ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 453

บทที่ 453 อาการหึงหวงคุณชายสามเย่กำเริบ (3)

เป็นไปไม่ได้แล้ว！！

ตอนนี้ไม่ใช่หกปีก่อน ทุกอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว ฉะนั้นกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกเด็ดขาด ไม่มีทางที่เธอกับเขาจะเริ่มต้นใหม่อีก

เวินลั่วฉิงใช้แรงดิ้นให้หลุดจากมือของเขา หันหลังตรงไปยังทางออก

เพียงแต่เธอเพิ่งเดินมาถึงที่ประตู จู่ๆก็ได้ยินเสียงแปลกประหลาด……

เธอยังไม่ทันรู้ว่าเป็นเสียงอะไร ไป๋ยี่รุ่ยก็เอ่ยมาจากด้านหลัง “ฉิงฉิง ถ้าคุณไม่เชื่อผมจะคว้าหัวใจออกมาให้คุณดู”

เวินลั่วฉิงตกใจรีบหันหลังไปมอง พบว่าไป๋ยี่รุ่ยใช้มีดปอกเปลือกผลไม้แทงเข้าบริเวณหัวใจของเขา

เขาแทงมีดปอกเปลือกได้ลึกมาก เลือดไหลออกมาจากหน้าอกของเขา แต่ทว่าเขายังคงจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้ม

วินาทีนั้นเวินลั่วฉิงตกใจจนอึ้งไปเลย

“คุณบ้าไปแล้วเหรอ”เวินลั่วฉิงดึงสติกลับคืนมา รีบเดินไปข้างหน้าเพื่อจะห้ามเลือดของเขา

แต่ว่าตอนนี้มีดปอกผลไม้ยังแทงอยู่ที่หน้าอกของเขา จึงไม่อาจห้ามเลือดได้เลย

เธอพบว่ามีดปอกผลไม้เสียดอยู่ตรงตำแหน่งหัวใจของเขา ไม่รู้ว่าหัวใจจะได้รับบาดเจ็บหรือไม่ แต่หากดูจากตำแหน่งของตรงนี้ เกรงว่าหัวใจคงได้รับบาดเจ็บอยู่

เธอรู้ว่าสถานการณ์อย่างนี้ห้ามไปโดนมีดปอกผลไม้เด็ดขาด

แม้แต่กายของไป๋ยี่รุ่ยก็ไม่กล้าไปสัมผัสเช่นกัน

เวินลั่วฉิงรีบยกมือถือโทรหารถฉุกเฉินของโรงพยาบาล และมือของเธอก็เปื้อนเลือดสด จนทำให้เธอมือสั่น

เมื่อโทรติด เวินลั่วฉิงก็รีบแจ้งที่อยู่ให้ทราบด้วยน้ำเสียงสั่นคลอ

เพราะเขาบาดเจ็บบริเวณหัวใจ ไม่แน่ว่าอาจจะเสียชีวิตได้ในเวลาต่อมา

เธอคิดยังไงก็คิดไม่ถึงว่าไป๋ยี่รุ่ยจะทำเช่นนี้

เขาบ้าไปแล้วจริงๆ

แต่ทว่าตอนนี้เธอพูดอะไรไม่ออกทั้งนั้น สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือหาวิธีช่วยชีวิตเขา

“ฉิงฉิง ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องกลัว”ใบหน้าของไป๋ยี่รุ่ยยังคงประดับรอยยิ้มอยู่ แต่สีหน้ากลับซีดเผือด ริมฝีปากเริ่มเปลี่ยนสีกลายเป็นเขียวซีด

“คุณอย่าพูดอะไรทั้งนั้น”เวินลั่วฉิงเห็นเขาพูดเมื่อไหร่ เลือดกลางอกยิ่งไหลรุนแรงกว่าเดิม

“ไม่ ผมจะพูด หกปีแล้ว หกปีมานี้ไม่มีเวลาไหนที่ผมจะไม่คิดถึงคุณเลย”ไป๋ยี่รุ่ยไม่ฟังคำห้ามปราม หรืออาจจะเป็นเพราะเขาก็กลัวว่าตนจะตาย จึงอาจไม่มีโอกาสพูดอีก

เธอรู้ว่าไป๋ยี่รุ่ยเป็นคนรั้น เธอไม่อาจห้ามเขาไม่ให้พูดได้ หากเขาอยากจะพูด

เวินลั่วฉิงเห็นหน้าอกของเขามีเลือดไหลออกมามากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งหน้าอกถูกแทงด้วยมีดปอกผลไม้ เธอไม่ต้องแตะจับ จึงไม่มีทางห้ามเลือดได้เลย ตอนนี้เธอได้แต่มองดูเลือดของเขาไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายต่อหน้าต่อตา

ไป๋ยี่รุ่ยมองหน้าเธอ ยิ้มอีกครั้ง จู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า“ฉิงฉิงถ้าผมตาย คุณก็ลืมผมเถอะ”

ตัวของเวินลั่วฉิงแข็งทื่อเล็กน้อย คำพูดนี้เขาเคยพูดเมื่อหกปีที่แล้วแล้ว ตอนนั้นก็บอกว่าให้เธอลืมเขาซะ

ตอนนี้เขาก็มาพูดประโยคเดิมกับเธออีกครั้ง ทันใดนั้นเวินลั่วฉิงจึงรู้สึกทรมานที่ใจ ซึ่งเป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย