ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 315

บทที่ 315 ต้องจ่ายคืนเสมอเมื่อออกมาใช้ชีวิตข้างนอก คุณชายสามเย่ (7)

เย่ซือเฉินออกจากห้องและเลี้ยวซ้าย เขาเพียงแค่ก้าวเพียงก้าวเดียวและหยุดอีกครั้ง มุมปากของเขาเม้มเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ไปที่ห้องทางขวา

ห้องพักที่เลขาหลี่จองไว้อยู่ติดกัน แต่ห้องที่อยู่ติดกันทั้งสามห้องบนชั้นนี้เป็นห้องชุดประธานาธิบดี ดังนั้นเขาจึงสงสัยว่าเธอคงจะเปลี่ยนห้อง

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า คุณชายสามเย่พูดถูก

“เปิดประตู” คุณชายสามเย่เดินไปที่ประตูด้านขวาของห้อง แล้วเคาะอย่างแรง เสียงทุ้มที่เพียงพอที่เปล่งออกมาทำให้คนตัวสั่นตกใจได้

เวินลั่วฉิงซึ่งกำลังดื่มน้ำอยู่ในห้องถือแก้วน้ำไว้แน่น ความเร็วของเขาช่างเร็วมากจริง ขนาดเธอเปลี่ยนห้องแล้วก็ยังเห็นได้ชัดว่าไม่ส่งผลกระทบต่อเขาเลย

แต่เวินลั่วฉิง ไม่ได้ส่งเสียงออกไป แน่นอนว่าไม่คิดที่จะช่วยเขาเปิดประตูแน่นอน

คุณชายสามเย่ที่ยืนอยู่นอกประตูไม่ได้ยินเสียง ไม่แปลกใจที่เวินลั่วฉิงไม่อยู่ในห้อง ริมฝีปากของเขาค่อยๆ คลี่ออกมาอย่างน่าหลงใหลและแปลกประหลาดเล็กน้อย

“คุณจะเปิดประตูเอง หรือให้ผมเรียกคนมาเปิดให้?” คุณชายสามเย่พูดอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าพูดช้าลงเล็กน้อย แต่ฟังแล้วรู้สึกถึงอันตรายมากขึ้น

เวินลั่วฉิงที่อยู่ในห้องขนแขนของเธอลุกขึ้นเมื่อได้ยินฟัง แต่เธอก็ยังไม่สนใจเขา

เขาบอกว่าจะเรียกให้คนมาเปิดประตู?

งั้นเธอก็รอให้เขาเรียกคนมาเปิดประตู

ไปเรียกมาซิ มาเลย เธอกำลังรออยู่

หลังจากที่รับสาย เลขาหลี่ก็คิดมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติแน่ เขาจึงรีบหันรถและรีบกลับไปที่โรงแรมทันที

เลขาหลี่เพิ่งจัดการกับธุระเสร็จจึงไม่ได้ออกไปไกล เขารีบกลับมาอย่างเร็ว เมื่อเห็นว่าท่านประธานของเขาถูกขังไว้ที่ประตูด้านนอก ก็เม้มริมฝีปากอย่างแรง เหตุการณ์เช่นนี้คืออะไรกันแน่?

นั่นไม่ใช่ห้องที่เขาจองไว้สำหรับท่านประธานหรอกเหรอ? ทำไมท่านประธานถึงอยู่ข้างนอก?

“ท่านประธานเกิดอะไรขึ้น?” ในขณะนี้เลขาหลี่รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เขาไม่รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นเช่นไร

“เรียกคนมาเปิดประตู” เย่ซือเฉินหันกลับไปจ้องมองเขา และสั่งด้วยเสียงที่เย็นชา

ห้องเป็นห้องที่เลขาหลี่จองไว้ เลขาหลี่จะเรียกคนมาเปิดประตู โรงแรมก็คงจะเปิดให้อย่างแน่นอน

“ครับ” เลขาหลี่ตอบกลับพร้อมกับทำหน้าสงสัย เพียงแค่จะหันกลับไปเรียกคนให้เปิดประตู แต่ในเวลานี้ ประตูห้องกลับถูกเปิดจากข้างใน

“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ ท่านประธาน?” เวินลั่วฉิงเปิดประตูแล้วยืนอยู่ที่ประตูด้านนอก พร้อมกับยิ้มและมองไปที่เย่ซือเฉิน ในขณะนี้ใบหน้าของเธอแสดงออกอย่างไร้ซึ่งความรู้สึกผิดและยังคงเต็มไปด้วยความสงสัยอยู่

หน้าตาแบบนั้นใครเห็นก็ไม่สงสัย

ดังนั้นเลขาหลี่จึงไม่สงสัยอะไรเลย

เย่ซือเฉินเพียงแค่มองไปที่เธอ จากนั้นก็เปิดประตูโดยตรงและเดินเข้าไป

เมื่อเห็นท่าทางของท่านประธานของเขาเช่นนี้ เลขาหลี่ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะเป็นการไม่เหมาะสมที่ท่านประธานจะเข้าไปในห้องของผู้ช่วยเวินนัก เพราะว่าผู้ช่วยเวินเป็นผู้หญิง