ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 54

ตอนที่ 54 ก็คือเธอ

ตอนแรก คนขับรถแท็กซี่คนนั้นบอกว่าผู้หญิงที่นั่งรถของเขาสวยมาก ๆ ผิวพรรณดีมาก ใบหน้าไม่มีตำหนิเลยสักนิด ดังนั้น ถ้าหากเธอคือผู้หญิงในคืนนั้น กระบนหน้าต้องเป็นของปลอมแน่ ๆ สามารถลบออกได้แน่

เขาอยากจะเห็นจริง ๆ เมื่อถึงเวลานั้นเธอจะเสแสร้งต่อไปยังไง?

บนเตียง เวินลั่วฉิงดูเหมือนจะหลับลึกมา ไม่มีการขยับเขยื้อนใด ๆ

เวลานี้ แว่นเชย ๆ บนใบหน้าของเธอถูกถอดออก ใบหน้าเรียวเล็กของเธอปรากฏต่อหน้าเขา มือของเย่ซือเฉินวางลงบนหน้าของเธอ แบมือออก กดลงบนตรงที่เธอเป็นกระ หยุดขยับรอให้ชุ่มชื้นสักพัก แล้วออกแรงเช็ดเล็กน้อย ท่าทางของเขาเบามาก อาจจะเป็นเพราะกลัวทำเธอตื่น

เพียงแต่ว่า ในตอนนี้จู่ ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

เย่ซือเฉินคิดไม่ถึงว่าจู่ ๆ โทรศัพท์จะดังขึ้นกระทันหันเวลานี้ นิ่งอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตามสัญชาตญาณอย่างรวดเร็ว มือที่เช็ดหน้าของเวินลั่วฉิงออกแรงหนักโดยไม่รู้ตัว

เวินลั่วฉิงนอนหลับตื้นมาก ถึงแม้ว่าการเคลื่อนไหวของเย่ซือเฉินจะเบามาก แต่เธอก็ตื่นแล้ว รู้สึกได้ว่าเย่ซือเฉินยืนอยู่ที่ข้างเตียง ทำอะไรบางอย่าง จากนั้นตอนที่มือข้างนึงเช็ดหน้าเธอ ในใจของเธอตกตะลึง

เดิมทีคิดว่า ถ้าหากจู่ ๆ ลืมตาขึ้น ก็เป็นการดึงดูดความสงสัยของเย่ซือเฉิน เพียงแต่ว่าสายโทรศัพนี้โทรเข้ามาได้ทันเวลาพอดี และพอดีกับที่เธอถูกรบกวนจนทำให้ตื่นขึ้นมาอย่างเป็นธรรมชาติ

“สามีคะ คุณทำฉันเจ็บแล้ว......” รู้สึกถึงเย่ซือเฉินเพิ่งแรงกดลงบนใบหน้าของเธอ ริมฝีปากแดงของเวินลั่วฉิงเบะปากเล็กน้อย ร้องออกมาอย่างไม่พอใจและน้อยใจ

เพียงแต่ว่าเมื่อได้กลิ่นยาบนมือของเขาแล้ว ดวงตาของเธอครุ่มคิด

เขารับสายพอดี และประโยคนั้นของเธอก็ดังผ่านโทรศัพท์ไปพอดี

“......” อีกด้านของโทรศัพท์เงียบอยู่ครู่หนึ่ง และมีเสียงหายใจเฮือกดังตามมา

“พี่สาม วันนี้ถึงแม้ว่าจะเป็นคืนแต่งงานของพี่ แต่ว่าพี่ก็ต้องเบา ๆ หน่อย อย่าทำให้พี่สะใภเหนื่อยจนเกินไป......” เสียงของคุณชายห้าฉิงประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด

“จริงด้วยพี่สาม เป็นสุภาพบุรุษต้องทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสตรี......”

