ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 209

บทที่ 209 คุณชายสามเย่เป็นคนใจดำอำมหิต (4)

แต่ว่าคำตอบของเมื่อกี้เขาก็พอใจมากแล้ว

และสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นที่ห้างสรรพสินค้าเขาจะไม่ไปจัดการอย่างแน่นอน เขาคิดว่าอีกไม่นานก็คงจะแพร่ข่าวนี้ออกไป พอถึงเวลานั้นคุณปู่เวินก็ต้องเห็นอย่างแน่นอน

เขากลับรอคอยด้วยความหวัง อยากเห็นว่าคุณปู่เวินจะทำเรื่องที่ว่าบ้าคลั่งนั้นอย่างไรกัน？จะน่ากลัวเหมือนกับที่เธอพูดหรือเปล่า？

ขณะนี้เย่ซือเฉินยิ้มเหมือนสุนัขจิ้งจอก

เวินลั่วฉิงเห็นเขากำลังยิ้ม ก็รู้สึกหดหู่ใจยิ่งนัก

วัตถุประสงค์ของเธอตอนแรกคือหาวิธีแก้ไขเรื่องที่เกิดขึ้นในห้างสรรพสินค้า แต่ทำไมสุดท้ายไม่เพียงแต่แก้ปัญหาไม่ได้ ยังหลงเข้ากับดักของเขา จนเผลอพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป？

ผู้ชายคนนี้ทำไมช่างรำคาญและเจ้าเล่ห์จริงๆ

เวลานี้มุมปากของเย่ซือเฉินยกขึ้นตลอด รอยยิ้มบนใบหน้ายิ่งสดใสขึ้นทุกวินาที ไม่มีความคิดจะปิดบังต่อหน้าผู้หญิงที่กำลังกลัดกลุ้มอยู่เลย

เห็นสีหน้าที่ได้ใจและรอยยิ้มที่โอ้อวดของเขา เวินลั่วฉิงอยากจะเขาไปกัดเขาเสียให้ตายไปเลย

ตอนนี้เย่ซือเฉินได้เริ่มสตาร์ทรถแล้ว เวินลั่วฉิงเห็นนิ้วมือเรียวยาวที่เซ็กซี่เร้าใจของเขาอยู่ที่พวงมาลัยรถ เธอก็คิดอยากจะใช้กัดเขาแรงๆหนึ่งคำ

แต่เธอก็พยายามสุดแรงที่จะยับยั้งความคิดของตัวเองไว้

ตอนนี้เธอเป็นรองกับเขาอยู่ หากเธอกัดเขาแล้ว เขาอาจจะไหวตัวทัน แล้วจะทำยังไงดีล่ะ？

ในสายตาของเธอในตอนนี้ เขาก็คือสุนัขจิ้งจอกที่มีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว

ดูผิวเผินจากรูปลักษณ์แล้ว ก็เป็นแค่ความเฉยชาของคนธรรมดาๆคนหนึ่ง แต่ความจริงแล้วสามารถทำทุกอย่างได้อย่างไม่มีความปรานีใดๆ

ตอนนี้เวินลั่วฉิงรู้สึกหดหู่มากมาย และตอนนี้เย่ซือเฉินยังจงใจหัวเราะเสียงดังออกมาให้ได้ยินอีก

เวินลั่วฉิงรู้สึกตัวเองทนไม่ไหวแล้ว เธอจึงเอาตุ๊กตาในรถมา จากนั้นก็ทิ่มเข้าไปที่หน้าของตุ๊กตา

เธอทิ่ม！ทิ่ม！ทิ่ม！ทิ่มแรงๆ！ทิ่มให้เขาตายไปสัก

“ไม่เจ็บนิ้วเหรอ？”เย่ซือเฉินเห็นใบหน้าของเธอแล้วรู้สึกขำ เธอเอาตุ๊กตามาแทนเขาแล้วระบายอารมณ์เหรอ？

ที่จริงคนที่เธออยากทิ่มคือเขามากกว่า？

ดูเหมือนว่าเขาจะยุเธอร้อนใจแล้วจริงๆ！

“คุณไม่ต้องมายุ่ง” เวินลั่วฉิงกำลังโมโหอยู่ จึงพูดตอบเขาด้วยน้ำเสียงที่ดุด่า

เย่ซือเฉินหยุดชะงัก รอยยิ้มบนใบหน้าเขายิ่งเบิกบานขึ้นมาอีก เขาชอบเวลาที่เธอโกรธ มันช่างเป็นตัวของตัวเองและน่ารักจริงๆ

และไม่ได้มีความระแวงกับเขาแม้แต่น้อย

“หรือผมให้คุณทิ่ม คุณอยากทิ่มที่ไหนก็ได้ ”เย่ซือเฉินเอียงตัวไปใกล้เธออย่างกะทันหันอีกครั้ง น้ำเสียงได้จงใจแฝงความรักที่คลุมเครือไว้

“จอด ฉันจะลงจากรถ”เวินลั่วฉิงรีบหลบอย่างรวดเร็ว

เธอรู้สึกว่าหากเธอยังอยู่ในรถกับเขาต่อ คงต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ เธออยากจะออกไปสูดอากาศที่บริสุทธิ์สักหน่อย

ดวงตาของเย่ซือเฉินกะพริบเบาๆ จากนั้นก็จอดรถที่ข้างทางจริงๆ เมื่อรถจอดเวินลั่วฉิงก็รีบเปิดประตูรถแล้วเดินออกไป

เย่ซือเฉินแค่มองเธอ ไม่ได้ห้ามเธอแต่อย่างใด

เขาคิดว่าเวลานี้เธอลงจากรถ อาจจะไปหาวิธีแก้ไขเรื่องในห้างสรรพสินค้าด้วยตัวเอง

ตั้งแต่ตอนที่เกิดเหตุการณ์จนถึงตอนนี้ก็ผ่านไปแล้วครึ่งชั่วโมง อยากจะปิดข่าวให้มิดไม่ให้รั่วไหลแม้แต่น้อย คงจะเป็นไปไม่ได้แล้ว

เขาอยากจะดูว่าเธอจะทำยังไง？หากเธอไปทำจริงๆ เขาก็จะสามารถจับเธอได้คาหนังคาเขาเลย