ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 56

ตอนที่ 56 รับรองว่าเธอหนีไม่พ้นแน่

เย่ซือเฉินไม่ได้ดูสถานที่จอดรถตามใจชอบ และลงจากรถ แล้วเดินเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว

ภายในห้องสอบปากคำ ทุกอย่างยังดำเนินต่อไป

เวินลั่วฉิงถามคำถามที่ดูเหมือนกับไร้ประโยชน์ แต่ว่าทุกคำถามของเธอมีจุดประสงค์ของเธอ เพียงแต่คนอื่นไม่เข้าใจ แน่นอนว่ามู่เส้าป๋ายก็ไม่เข้าใจ

จริงอยู่ ที่มู่เส้าป๋ายอำพรางอย่างดีมาก แต่กลับหลบไม่พ้นสายตาของเธอ แม้แต่ความแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ เธอก็สามารถจับกุมได้อย่างแม่นยำและรวดเร็ว——นี่ก็คืองานของเธอ

คำถามนี้ของเธอ เพียงเพื่อยืนยันผลการลองเชิงของเธอเมื่อสักครู่

เธอดูออก หลังจากที่เธอถามคำถามนี้ออกมา ใบหน้าของมู่เส้าป๋ายมีความอับอายความอึดอัดอย่างเห็นได้ชัด ความอับอายและความอึดอันนั้นคนอื่นสามารถมองออก แต่ว่าเวินลั่วฉิงกลับเห็นถึงความเจ็บปวดในสายตาที่ลึกลงไปของเขาในขณะที่ได้ยินคำพูดของเธอ และยังมีอารมณ์น้อยเนื้อต่ำใจคลุมเคลืออยู่เล็กน้อย ร่างกายของเขาก็ดูเหมือนจะแข็งทื่อเล็กน้อย

เวินลั่วฉิงชัดเจนมากว่า การตอบสนองแบบไหนคือความจริง การตอบสนองแบบไหนคือตั้งใจทำให้คนอื่นเห็น

“ได้ยินมาว่าธุรกิจของคุณมู่ใหญ่มาก อายุเท่านี้ยังไม่แต่งงาน ไม่มีบุตร ไม่กลัวว่าธุรกิจใหญ่ขนาดนี้จะไม่มีคนสืบทอดเหรอคะ......”

น้ำเสียงของเวินลั่วฉิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย ราวกับนินทา และราวกับมีความอิจฉาอยู่นิดหน่อย

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเธอ ร่างกายของมู่เส้าป๋ายที่แข็งทื่อเล็กน้อยนั้นค่อย ๆ ผ่อนคลายลง

ภายนอกห้องสอบปากคำ ใบหน้าของคุณชายห้าฉิงเคร่งขรึมอยู่ตลอด ตกลงว่าผู้หญิงคนนี้จะทำอะไรกันแน่?

เวินลั่วฉิงยิ้มมุมปาก จู่ ๆ ก็พูดเสิรมอีกประโยคนึง “แต่ว่า เรื่องพวกนี้สามารถให้พี่น้องของคุณมู่มาสืบทอดต่อได้”

“ผมไม่มีพี่น้อง” มู่เส้าป๋ายรีบตอบกลับอย่างเร็ว ช่วงเวลานั้นเวินลั่วฉิงพบว่า ร่างกายของเขาที่เพิ่งผ่อนคลายเมื่อสักครู่กลับแข็งทื่ออีกครั้ง อารมณ์ความรู้สึกที่สะท้อนผ่านดวงตาของเขานั้นดูซับซ้อน แต่ว่าเวินลั่วฉิงจับกุมสิ่งที่เธอต้องการได้แล้ว

“พอแล้ว” ภายในห้องสอบปากคำ เวินลั่วฉิงจู่ ๆ ก็จบการสอบปากคำ

เรื่องที่เธออยากจะรู้มีคำตอบแล้ว

พอแล้ว? คุณชายห้าฉิงตะลึง นี่เพิ่งตรงไหนถึงตรงไหนอยู่เลย? พูดคุยเรื่องไร้สาระกี่ประโยคก็พอแล้วเหรอ? จบแบบนี้เหรอ?

โชคดีที่ ตั้งแต่หลังจากที่เธอเข้าห้องสอบปากคำไปเขาก็ไม่ได้คาดหวังอะไรเลย เพียงแต่ว่าพี่สามบอกไว้แล้วว่าต้องรั้งเธอเอาไว้

“คุณถังครับ รบกวนคุณเลยจริง ๆ เกี่ยวกับคดีนี้ ผมอยากฟังความคิดของคุณถัง ผมขอเชิญคุณถังไปที่ห้องทำงานได้ไหมครับ” เมื่อเวินลั่วฉิงออกมาจากห้องสอบสวน คุณชายห้าฉิงก็เดินมาตรงหน้าเธอ

เวินลั่วฉิงฟังคำพูดที่ประจบประแจงของเขาออก ท่าทางจริงใจมาก อารมณ์ที่แสดงออกมาก็ดีมาก ไม่พูดไม่ได้ว่าเขากลบเกลื่อนได้ดีมาก คนปกติไม่มีทางดูความแตกต่างใด ๆ ออกแน่ แต่ว่าเวินลั่วฉิงสามารฟังออก น้ำเสียงของเขาเลื่อนลอย ไม่ใช่คำพูดที่ออกมาจากใจจริง ๆ

แถมยัง ชัดเจนมากว่าเขาไม่เข้าใจเจตนาคำถามที่เธอถามในห้องสอบปากคำเมื่อสักครู่ ดังนั้นแน่นอนว่าก็ไม่เห็นด้วยกับความคิดของเธอ ในเมื่อไม่เห็นด้วยกับวิธีการของเธอ เขาจะอยากคุยกับเธอได้ยังไง?

จากความเย่อหยิ่งของเขา ในเมื่อไม่เข้าใจเจตนาจริง ๆ ของเธอ ในใจของเขาตอนนี้น่าจะดูถูกเธอมากใช่ไหม?

“ไม่จำเป็นค่ะ ฉันยังมีธุระอีก” เวินลั่วฉิงหมุนตัวตั้งใจจะออกไป

“คุณถัง......” เพียงแต่ คุณชายห้าฉิงกลับรีบขวางเธอไว้ข้างหน้า อาจเป็นเพราะว่ารู้สึกถึงท่าที่ของตัวเองที่ดูฉุกละหุกนิดหน่อย เขารีบอธิบายในทันที “เกี่ยวกับเรื่องคดี คุณถังไม่มีอะไรจะพูดเหรอครับ?” “นี่หัวหน้าสำนักงานฉิงอยากจะขัดขวางฉัน” สายตาของเวินลั่วฉิงดูเคร่งขรึม คำพูดในตอนนี้คือน้ำเสียงที่แน่นอน ไม่ใช่ประโยคคำถาม เธอไม่อยากจะพูดไร้สาระกับเขา ยิ่งไปกว่านั้นคือไม่อยากทำให้มีปัญหายุ่งยาก