ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 208

บทที่ 208 คุณชายสามเย่เป็นคนใจดำอำมหิต (3)

แต่เธอโต้แย้งไม่ได้และไม่กล้าโต้แย้ง หากเธอโต้แย้งก็จะทำให้เรื่องราวถูกแพร่ออกไป

ดังนั้น ถึงแม้เวินลั่วฉิงจะโกรธจัดแต่ก็ได้ต้องเก็บไว้ในใจ แน่นอนว่า เวินลั่วฉิงพยายามให้ตัวเองสงบเข้าไว้ บอกตัวเองว่าอย่าวู่วามจะทำให้เรื่องราวยิ่งใหญ่โต่เข้าไปใหญ่ มันไม่สามารถแก้ปัญหาได้

“จะว่าไป คุณเป็นคนก่อเรื่องขึ้นมาเอง คุณก็ต้องหาวิธีแก้เองสิ” แต่ว่าเย่ซือเฉินกลับจงใจเสริมขึ้นมาอีกหนึ่งประโยค

“ทำไมถึงว่าฉันเป็นคนก่อล่ะ？”เวินลั่วฉิงหยุดชะงัก จ้องมองเขาด้วยการกะพริบตาปริบ

ขอเรียนถามหน่อยค่ะว่า ทำไมเขาถึงหน้าด้านพูดอย่างนี้ออกมาได้ ถ้าเขาไม่จูบเธอในสาธารณะ เรื่องราวจะรุนแรงอย่างนี้หรือ？

“เพราะคุณยั่วผมก่อน” เย่ซือเฉินพูดย้ำอีกครั้ง ยังคงมีสีหน้าที่บริสุทธิ์และเสียใจที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมอยู่เหมือนเดิม

“……”เมื่อเวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดของเขา ความโกรธที่พยายามได้ระงับไว้เมื่อกี้ ตอนนี้ได้โผล่ขึ้นมาอีกแล้ว เขาพูดซ้ำแต่ประโยคนี้ทำให้เวินลั่วฉิงรู้สึกรำคาญ

ไม่สามารถสงบได้อีกต่อไป จากนั้นก้หลุดปากพูดด้วยความวู่วามว่า “คุณกล้ารับประกันไหมว่าตอนที่อยู่ที่ห้างสรรพสินค้า คุณไม่ใช่อยากจะบอกความสัมพันธ์ของพวกเรา？”

ถ้าตอนนั้นเธอไม่ใช่ดูเย่ซือเฉินออกว่า อยากจะเปิดเผยเรื่องราวของพวกเขา เธอจะไปเสี่ยงยั่วเขาทำไม

ดวงตาเย่ซือเฉินหมุนไปมาเล็กน้อย จ้องมองเธอ หางตาก็ยกขึ้น ทันใดนั้นก็เอียงตัวไปเข้าใกล้เธอ“อ่อ？ตอนนั้นผมไม่ได้พูดอะไรเลย แต่คุณกลับรู้ว่าผมจะพูดอะไร？ทำไม？คุณเป็นนักอ่านใจคนหรือ？”

“……”ชั่วขณะนั้นเวินลั่วฉิงเป็นใบ้ไปเลย รู้ว่าตัวเองรู้ผิดอีกแล้ว

ความวู่วามเป็นมารร้ายจริงๆ

ตอนนี้เขาพูดอย่างนี้ทำให้เธอรู้สึกตกใจ เขาว่าเธอเป็นนักอ่านใจคน เห็นได้ชัดว่าเป็นเจตนารมณ์อย่างอื่นแฝงไว้

เขาสงสัยเธอมาตลอดอยู่แล้ว และเมื่อกี้เธอยังจะไปเข้าทางของเขาอีก

เวินลั่วฉิง เธอมันโง่เกินไปหรือเปล่า？

“คุณลองบอกผมมาสิว่าคุณรู้ได้ยังไง？หืม？”เห็นได้ชัดว่าเย่ซือเฉินไม่คิดจะปล่อยเธอไป ตัวของเขายิ่งเข้าใกล้เธอมากขึ้น

“ฉันก็เดาไปเรื่อยไง”เวินลั่วฉิงหดตัวด้วยจิตใต้สำนึก ท่าทีของเมื่อกี้ของเธอได้มลายหายไปในพริบตา

“ใช่เหรอ？”เขาเข้าใกล้ยิ่งขึ้น ทั้งใบหน้าและริมฝีปากของเขาเกือบจะแนบชิดเธออยู่แล้ว

ในระยะหว่างที่กระชั้นชิดและด้วยท่าทีเช่นนี้ ทำให้เวินลั่วฉิงยิ่งตื่นเต้นเข้าไปอีก

“อืม” เวินลั่วฉิงพยักหน้าด้วยจิตใต้สำนึก

เย่ซือเฉินจ้องมองเธอในระยะกระชั้นชิดด้วยแววตาที่สดใสอย่างผิดปกติ “อืม ภรรยาของผมฉลาดมากเลย ทายได้อย่างแม่นยำ ที่แท้ภรรยาของผมนั้นเป็นคนที่อ่านใจคนได้ เก่งอย่างนี้ คุณว่าผมจะให้รางวัลแก่คุณยังไงดีนะ？

ให้รางวัลกับเธอ？ทันใดนั้นเวินลั่วฉิงมึนไปหมด ทำไมพูดไปพูดมาแล้วมาพูดถึงเรื่องให้รางวัลได้ล่ะ？

จากนั้นก็ไม่รอให้เธอตอบสนอง เย่ซือเฉินก็ได้จูบเธออีกครั้ง ยังคงเป็นจูบที่ดุเดือดและเข้าถึงอารมณ์อย่างลึกซึ้งมิอาจจะควบคุมได้

เวินลั่วฉิงตกตะลึงจนลืมหายใจในชั่วขณะนั้น จูบที่ไม่ขาดสายของเขาทำให้เธอหายใจไม่สะดวก อาจเป็นเพราะสาเหตุที่หายใจไม่สะดวก ถึงทำไมสมองของเธอเหลือแต่เพียงความว่างเปล่า และตอนนี้เธอก็หายใจอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นไม่นาน เย่ซือเฉินก็ปล่อยตัวเธอ เห็นท่าทีของเธอทั้งงงงวยและเบลอๆ บวกกับมีความสับสนปมอยู่ด้วย ทำให้เขายกมุมปากขึ้นแล้วกล่าวขึ้นอย่างกะทันหันว่า “เรียนพวกจิตวิทยาคงน่าเบื่อและเหนื่อยมากเลยใช่ไหม？”

“อืม”เวินลั่วฉิงยังตามไม่ทัน จังหวะการหายใจยังคงไม่เหมือนปกติ สมองจึงยังไม่ได้หมุน จากนั้นจึงขานตอบด้วยจิตใต้สำนึกไปอีกคำ ก็เข้ากับดักของเย่ซือเฉินซะแล้ว แบบว่าหลุดพูดออกไป！！

เย่ซือเฉินยิ้มอย่างพอใจ เป็นเธอจริงๆ เป็นคนเดียวกันจริงๆ