ในคืนแบบนี้ คำพูดแบบนี้ อดไม่ได้ที่จะทำให้คนอื่นเข้าใจผิด

ใบหน้าของเย่ซือเฉินเคร่งขรึมอย่างเห็นได้ชัด จึงวางสายโทรศัพท์ไป แล้วเคลื่อนสายตามามองเธอ

“สามีคะ คุณจะล้างหน้าให้ฉันเหรอคะ?” เวินลั่วฉิงกระพริบตา มองเขาด้วยสีหน้าที่สับสน

เย่ซือเฉินมองไปที่หน้าของเธอ สายตาครุ่นคิดนิดหน่อย แต่กลับไม่ได้พูดอะไร

“แต่ว่า ฉันล้างเรียบร้อยแล้ว แถมล้างอย่างสะอาดมากด้วย” เวินลั่วฉิงไม่ได้มีความคิดที่จะรอให้เขาตอบ ออกแรงถูใบหน้าของตัวเองอย่างแรง จากนั้นก็ยื่นมือที่สะอาดหมดจดมาข้างหน้าเขา “คุณดูสิ สะอาดจริง ๆ”

ท่าทางของเธอดูท่าแล้วน่าจะออกแรงเยอะมาก เมื่อถูกเธอออกแรงถูขนาดนั้น กระบนใบหน้าของเธอก็ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ

แถมเมื่อกี้เขาใช้ยาเช็ดลงตรงที่มีกระก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลง

นี่คือยาที่ทำขึ้นเป็นพิเศษ เขาตั้งใจเอามาจากพี่ใหญ่ เป็นไปไม่ได้ที่ใช้ไม่ได้ นอกจากว่ากระบนหน้าเธอจะเป็นของจริง?

“สามีคะ คุณเป็นอะไรเหรอคะ?”

เมื่อมองเขากับดวงตาที่ไร้เดียงสาและสับสนของเธอ ดวงตาของเย่ซือเฉินนั้นไม่อาจคาดเดาได้ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

เมื่อถูกเขาจ้องขนาดนี้ เวินลั่วฉิงในใจรู้สึกขนลุก โชคดีที่เขาลุกขึ้นยืนพักนึง ไม่ได้พูดอะไรแล้วก็เดินออกไปเลย

หลังจากที่เย่ซือเฉินเดินออกไป เวินลั่วฉิงลูบหน้าของตัวเอง ดมกลิ่นอ่อน ๆ ของยา เธอยิ้มมุมปาก คิดว่าเขาเก่งพอใช้ได้ ยาแบบนี้ยังสามารถหามาได้ เธอรู้ว่ายาชนิดนี้คนธรรมดาหามาไม่ได้แน่น ๆ นอกจาก......

ยานี้สามารถลบกระบนหน้าเธอออกได้จริง ๆ

แต่ว่า เป็นเพราะก่อนหน้านี้ในใจเธอมีความสงสัยอยู่ และเพื่อเป็นการป้องกัน หลังจากที่เขาออกไปก็เธอก็ทาของบางอย่างที่ราวกับกาวราวกับขี้ผึ้งที่ให้ความรู้สึกเบาบางมากลงบนผิวหนัง

เจ้าสิ่งนี้กันน้ำ ดังนั้นยาเมื่อกี้ไม่สามารถซึมเข้าไปได้

โชคดีที่นี่คือกลางคืน แสงไฟในห้องสลัวมาก และโชคดีที่สายโทรศัพท์เมื่อสักครู่โทรเข้ามาได้จังหวะพอดี

วันต่อมา ตอนที่เวินลั่วฉิงตื่นขึ้นมา เย่ซือเฉินได้ไปทำงานเรียบร้อยแล้ว

เวินลั่วฉิงตั้งใจตื่นสาย ไม่สนใจว่าเย่ซือเฉินเป็นเพราะอะไรถึงได้แต่งงานกับเธอ เธอรู้สึกว่าเธอต้องการจะลดโอกาสที่จะเจอหน้าเย่ซือเฉิน