแต่งงาน

เพราะงานแต่งงานเป็นช่วงเวลาที่สำคัญมาก หลินฉืออยากให้ผลลัพธ์ออกมาดีที่สุด จึงใช้ความรวดเร็วที่สุดลองทรงผมและการแต่งหน้าให้เวินลั่วฉิงสองแบบ ให้เวินลั่วฉิงเลือก

เวินลั่วฉิงเลือกแบบที่ตัวเองชอบที่สุด หลินฉือบรรจงเจียระไนอย่างละเอียด แม้แต่ปลายผมก็ค่อยๆ จัดการ เวินลั่วฉิงที่นั่งอยู่รู้ได้ถึงความตั้งใจของหลินฉือ

หลังจากทำเสร็จ หลินฉือมองเวินลั่วฉิงในกระจก อดชื่นชมออกมาไม่ได้ เวินลั่วฉิงเป็นคนที่แค่มองแวบเดียวก็รู้ว่าสวย แต่คิดไม่ถึงว่าจะสวยขนาดนี้! และเวินลั่วฉิงเองก็ไม่เคยแต่งหน้าอะไรขนาดนี้ ดังนั้นตอนนี้หลังจากแต่งหน้าเสร็จแตกต่างจากปกติเป็นอย่างมาก! นอกจากจะน่าทึ่งแล้ว ยังรู้สึกสูงเกินจะเอื้อม!

“สวยเกินไปแล้ว! ครั้งแรกที่ฉันแต่งหน้าเจ้าสาวให้คนอื่น ก็ได้ผลขนาดนี้ เป็นความสุขอย่างหนึ่งจริงๆ ฉิงฉิง ขอถามหน่อยคุณเป็นนางฟ้าที่ลงยังโลก เพื่อความรักใช่ไหม?” หลินฉืออดชื่นชมออกมาไม่ได้

หลินเป้ยคอยคล้อยตามอยู่ด้านข้าง : “เวลาปกติฉิงฉิงน่าจะแต่งหน้ามากอีกหน่อย แค่แต่งเบาๆ ก็ทำให้หลงใหลแล้ว” ระยะเวลาหนึ่งปีกว่า ผมของหลินเป้ยยาวขึ้นแล้ว ปกติจะมัดผมเก็บได้ด้านหลัง ดูอ่อนโยน แต่แววตาเย็นชาทำให้คนหลงใหลเป็นพิเศษ แต่ช่วงนี้ดัดเป็นลอนใหญ่ และย้อมเป็นสีน้ำตาลเหลือบทอง เป็นผู้ใหญ่ขึ้นหลายปี แต่ไม่ได้ดูเชื่อฟังนัก แต่เมื่อต่อหน้าคนสนิทก็ยังน่ารักเหมือนเดิม

“พี่สะใภ้ พี่น่าจะแต่งหน้าอีกหน่อย ให้พี่ชายหลงตายไปเลย” เวินลั่วฉิงมองหลินเป้ยและพูดหยอกล้อ เมื่อหลินเป้ยปล่อยผมลงแทบจะดูอายุไม่ออก รู้สึกเด็กมาก ท่าทางเหมือนเพิ่งจะอายุยี่สิบ ใครจะรู้ว่าเป็นคุณแม่ลูกหนึ่งแล้ว?

หลินเป้ยเหลือบตามองเธอ : “ฉันไม่แต่งหน้าก็ทำให้หลงใหลได้”

เวินลั่วฉิงและหลินฉือยิ้ม คำพูดตรงไปตรงมาอย่างนี้ พูดออกมาได้น่ารักมาก