ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 206

บทที่ 206 คุณชายสามเย่ใจดำอำมหิต (1)

เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เย่อหยู่นานยังรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ยังคงเชื่อใจคำพูดของหลี่หยุนอยู่

เย่หยู่นานไม่รู้ตัวว่าขณะนี้เขาเหมือนกับเป็นตัวตลกคนหนึ่ง

“คุณเย่ คุณหลงตัวเองมากไปแล้ว” เย่ซือเฉินกวาดสายตามองเขาหนึ่งแวบ ซึ่งเป็นแววตาที่ไม่ได้มีความรู้สึกอะไร แต่กลับสามารถดูถูกเย่หยู่นานให้จมดินได้

“……”เย่หยู่นานเป็นใบ้ภายในพริบตา เมื่อสบตากับเย่ซือเฉินก็ยิ่งตกตะลึงจนตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าปริปากพูดแม้แต่คำเดียว

ความจริงแล้ว แววตาของเย่ซือเฉินไม่ได้มีอารมณ์ความรู้สึกใดๆ แต่เขากลับสัมผัสได้ถึงความเจตนาฆ่าอย่างน่าขนลุก

เย่ซือเฉินอยากจะฆ่าเขา？เป็นเพราะอะไร？เขาไม่เคยขัดแย้งกับเย่ซือเฉินมาก่อนเลยนะ

แน่นอน ถึงแม้เย่ซือเฉินจะจูบเวินลั่วฉิงให้เห็นกับตาในที่สาธารณะ เย่หยู่นานก็คิดไม่ถึงว่าจะเกี่ยวข้องอะไรกับเวินลั่วฉิง คิดไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินอยากจะฆ่าเขาเพราะเรื่องของเวินลั่วฉิง

เย่ซือเฉินพาเวินลั่วฉิงหนีไปทันทีโดยไม่มองเย่หยู่นานแม้แต่แวบเดียว

พอผ่านไปได้สักครู่ ทุกคนต่างพากันได้สติขึ้นมา เหล่าผู้หญิงจึงได้กรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง

มันเป็นเสียงที่กลัดกลุ้ม เป็นเสียงที่โมโห และเป็นเสียงที่เสียใจ

หลังจากที่เวินลั่วฉิงออกมาจากห้างสรรพสินค้ามาขึ้นรถ ทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาจนสีหน้าเปลี่ยนไปจากเดิม “หมดกันทีนี้”

“เป็นอะไรเหรอ？”เย่ซือเฉินเห็นท่าทีของเธอก็ขมวดคิ้วขึ้นมา？เป็นเรื่องอะไรที่สามารถทำให้เธอตกใจขนาดนี้？

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอเป็นเช่นนี้ ปกติเธอเป็นคนที่ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดินเลย

“เรื่องที่เกิดขึ้นที่ห้างสรรพสินค้า ต้องถูกเผยแพร่ออกไปแน่นอน พอถึงเวลานั้นปู่ของฉันก็ต้องเห็น” เวินลั่วฉิงตัวแข็งทื่อ ทำไมเมื่อกี้เธอทำอย่างนั้น？ทำไมต้องไปยั่วเย่ซือเฉินก่อนด้วย

ความวู่วามมีผลเสียกับตนจริงๆ

เพียงแต่เธอคิดว่าเย่ซือเฉินอย่างมากก็แค่ให้ความร่วมมือร่วมเล่นละครด้วยกัน แต่เธอคิดไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินจะจูบเธอต่อหน้าผู้คนมากมายจริงๆ

หากคุณปู่เห็นภาพแบบนี้เข้า อย่าคิดว่าจะมีโอกาสอธิบายให้เข้าใจเลย คุณปู่จะไม่ให้เธอมีโอกาสเปิดปากพูดเป็นอันขาด

คุณปู่เคยพูดว่า หากตระกูลเย่มีใจ คุณปู่มีความคิดที่แน่วแน่จะให้เธอแต่งเข้าบ้านตระกูลเย่ ยิ่งไปกว่านั้นงานเลี้ยงในครั้งก่อนก็ได้ทำให้คุณปู่สงสัยในความสัมพันธ์ของเธอกับเย่ซือเฉินแล้ว

แล้วตอนนี้……

ในเวลานี้ เสียงเรียกข้าวของเวินลั่วฉิงก็ได้ดังขึ้น เวินลั่วฉิงเอามือถือออกมาดูเบอร์ที่โทรเข้ามา สีหน้าของเธอก็กลายเป็นซีดขาวอย่างกับหมดอาลัยตายอยากยังไงอย่างนั้น

คุณปู่รู้เร็วจัง หมดกันล่ะทีนี้

โทรคุณโทรมาเร็วขนาดนี้ เห็นทีว่าคุณปู่จะตื่นเต้นเอาการอยู่นะ

เวินลั่วฉิงไม่จำเป็นต้องรับสายก็รู้ว่าคุณปู่จะพูดอะไร

เวินลั่วฉิงกำมือถือไว้แน่น ไม่อยากจะรับสายและไม่กล้าจะรับสายด้วย

ขณะอยู่ในมุมที่เธอมองเย่ซือเฉินไม่เห็น มุมปากของเขาก็ค่อยๆยกขึ้น

เวินลั่วฉิงไม่รับสาย เสียงมือถือก็ดังอยู่อย่างนั้น

เย่ซือเฉินไม่ได้พูดอะไร นิ่งรออยู่เงียบๆ

เวินลั่วฉิงถอนหายใจหนึ่งครั้ง สุดท้ายก็ต้องกดปุ่มรับสาย

เธอกลัวหากเธอไม่รับสายอย่างนี้ต่อ คุณปู่ต้องเป็นห่วงเธอแน่ๆ

“ค่ะ คุณปู่”น้ำเสียงของเวินลั่วฉิงมีความระมัดระวังและความกังวล ดังนั้นน้ำเสียงจึงต่ำกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัด เธอเตรียมพร้อมรับฟังเสียงที่คุณปู่จะพูดจนสามารถหูชาแล้ว