ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 392

บทที่392 บิดาผู้ให้กำเนิดของเด็ก（2）

เดิมทีเขายังคิดไว้ว่า หากเย่ซือเฉินเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดเขา เขาก็ไม่ต้องกังวลเรื่องที่ว่าเขาและน้องสาวของเขาจะไม่ได้รับการยอมรับจากเย่ซือเฉิน

แต่ว่าสถานการณ์ในตอนนี้？

แต่เรื่องนี้เขายังไม่ได้ไปตรวจสอบอย่างละเอียด และยังไม่มั่นใจ ดังนั้น เขายังพูดเรื่องนี้กับแม่ของเขาไม่ได้

แต่ว่า ต่อให้ตอนนี้เขามั่นใจแล้ว และแม่กับเย่ซือเฉินนั้นหย่ากันแล้ว แล้วเขายังสามารถบอกให้แม่เขาได้อีกหรือเปล่า？

หากว่าแม่ไม่ได้รักเย่ซือเฉิน เขาคงจะบังคับแม่เพราะพ่อผู้ให้กำเนิดของเขาไม่ได้

“พวกคุณหย่ากันแล้วจริงเหรอครับ？”ถังจื่อโม่ตัดสินใจลองทดสอบ

“หย่าร้างยังจะมีเรื่องเท็จอีกเหรอ？”เวินลั่วฉิงมองไปที่เขา แล้วยิ้มเบาๆ เรื่องหย่าร้างต้องเป็นเรื่องจริงอยู่แล้ว จะปลอมได้อย่างไร？

“เขาเห็นด้วยเหรอครับ？”ถังจื่อโม่คิดว่าในเมื่อตอนนั้นเย่ซือเฉินยินยอมที่จะแต่งงานกับแม่ของเขา แล้วทำไมถึงยินยอมหย่าร้างไวขนาดนี้？

“อืม เห็นด้วย”เวินลั่วฉิงตอบกลับอย่างเป็นธรรมชาติ：“จื่อโม่ อันที่จริงแม่แต่งงานกับเขาเพราะข้อตกลง และแม่ก็สำเร็จเรื่องข้อตกลงของเราเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นเราจึงหย่ากัน”

เวินลั่วฉิงรู้ว่าแม้จื่อโม่จะยังเด็กอยู่ แต่ว่าเขานั้นก็รู้และเข้าใจอะไรมากมาย และในเมื่อเขาถามมาเช่นนี้ เธอจึงไม่ได้ปิดบังอะไรเขา

“ดังนั้น ที่เขาแต่งงานกับแม่ก็เป็นเพียงแค่ข้อตกลง แต่ไม่ใช่ว่าเขารักแม่เหรอครับ？”ดวงตาของถังจื่อโม่หมองลงเล็กน้อย และถ้าเป็นเช่นนี้จริง ๆล่ะก็เย่ซือเฉินก็ทำกันเกินไป

“แน่นอนสิว่าไม่ใช่ ก่อนหน้านี้แม่กับเขาไม่ได้รู้จักกันมาก่อน เขาจะชอบแม่ได้อย่างไร？ผู้ชายอย่างเขาน่ะเป็นไปไม่ได้แน่นอนว่าจะตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ อีกอย่าง ต่อให้เป็นไปได้ว่าเขาจะตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ แต่การแสร้งทำเป็นของแม่ในตอนนั้น เขาจะชอบได้อย่างไร？ดังนั้น ระหว่างเรานั้นก็เป็นเพียงแค่การแต่งงานตามข้อตกลงที่ไร้เดียงสาเท่านั้น”ตอนที่เวินลั่วฉิงตอบคำถามนี้เธอไม่ได้คิดอะไรเลย เธอตอบกลับอย่างตรงไปตรงมาและรวดเร็ว เพราะว่าเธอคิดอย่างนี้มาตลอด

“ผมรู้แล้วครับ ถ้าอย่างนั้นหย่าแล้วก็หย่าแล้วเถอะครับ”ถังจื่อโม่แอบถอนหายใจเบาๆ และเขามองไปที่เวินลั่วฉิงอีกครั้ง น้ำเสียงของเขานั้นนุ่มนวลมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“ต่อไปนี้แม่ก็สามารถอยู่กับพวกหนูทุกวันแล้ว”เวินลั่วฉิงก้มหน้าลง แล้วจูบไปที่ใบหน้าของจื่อโม่ และบนใบหน้าของเธอนั้นเต็มไปด้วยความสุข

เด็กทั้งสองคนนี้เป็นทุกสิ่งอย่าง และชีวิตของเธอ

สำหรับเธอแล้ว ไม่มีอะไรสำคัญไปมากกว่าเด็กสองคนนี้แล้ว

“คุณแม่ครับ แม่คิดที่จะแต่งงานใหม่ไหมครับในอนาคตข้างหน้า？”เมื่อถังจื่อโม่ฟังคำพูดของเธอแล้ว เขามีความรู้สึกว่าอยากร้องไห้เล็กน้อย อันที่จริงเขาไม่หวังให้แม่อยู่แต่กับเขาและน้องสาวตลอด เขาหวังเสมอว่าแม่ของเขาจะพบกับความสุขของตัวเอง

“ไม่แต่งแล้ว”คำพูดนี้ เวินลั่วฉิงพูดมันออกมาจากปากของเธอโดยไม่ต้องคิด และครั้งนี้ เธอถูกบังคับโดยเย่ซือเฉิน ตอนนั้นเธอไม่มีหนทางอื่นจริง ๆ แต่ต่อจากนี้เธอจะไม่แต่งงานอีกแน่นอนในอนาคต

เธอแต่งงานกับเย่ซือเฉินมาสามเดือน โดยตอนแรกนั้นยังดีอยู่ เยซือเฉินไม่สนอะไรเธอมากนัก แต่ว่าช่วงเวลาหลัง เยซือเฉินแทบอยากจะขังเธอไว้กับเขา

เธอไม่มีเวลาอิสระของเธอเลยแม้แต่นิด และทุกวันในช่วงเวลากลางคืนเธอก็ถูกเยซือเฉินทรมานจนไม่มีเวลานอนพักเลยสักนิด

เรื่องการแต่งงานน่ะ มีแค่ครั้งเดียวก็เพียงพอแล้ว และเธอไม่อยากมีรอบที่สองแล้ว อันที่จริงหลังจากที่เธอคลอดลูกสองคนนี้แล้ว เธอก็ไม่เคยคิดที่จะแต่งงานอีกเลย และในครั้งนี้ถือว่าเป็นข้อยกเว้น

และในขณะนี้ถังไป๋เชียนที่ยืนอยู่ด้านนอกประตูห้องผู้ป่วยและเมื่อเขาได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิง ร่างกายของเขาก็แข็งทื่อไปหมด

เธอบอกว่า เธอไม่คิดจะแต่งงานใหม่อีกแล้วในอนาคต？