ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 196

บทที่ 196 เขาเป็นพ่อคนแล้ว(1)

เย่ซือเฉินลงมาชั้นล่างอย่างรวดเร็ว รถเขาได้จอดไว้ตรงตำแหน่งเฉพาะ ใกล้กับบันได ดังนั้น เขาไม่ได้ใช้เวลามากนัก

เลขาหลิวได้แชร์ตำแหน่งให้เขาแล้ว เขาใช้เวลาไม่นานก็ตามรถของเลขาหลิวจนทัน แล้วโทรหาเลขาหลิวทันที

“ท่านประธานครับ คุณหญิงอยู่ในรถแท็กซี่หมายเลขทะเบียนที่ลงท้ายด้วย 549 ผมเห็นกับตาว่าคุณหญิงขึ้นรถคันนี้” หลังจากที่รับสาย เลขาหลิวก็รายงานทันที

สายตาของเย่ซือเฉินมองไปที่รถที่เลขาหลิวพูดถึง มองไปด้านหลังมีเห็นคนหนั่งอยู่หนึ่งคน ระยะห่างที่ไกล เลยมองไม่ชัด แต่เย่ซือเฉินสามารถมองเห็นรางๆทรงผมมีความคล้ายเวินลั่วฉิง

“คุณแน่ใจว่าคุณเห็นกับตาว่าเธอขึ้นไปบนรถ แน่ใจว่าระหว่างทางเธอไม่ได้ลงรถ?” เย่ซือเฉินก็ยังไม่ค่อยวางใจนัก เธอยังเคยหลอกเขามาแล้ว นับประสาอะไรกับเลขาหลิว

“ท่านประธานวางใจเถอะ ผมเห็นกับตาว่าคุณหญิงขึ้นรถ หลังจากที่คุณหญิงขึ้นรถผมก็ตามมาโดยตลอด ระหว่างทางไม่ได้หยุดเลย คุณหญิงไม่มีทางจะลงรถ” เลขาหลิวมั่นใจมาก

เย่ซือเฉินมองไปที่แท็กซี่ที่อยู่ด้านหน้าอีกครั้ง เพราะระยะห่างที่ไกลเกินไป มองไม่ชัดเลย

“ท่านประธานครับ ในเมื่อคุณตามมาแล้ว งั้นจะให้ผมตามต่อ? หรือยังไง?” เลขาหลิวเห็นรถท่านประธานตามอยู่ที่หลังของเขาตลอด เหมือนไม่คิดจะแซง คิดว่าเขามากขวางไว้ตรงกลางเหมือนจะไม่เหมาะสมเท่าไหร่

“คุณจงตามต่อไป” เย่ซือเฉินเกรงว่ารถของเขาจะเด่นชัดเกินไป กลัวเธอจะสังเกตเห็น สาเหตุที่เขาไม่แซงเลขาหลิวก็เป็นเพราะเหตุนี้

“ได้ครับ” เลขาหลิวตกปากรับคำ ยังคงรักระยะห่างที่พอเหมาะ ตามแท็กซี่ที่อยู่ด้านหน้า

เย่ซือเฉินมองดูรถที่อยู่ด้านหน้า รถวิ่งไม่เร็วมากนัก ถนนเส้นจำกัดความเร็ว ดังนั้นจึงขับเร็วไม่ได้

คนที่นั่งอยู่ในแท็กซี่ยังคงนั่งอย่างสงบ มองจากระยะห่างของเขา มองไม่เห็นความผิดปกติใดๆ

ที่เย่ซือเฉินสะกดรอยตามเธอครั้งนี้ เพราะอยากรู้ว่าเธอไปไหน? จึงไม่กล้าเข้าใกล้มากเกินไป กลัวจะถูกเธอเห็นเข้า เขารู้ดีว่าพลังการสังเกตของผู้หญิงนี้ค่อนข้างสูง

ถนนสายนี้รถไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ แต่ก็ไม่น้อย เขาตามอยู่ด้านหลังเลขาหลิว ไม่น่าที่จะดึงดูดความสนใจจากด้านหน้าได้

เย่ซือเฉินก็ไม่กล้าขับเร็วมากนัก ก็ขับช้าๆอยู่อย่างนั้น เพราะว่า เป้าหมายของเขาคือต้องการรู้ว่าเธอจะไปไหน? ไปทำอะไร?

แต่ว่าเย่ซือเฉินคิดไม่ถึง คนขับแท็กซี่ด้านหน้าขับอยู่บนเส้นทางนี้เกือบชั่วโมงแล้ว ใก้ลจะถึงชานเมืองเมืองAแล้ว

นัยน์ตาของเย่ซือเฉินหรี่ลงเล็กน้อย มือที่จับพวงมาลัยได้ถูกกำแน่นขึ้นเล็กน้อย ทันใดนั้นได้ขับไปด้านหน้าด้วยความเร็ว ตอนนี้เขาอยากที่จะขับผ่านไปดูว่าคนที่อยู่บนรถจะใช่เธอหรือไม่?

ความคิดของเย่ซือเฉินคือ เขาจะขับรถแซงผ่านรถคันนั้น ระหว่างที่ขับผ่าน เขาก็จะเห็นคนที่อยู่บนแท็กซี่โดยธรรมชาติ กระจกรถของเขาหากมองจากด้านนอกจะไม่เห็นด้านใน เขาก็ไม่ต้องกังวลว่าเธอจะเห็นเขา

และรถที่เขาขับวันนี้ เธอไม่เคยเห็นมาก่อน เขาแค่แซงรถ คงจะไม่ดึงดูดให้เธอสงสัย

หากยืนยันแล้วเป็นเธอจริง ยังมีเลขาหลิวที่ตามอยู่ด้านหลัง เขาก็ไม่ต้องกลัวว่าจะหลุด ถึงเวลาค่อยหาทางเลี้ยวกลับมาก็ได้แล้ว

เพียงแต่เวลานี้ แท็กซี่ที่อยู่ด้านหน้าจู่ๆก็ได้เลี้ยวเข้าซอย เย่ซือเฉินอึ้งไปเล็กน้อย แล้วรีบลดความเร็วลง จากนั้นก็ตามต่อไป เพียงแต่ในดวงตาที่หรี่ลงของเขาซ่อนไว้ด้วยความสับสนเล็กน้อย

หลังจากที่แท็กซี่หักเลี้ยวแล้ว ก็ได้ขับรถไปจอดยังหน้าประตูชุมชนแห่งหนึ่ง ประตูรถถูกเปิดออก คนในรถได้ลงรถมาแล้ว