ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 191

บทที่ 191 คุณชายเย่สามพบเข้าแล้ว(1)

เพียงแค่ได้ยินเสียงข้อความดังขึ้นเธอก็รู้ว่าเป็นเห่อถงถงที่ส่งมา เวลานี้เย่ซือเฉินยังมาไม่ถึง เวินลั่วฉิงหยิบมือถือกดเข้าไปดูข้อความ

เป็นเห่อถงถงที่ส่งข้อความมาให้เธอ น่าจะมีเรื่องอะไรบางอย่าง อาจจะเกี่ยวกับลูกน้อยทั้งสองของเธอ

“ที่รัก วันที่สิบเอ็ดเด็กน้อยทั้งสองหยุดยาว จื่อโม่บอกว่าอยากออกไปเที่ยวสักสองสามวัน เธอสะดวกออกจากบ้านไหม หากเธอไม่สะดวก ฉันก็จะพาเด็กน้อยทั้งสองคนไปเที่ยวสักสองสามวัน เด็กน้อยทั้งสองคนนี้ตั้งแต่กลับมายังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย”

เวินลั่วฉิงดูข้อความที่เห่อถงถงส่งมา แล้วมองไปที่เย่ซือเฉินที่เพิ่งจะจอดรถเสร็จแวบหนึ่ง หัวใจตอนนี้ราวกับถูกแมวข่วน เธออยากไปเที่ยวกับลูกน้อยทั้งสอง แต่ว่าเย่ซือเฉินจะอนุญาตมั้ย?

“สามีจ๋า วันที่สิบเอ็ดมีวันหยุดยาว ฉันสามารถออกไปเที่ยวสักสองสามวันมั้ย?” เย่ซือเฉินได้เดินมาถึงด้านหน้าของเธอ เวินลั่วฉิงมองไปที่เขา ถามอย่างลองเชิง

“คุณอยากออกไปเที่ยว? ไม่กี่วันผมก็จะไปทำงานที่ประเทศRแล้ว ถึงเวลานั้นผมพาคุณไปด้วย” เย่ซือเฉินไม่ได้คิดมาก นึกว่าเธอแค่รู้สึกอุดอู้เกินไป เลยอยากออกไปเที่ยว

เวินลั่วฉิง: “...........”

ใครจะไปกับคุณ? เธอจะไปเที่ยวกับลูกน้อยของเธอต่างหาก?

อีกอย่าง ก็รู้ๆอยู่ว่าเขาไปประเทศRนั้นคือไปพร้อมกับเมิ่งโร่ถิง เธอจะไปทำไม? ไปเป็นก้านขวางคอเหรอ?

“สามีจ๋า ฉันอยากออกไปเที่ยวคนเดียว..........” เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจ พูดเสริมอีกครั้งอย่างระมัดระวัง

“ยังไง? ความหมายของคุณคือรังเกียจผม?” เย่ซือเฉินที่กำลังเตรียมจะเปิดประตูรถจู่ๆก็หยุดเคลื่อนไหวทันที มองมาทางเธออย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าดวงตาคู่นั้นได้หรี่ลงทันที เขาไปเป็นเพื่อนเธอ เธอยังจะรังเกียจ?

ผู้หญิงคนนี้ช่างยั่วโมโหเขาเก่งเสียจริง!!

เวินลั่วฉิง: “...........”

ใช่ เธอรังเกียจเขา เธอชอบแค่ลูกน้อยทั้งสองของเธอ เธอแค่อยากออกไปเที่ยวกับลูกน้อยทั้งสองของเธอ

แต่ว่าคำพูดเหล่านี้เมื่อมาถึงตรงมุมปากของเวินลั่วฉิง ก็ได้ถูกกลืนเข้าไป

“ฉันไม่ได้รังเกียจคุณ ฉันแค่ไม่อยากไปประเทศR” เวินลั่วฉิงเห็นท่าทางของเขาตอนนี้ ไม่เพียงแต่กลืนคำพูดก่อนหน้านั้น ยังไม่กล้าพอจนต้องเปลี่ยนคำพูด

เธอคิด หากเธอพูดว่ารังเกียจเขา เขาคงจะตบเธอให้ตายคาที่ตรงนี้

“คุณไม่อยากไปประเทศR ผมสามารถพาคุณไปที่อื่น?” คุณอยากไปที่ไหนล่ะ? สีหน้าของเย่ซือเฉินผ่อนคลายลงเล็กน้อย แค่ไม่รังเกียจเขาก็พอ ในขณะนี้เขากลับเป็นสามีที่ดีที่สามารถพูดคุยได้ทุกเรื่อง

เวินลั่วฉิง: “...........”

ใครอยากให้เขาไปเป็นเพื่อนล่ะ เธอแค่ต้องไปพาลูกน้อยทั้งสองของเธอออกไปเที่ยว

เธอสามารถที่จะพูดว่าเธอรังเกียจเขา ก็คือรังเกียจเขา ก็คือรังเกียจเขางั้นเหรอ?!

“คุณเป็นอะไร?” เย่ซือเฉินเห็นปฏิกิริยาของเธอ ขมวดคิ้วเล็กน้อย: “ทำไมผมรู้สึกว่าท่าทางคุณเหมือนอยากจะกวาดผมไปให้พ้นจากบ้านหลังนี้”

มุมปากของเวินลั่วฉิงกระตุกเล็กน้อย ตาของเย่ซือเฉินไม่ต้องเฉียบคมขนาดนี้ก็ได้มั้ง?

เมื่อกี้เขามีความรู้สึกที่อยากจะกวาดเขาออกจากบ้านอย่างวู่วาม

แต่ว่าเธอทำได้เพียงแต่คิด ไม่สามารถทำแบบนั้นได้จริง

เธอรู้สึกว่าชาติที่แล้วเธอคงติดหนี้เย่ซือเฉิน สวรรค์ถึงได้ให้เธอมาชดใช้หนี้ในชาตินี้

สุดท้าย เวินลั่วฉิงก็ไม่ได้ออกไปเที่ยวกับลูกน้อยทั้งสอง เพราะว่าเย่ซือเฉินไม่อนุญาตให้เธอออกไปเที่ยวคนเดียว เย่ซือเฉินพูดแล้ว จะออกไปเที่ยวนั้นได้ แต่ต้องมีเขาไปด้วย