ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 218

บทที่ 218 เขาเป็นผู้ชายใน 5 ปีก่อน（2）

เขาไม่เข้าใจจริงๆ ตอนแรกเขาเป็นคนคุมเกมส์อยู่แท้ๆ ทำไมเพิ่งจะเริ่มปะทะเขาก็เป็นรองเสียแล้ว？

ในเมื่อเย่อหยู่เฟิงพูดถึงเรื่องนี้ก็คิดจะบอกเธออยู่แล้ว แต่เขายิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกหดหู่ใจ ทำไมทุกครั้งที่พบเธอก็รู้สึกจ่อยก่อน เขาเป็นลูกผู้ชายจะเป็นแบบนี้ไม่ได้

“คุณคิดจะคุยกันตรงนี้หรือ？”เย่อหยู่เฟิงเปลี่ยนคำพูด เขาบอกเธอแน่ แต่ไม่ใช่สภาพที่หดหู่ใจเช่นนี้

“แล้วคุณคิดจะไปคุยที่ไหนกัน？”เวินลั่วฉิงขมวดคิ้ว เธอดูความคิดของเย่อหยู่เฟิงออก จึงไม่แปลกใจที่เย่อหยู่เฟิงเปลี่ยนใจกะทันหัน ถ้าเขาตอบอย่างเชื่อฟังคงไม่ใช่เย่อหยู่เฟิงแล้ว

เย่อหยู่เฟิงไม่ใช่ไป๋ยี่รุ่ย เธอตัดขาดกับไป๋ยี่รุ่ยแล้ว ถึงแม้ไป๋ยี่รุ่ยจะกวาดซื้อหุ้นของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปไปร้อยละ 56 ก็ตาม เธอจะไม่มีทางตอบตกลงไปคุยกับไป๋ยี่รุ่ยตามลำพังเด็ดขาด

ถึงแม้ว่าเย่อหยู่เฟิงจะเป็นคนที่อันตราย แต่เขาเคยช่วยเธอถึงสองครั้ง เธอจึงต้องคิดถึงบุญคุณนี้เข้าไว้

ถึงแม้จะผ่านไปนาน 5 ปี แต่เย่อหยู่เฟิงในสายตาของเธอก็ยังคงเป็นผู้ชายที่หยิ่งผยองเหมือนเดิม

แน่นอน เธอรู้ดีว่าหากวันนี้เธอไม่คุยกับเย่อหยู่เฟิงดีๆ ด้วยนิสัยของเย่อหยู่เฟิงคงต้องทำเรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นแน่ๆ

ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ปฏิเสธเย่อหยู่เฟิง

“ยังไงซะก็ต้องหาสถานที่ที่โรแมนติก ปูด้วยพรมสีแดง โรยด้วยกุหลาบที่สวยงาม และมีดนตรีที่ไพเราะ……”เย่อหยู่เฟิงเริ่มบรรยายด้วยสีหน้าที่เคลิบเคลิ้ม

เวินลั่วฉิง：“……”

ทำไมเธอรู้สึกว่ายิ่งพูดยิ่งเหมือนบรรยากาศในงานแต่งงาน？คนนี้ช่างเป็นเพ้อฝันจริงๆ

เวินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้นมองเย่อหยู่เฟิง มือค่อยๆกำหมัดไว้ แล้วขยับไปมาอย่างสบายๆ“เย่อหยู่เฟิง อันที่จริงฉันไม่ถือสาที่จะคุยด้วยวิธีอื่นนะ คุณว่าไงล่ะ？”

เย่อหยู่เฟิงเป็นคนฉลาด ถึงแม้ว่าเธอจะไม่พูดอย่างชัดเจน แต่เขาก็เข้าใจความหมายของเธอทันที คืนนั้นเขาได้เห็นความร้ายกาจของเธอมาก่อนแล้ว

เย่อหยู่เฟิงถอนหายใจแรงๆหนึ่งครั้ง บิดมุมปากอย่างไม่ค่อยจะยินดีสักเท่าไหร่“ข้างหน้ามีร้านกาแฟอยู่ร้านหนึ่ง พวกเราไปนั่งกัน”

ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงไม่โรแมนติกสักเลย！！！

เวินลั่วฉิงมองดูร้านกาแฟด้านหน้าที่อยู่ไม่ค่อยไกลนัก แล้วไม่ได้พูดอะไรต่อก็ไปกับเขาที่ร้านกาแฟ

เมื่อเข้ามาในร้านกาแฟ เย่อหยู่เฟิงอยากจะสั่งห้องส่วนตัวหนึ่งห้อง แต่เวินลั่วฉิงก็ไปนั่งตำแหน่งที่ใกล้หน้าต่างในห้องโถง

เย่อหยู่เฟิงมองเธอด้วยสีหน้าที่จะพอใจ แต่เห็นเธอไม่ได้สนใจอะไร จึงไปนั่งตรงหน้าเธอ

เวินลั่วฉิงไม่ได้สนใจเขา สั่งกาแฟให้ตัวเองหนึ่งแก้วแล้วเอานิตยสารบนโต๊ะขึ้นมาอ่าน ไม่ได้เอ่ยถามถึงผู้ชายใน 5 ก่อนเลย

เวินลั่วฉิงรู้ดีว่า หากเธอรีบถาม เย่อหยู่เฟิงคงจะเล่นตัวไม่ตอบเธออย่างรวดเร็วแน่ๆ

เธอรู้ดีว่าเย่อหยู่เฟิงเป็นคนขี้สงสัยขนาดไหน ดังนั้นเมื่อเธอทำเช่นนี้ เย่อหยู่เฟิงก็จะยิ่งทนไม่ไหว

เย่อหยู่เฟิงรู้ว่าเธอจงใจทำ เขาตัดสินใจอดทนไว้ หากเธอไม่ถาม เขาจะไม่พูดเป็นอันขาด

แต่เขาเห็นเวินลั่วฉิงตั้งใจดูนิตยสารมาก ไม่ได้เงยหน้าสักครั้งเลย จึงรู้สึกหดหู่ใจยิ่งนัก ไม่เข้าใจว่านิตยสารเล่มนั้นจะน่าดูกว่าเขาเหรอ？