ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 360

บทที่360 เธอเผยความสามารถออกมา จนทุกคนช็อกต่างช็อกไปตามๆกัน

คุณย่าเย่จะไม่ยอมรับฐานะของเวินลั่วฉิงอยู่แล้ว จากที่เธอดูมา เวินลั่วฉิงเป็นแค่ความอัปยศอดสูเท่านั้น แต่มีบางเรื่องกลับดันอยู่เหนือความคาดหมายของพวกเขาซะงั้น

"อือ นี่เป็นเพียงแค่สิ่งที่พวกเราจะทำให้บริษัทเว้ยคังกรุ้ปเห็นเท่านั้นเอง ดูไปก่อนว่าทางบริษัทเว้ยคังกรุ้ปเห็นจะมีท่าทียังไง"คุณปู่เย่ไม่ปิดปากจุดประสงค์ของตัวเองเลยสักนิด นี่เป็นสไตล์ที่เขาทำมาโดยตลอด

ตอนเวินลั่วฉิงมาถึงบ้านของตระกูลเย่คุณปู่เย่กับคุณหญิงเย่ก็กำลังเธออยู่ เพราะคนขับของตระกูลกู้กำลังรออยู่

"ให้เธอมาไวหน่อยไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงเพิ่งมา"คุณย่าเย่จ้องเขม็งเธอแวบหนึ่ง น้ำเสียงมีความไม่พอใจเล็กน้อย แต่กลับดีกว่าปกติเป็นอย่างมาก คุณปู่เย่สีหน้าเย็นชา เมื่อเห็นเวินลั่วฉิงขึ้นรถแล้วก็ฮึออกมา "เธอมันเย่อหยิ่งจองหองมากนัก คิดว่าตัวเองแน่มากหรือยังไง"

เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไร สีหน้าเรียบนิ่งเป็นอย่างมาก ในความเรียบนิ่งเหมือนราวกับมีความสามารถทำให้จิตใจคนสงบลงได้

สำหรับท่าทีของคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่เธอไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ นัยน์ตาคุณย่าเย่เปล่งประกายเล็กน้อย เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเวินลั่วฉิงจะสามารถอดได้อย่างคิดไม่นึก

ที่จริงเวินลั่วฉิงไม่ได้กำลังอดอยู่ เพียงแค่ไม่อยากให้สนใจพวกเขาเท่านั้น

คุณปู่เย่คนที่จองหองไม่มีเหตุผลแบบนั้นตอนนี้เห็นท่าทางของเวินลั่วฉิงแล้วในใจก็เกิดความพอใจเล็กน้อย

แม้แต่คนขับรถของตระกูลกู้ก็อดไม่ได้ที่จะมองเวินลั่วฉิงแวบหนึ่ง

มีบางคน แค่สีหน้านิ่งเรียบอันหนึ่งก็สามารถทำให้คนอายจนจะแทรกแผ่นดินหนีไม่ทัน เวินลั่วฉิงเป็นคนแบบนี้อยู่พอดี

งานเลี้ยงครั้งนี้ตระกูลกู้เป็นคนจัดเอง แม้จะเป็นแค่งานเลี้ยงเล็กๆ แต่คนที่เชิญมานั้นเป็นคนใหญ่คนโตกันทั้งนั้น

บอกว่าเป็นการฉลองที่กู้เจิ้งฉุนหลานชายของตระกูลกู้คว้าแชมป์โลกในการแข่งขันบอร์ดเกม

แต่ว่า ในใจทุกคนทราบดี ว่านี่เป็นการฉลองล่วงหน้าของตระกูลกู้ที่จัดให้ลูกชายคนโตของตระกูลมากกว่า

ได้ยินมาว่ากู้เจิ้งฉุนลูกชายคนโตของตระกูลกู้กำลังจะได้เลื่อนตำแหน่ง

ถึงตอนนั้นคงมีอำนาจอันยิ่งใหญ่ไพศาล

งานเลี้ยงได้จัดที่ลานบ้านตระกูลกู้ อยู่ไม่ไกลมากนัก เลยมาถึงไว ตอนลงจากรถ คุณปู่เย่มองเวินลั่วฉิงด้วยสายตารังเกียจแวบหนึ่ง "เธอเข้าไปแล้วอย่าพูดอะไรส่งเดชล่ะ เพื่อหลีกเลี่ยงการเป็นเรื่องน่าตลก จนอับอายขายขี้หน้า คนในงานเลี้ยงวันนี้ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปนะ"

"เธอจะพูดส่งเดชอะไรได้ อย่าเข้าไปแล้ว ตกใจกลัวก็พอแล้ว"คำพูดของคุณย่าเย่บอกได้ชัดว่าเป็นการเยาะเย้ยเวินลั่วฉิงไม่เคยมาออกงานมาก่อน

"เชอะ คนโง่อย่างเธอนั้น คำพูดดีร้ายยังฟังไม่เข้าใจเลย จะกลัวได้ยังไง"ใบหน้าคุณปู่เย่กลับมีความเยาะเย้ยอย่างเห็นได้ชัด คำพูดยิ่งนานก็ยิ่งไม่น่าฟัง

เวินลั่วฉิงไม่เคยยอมให้คนที่ไม่สนใจมีผลต่ออารมณ์มาโดยตลอด เพราะฉะนั้นไม่ว่าคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่จะพูดยังไง เธอจะถือว่าไม่ได้ยิน

หากไม่ใช่เป็นเพราะช่วยเย่ซือเฉินให้ได้หุ้นบริษัทตระกูลเย่กรุ้ป เธอจะไม่ยอมอยู่ด้วยกันกับคุณปู่เย่พวกเขาอย่างแน่นอน

งานเลี้ยงแบบนี้เธอยิ่งไม่ชอบ "ดูสิ ฉันบอกแล้วว่าเธอฟังไม่เข้าใจ"คุณปู่เย่เห็นเวินลั่วฉิงไม่ปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ ก็ฮึเย็นชาออกมาทันที

เวินลั่วฉิงยังคงไม่ปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ คุณย่าเย่มองท่าทางเช่นนี้ของเธอ ในแววตาก็ปรากฏความขยะแขยงขึ้นมา เธอไม่เข้าใจว่าเฉินเฉินที่แสนจะเพอร์เฟคของบ้านเธอ ทำไมถึงแต่งงานกับคนโง่เช่นนี้ได้

หากไม่มีความสัมพันธ์ที่เกี่ยวข้องกับบริษัทเว้ยคังกรุ้ป เธอคงไล่เวินลั่วฉิงออกจากบ้านไปนานแล้ว

"ลุงเย่ น้าหยุน พวกท่านมากันแล้ว"